Ayrılık Şans Oldu Bana

''Ne yapsan da unutamazsın onu
Bulamazsın bir başkasında mutluluğu'' demişlerdi.
Bu sözlere aldanmış olmalıyım ki
Hayatın sonu sanmıştım ayrılığı.
İlk zamanlar çok zor karşıladım sensizliği.
Ağladım her gece elimde fotografların.
Düşündüm mutluluk dolu maziyi.
Hayal ettim o günlere dönmeyi.
Umut ettim birgün döneceğini.
Zaten o da olmasa verdiğin güller çoktan solmuştu.
Gittiğin gece öldürmüştüm kendimi.
İlk zamanlar sensiz yaşamak zordu.
Her şey boş geliyordu.
Gezmek,tozmak,gülmek,eğlenmek anlamsızdı.
Unutmuştum içten gülmek nasıl bir şeydi.
Sensiz yıllarım geçti böyle.
Ne acılar yaşadım söylemedim hiç kimseye.
Zor da olsa yıllarımı alsa da sonunda alıştım yokluğuna.
Alıştım sensiz bir hayata.

Şimdi mutluyum sevgi dolu bir kalbin içinde.
Yaşıyorum en güzel köşede
Ellerimi tutan,gözlerime tutkuyla bakan.
Sevgimle hayat bulan bir sevgilim var.
Mutluyum onunla,huzurluyum onun kollarında.

Aslında ayrılık şans oldu bana.
Hani! derler ya her işte bir hayır vardır.
İşte! bu ayrılık tam oldu böyle.
İlk zamanlar aşk yolunda hüzün,acı benimleyken
Nasıl yaşadığımı bilmezken
Şimdi her gece mutluluk denizinde kendinden geçen ben
Samimi duygularda,içten sözlerde hayat bulan ben
Dilerim ölene kadar gider böyle
Dilerim bu mutluluk tablosunun sonu
benzemez ilk aşkımınkine.