Ne bildiğinizi bilmediğiniz zamanlar olur mu sizin de?

Ya ben burada nasıl davranırdım acaba dediğiniz? Ya da hayatın ani getirdikleri karşısında bütün bildiklerinizi unuttuğunuz, anlamsız kıldığınız, tutkularınızı hissetmediğiniz anlar? Hiçbir şeyin çok önem arz etmediği, coşkuların hafiflediği, bildiklerinizi söylemek istemediğiniz çünkü ne bildiğinizi bildiğinizden emin olmadığınız zamanlar? Aslında hiçbir şey bilmediğinizin farkına vardığınız ve bu yüzden sessiz kaldığınız zamanlar?

Herkesin kendi deneyiminin onun için en hayırlı yol olduğunu hissettiğiniz ve bu yüzden aslında tartışılacak hiçbir şey olmadığını gördüğünüz zamanlar?

Bir zamanlar savunduğunuz şeylerin karşısında sessiz kaldığınız ve sonsuz bir kabullenme içinde olduğunuz zamanlar?

Hayatın geçişini kendi köşenizden izlediğiniz ve onunla akmaya yüzde yüz izin verdiğiniz zamanlar?

Etrafınızdaki çok coşkulu insanları izleyip onlara katılamadığınız zamanlar?

Konuşmak yerine dinlemeyi tercih ettiğiniz zamanlar?

İçinizdeki bir parçanın bu sessizlikten hoşnut sadece olanı izlediğinin bilincinde olduğunuz, diğer parçanın ise bir şeylerden kopuyor olmanın ve sahnede olmamanın verdiği telaş ile sizi dürttüğü zamanlar?

Tutkularınızı unuttuğunuz, kısa bir süre önce ne yapmayı istediğinizden çok eminken bir anda artık size uzak olduğunu hissettiğiniz zamanlar?

Karnınızda uçuşan kelebeklerle kendinizi boşlukta hissettiğiniz ve tutunacak bir şey bulamayarak orada boşlukta beklediğiniz zamanlar?

Eskiyi bir bir terk ederken yeninin ne getireceğini bilememenin verdiği heyecan ve tedirginlikle beklediğiniz zamanlar?

İçinizde bir parçanın büyüdüğünü hissettiğiniz zamanlar?

Yorulup kendinizi dinlenmeye aldığınız zamanlar?

Sözcüklerin fazla geldiği, rollerin ağır geldiği, ikilemlerin karışık geldiği ve sadece olduğunuz gibi olduğunuz zamanlar?

Olur mu size de?

...

Yönetim Notu: Lütfen iletileriniz düzelterek ekleyiniz. Teşekkür ederiz.