Ülkemizde yargı etiği sorunlarına örneklerle bir bakış

ETİK NEDİR?

1. Ahlak felsefesi.
2. Felsefenin ‘ödev’, ‘yükümlülük’, ‘sorumluluk’ ve ‘erdem’ gibi kavramları analiz eden, ‘doğruluk’ veya ‘yanlışlık’ ile ‘iyi’ veya ‘kötü’yle ilgili ahlaki yargıları ele alan, ‘ahlaki eylem’in doğasını soruşturan ve iyi bir yaşamın nasıl olması gerektiğini açıklamaya çalışan dalı. Dgr.: Yun. ethics
3. Ahlâkın belirli bir alanda (özellikle meslek alanlarında) kurallaştırılmış, yükümlülüklere dönüştürülmüş, daha somut hali

SORUNA YAKLAŞIM VE YÖNTEM
Etik, ahlâkın belirli bir alanda kurallaştırılmış, yükümlülüklere dönüştürülmüş ve somutlaştırılmış görüntüsü olduğundan, ülkemizdeki yargı etiği sorunlarını anlamak için somut örnekler üzerinden gitmek, bu konudaki farklı davranış ve görüşleri ortaya koymak daha uygun olacaktır.

Geçmişten İki Örnek
Örnek 1
1945 yılında Erzurum’da sulh mahkemesinde geçen gerçek bir olay. Anlatan, o tarihteki sulh hukuk hâkimi H. Basri Berk (Adalet
Edebiyatı Antolojisi, İstanbul 1950, s. 78). En alt dereceli yerel bir mahkemede, Türkiye’nin nisbeten az gelişmiş bir ilinde, toplumun ahlâken en altında olduğu sanılan (tarafımızca öyle kabul edilmediğini belirtmek isteriz) bir insan davranışı örneği.
Örnek 2
1945 yılında Yargıtay’da geçen gerçek bir olay. Anlatan, o tarihte stajyer, daha sonra Yargıtay Daire Başkanı Olan İsmail Doğanay
(Ticaret Hukuku ve Yargıtay Kararları Sempozyumu, Ankara 1996, s. 218-219). Türkiye’nin başkentinde, Yargıtay’da, Anadolu’dan gelen bir köylünün hak arayışı ve en üst yargı organının etik davranışı.

Günümüzden Bazı Örnekler
Örnek 1
En üst seviyede norm olan Anayasa hükmü karşısındaki davranış. Örnek olarak AY m. 153/I ve Anayasa Mahkemesinin davranışı.
Örnek 2
Anayasa’dan sonra gelen norm olan Kanun karşısındakidavranış. Örnek olarak İİK m. 14/II ve Yargıtay’ın davranışı.

Örnek 3
Yerel mahkemelerdeki davranışlara ilişkin, yeni hukukfakültesine başlayan öğrencilerin bazı gözlemleri. Hukuk fakültesi 1. sınıf öğrencilerine 2007 yılında hukuk başlangıcı dersinde verilen adliye inceleme raporu çerçevesinde bazı öğrencilerin ilginç gözlemleri.

KARŞILAŞTIRMA VE TESPİT
1945 yılından verilen örneklerde, en alt seviyedeki mahkemeden en üst yargı organına kadar, keza yine toplumun en alt katmanındaki insandan en üstte yer alan hâkimine kadar hukuk ve adalet karşısında gösterilen titizlik göze çarpmaktadır.
Günümüzden verilen örneklerde ise, en üst yargı organlarından en alt seviyedeki yargı organlarına kadar, bizzat kendilerini ilgilendiren kurallar karşısındaki duyarsızlık somut ve inkâr edilemez şekilde görülmektedir. Bugün, en üst yargı organlarından en alt seviyedeki yargı organlarına kadar, kuralları görmemezlikten gelme, adaletin ve hakkın muhatabının insan olduğunu unutma davranışıyla karşı karşıya bulunmaktayız. Bunlar için bir çok bahane bulmak mümkündür, ancak adalet bahane kaldırmayacak kadar hassastır.Mahkemelere gelip gidenler dosyalar, kağıtlar değil, insanlardır; kararlar sadece birer kağıt değil, insanların ve belki de toplumların kaderini değiştiren belgelerdir. Berlin’de hâkimler var sözü boşuna söylenmemiştir.

ORTAYA ÇIKAN ETİK SORUNUN KAYNAĞI
Basit insan davranışlarındaki özensizlik, bir süre sonra en aşağısından en üst seviyeye kadar etik değerlerin zedelenmesi sonucunu doğurmaktadır. En basitten, toplumun tümüne ve devlet organlarına kadar yayılan davranışlara, bu olumsuzluğu anlamak için iki değerli gazetecinin tespitlerine bakmak yeterlidir:
Murat YETKİN (Radikal, 15 Haziran 2008)
Umur TALU (Sabah, 6 Mayıs 2008)

NEDEN VE SONUÇ İLİŞKİSİ
Sorunun temeli eğitimden başlamaktadır. İnsanlarınadalet hissi uyuşmuş ve uyuşturulmuştur. En üstten en alta kadar adalete olan inanç zayıflamıştır.
Hukuk fakülteleri sıradan fakülteler haline getirilmiştir.
Avukatlık sıradan bir ticarete dönüşmüş, avukatlık sıradanlaştırılmıştır. Dünyada en kolay avukat olunan ülkelerin başında Türkiye gelmektedir.
Mahkemeler sıradan devlet daireleri haline getirilmiş, hâkimler sıradan memurlara dönüştürülmüştür.
Türkiye bugün dünyada ekonomik gelişmişlikte ilk 20 arasında yer alırken, toplumsal temizlikte 60.-70. sıralar arasında gidip gelmektedir. Bu bir tesadüf değildir.

SON SÖZ
“Hukukçu egemen güçlerin buyruğunda olmayacağı gibi, egemen dünya görüşünün (herhangi bir politikanın) sözcüsü de olamaz; o yalnızca, soyut ve genel olan adalet değerinin hizmetindedir; bilim ve felsefe yoluyla (ideoloji kritiği yaparak) ona içerik kazandırma çabasını sürdürmekle yükümlüdür. Bu çabasında hukukçu her şeyden önce ve özellikle, yasaların insan için ne anlam taşıdığına bakmaksızın onları sözcüklerine göre, bu sözcüklere sıkı sıkıya bağlı kalarak, adeta softaca mantık cambazlığı içinde bir yorum ve uygulama yapmaktan kaçınmakla yükümlüdür. Çünkü, hukuk adaletin buyruğundadır ve hukukçu da onun somutlaşması olan hakkaniyete göre düşünmek zorundadır. Adalet ise minimum (en az) bir etik (bir ahlak) olmakla (yalnızca düzenle ilgili olmakla) insanın diğer bütün yüksek amaçlarının gerçekleşmesine bir zemin ve olanak hazırlar; bu bakımdan hukukçu da hukukun insanın bu amaçlarının gerçekleştirilmesine engel olmaması kaygısını taşımalıdır.”(Vecdi ARAL,Toplum ve Adaletli Yaşam,
İstanbul 1983,IX ).
Hukukçu, hakikatin (veritas) ve adaletin (justitia) peşinde olan kişidir. Bunun için, hem bilgi hem de değer sahibi olmalıdır. Etik değerleri koruyamayan bir hukukçu kendini koruyamaz, kendini koruyamayan hukukçunun adaleti koruması mümkün değildir. Adalet korunamayınca toplum düzeni de korunamaz.

Yasama ve Yargıı Etiği Alanıındaki Gelismeler Uluslararasıı Konferansı Ankara/18 Subat 2009

Doç. Dr. Muhammet ÖZEKES
Dokuz Eylül Ünv. Hukuk Fak.

Örnekler hep 1945 yılına ait ve içeriğine ait bir bilgi yok. Doğrusu ben bir şey anlayamadım. Keşke siz de kendi bakış açınızla yorumlasaydınız üzerinde tartışabilseydik.

Verilen örneklerle ilgili dökümanlara yazı içinde yer veriliyor.

Forumu okudum.Çok teknik terimler kullanmış ve de çeşitli görüş ve araştırmalardan alıntılar alınmış.Görüş belirtmese de yazının içeriği yargı etiğiyle ilgili bakış açısını yansıtıyor kanısındayım. Yazıdan alta copy-paste yaptığım alıntı bence ana fikir ve Sn. Av.Selin Çam’ın görüşüdür diye düşünüyorum.Saygılarımla..
YazıdanAlıntı: 1945 yılından verilen örneklerde, en alt seviyedeki mahkemeden en üst yargı organına kadar, keza yine toplumun en alt katmanındaki insandan en üstte yer alan hâkimine kadar hukuk ve adalet karşısında gösterilen titizlik göze çarpmaktadır.
Günümüzden verilen örneklerde ise, en üst yargı organlarından en alt seviyedeki yargı organlarına kadar, bizzat kendilerini ilgilendiren kurallar karşısındaki duyarsızlık somut ve inkâr edilemez şekilde görülmektedir. Bugün, en üst yargı organlarından en alt seviyedeki yargı organlarına kadar, kuralları görmemezlikten gelme, adaletin ve hakkın muhatabının insan olduğunu unutma davranışıyla karşı karşıya bulunmaktayız. Bunlar için bir çok bahane bulmak mümkündür, ancak adalet bahane kaldırmayacak kadar hassastır.Mahkemelere gelip gidenler dosyalar, kağıtlar değil, insanlardır; kararlar sadece birer kağıt değil, insanların ve belki de toplumların kaderini değiştiren belgelerdir.

” ancak adalet bahane kaldırmayacak kadar hassastır.Mahkemelere gelip gidenler dosyalar, kağıtlar değil, insanlardır; kararlar sadece birer kağıt değil, insanların ve belki de toplumların kaderini değiştiren belgelerdir.”
Alıntısına temamen katılıyorum.Sadece yargı organlarıyla ilgili düşüncelere katılmıyorum. Tamamlayıcı düşünce ve yorumum "Normatif Bilimlerden Hukuk ile Pozitif Bilimlerler ve Rasyonel Bilimlerlerin Karşılaştırılması" forumunun 5. ve 6. oturumunda arzedilmiştir.Saygılarımla...