Gel seninle anlaşalım İstanbul

Döktüm işte herşeyi gözyaşlarımla...

Ciğerim yanıyor...küçükken gülerdim ciğer yanar mı diye? Yanarmış..Hem de nasıl acı acı,başka hiçbir ağrıya benzemiyor.Söküp atasım geliyor tüm iç organlarımı,bedenimi,ruhumu.Ölümün kıyılarında dolanıyorum.Artık acı çekmek istemiyorum...

Tanımak için ne çok çaba harcıyosun.Bir insana alışmak,konuşmasına,düşüncelerine,hareketlerine,ye mek yiyişine,yürüyüşüne, alışkanlıklarına alışmak,tanımak ve özümsemek ne zor.Oysa bir kendine iyi bak la bitiyor herşey...Kendine iyi bak..Nasıl yani? Nasıl olacak ki? Kalan hayat aynı değil ki...İnsan kendine nasıl bakardı daha önce şaşırıyor,unutuyor eski benliğini.Tanıdığı insanla yeni bir insan oluyor.Bütün gibi.Oysa gidişiyle yarım kalıyor,yarım bir insan nasıl kendine iyi bakabilir?İyi olmamı istiyorsan gitme demek olurmu ki?Yarımım artık,sensiz hiçim,bakamam kendime ölürüm,kaybolurum hiçliklerde diyemiyorsun ki...Kendine iyi bak...Bak kendine iyi...Söylemesi ne kolay ..Sanki ertesi gün uyandığında hiçbirşey değişmemiş olacak.Sanki hayatın kıyısından öylesine uğramış ve gitmiş...Sanki hiçbirşey yaşanmamış,paylaşılmamış...Nasıl iyi bakabilirsin ki kendine...Ne kadar emek,zorluk var yapıda,oysa bir hoşçakalla bitiyor herşey ve en kötüsü kendine iyi bakmak zorunda kalıyorsun sanki gidenin çok umrundaymış gibi.

Sen bana bunu bile diyemedin di mi...Ben de diyemedim..Giden sendin çünkü sözde... Seni kendimden çok sevdiğim halde neden gitmek zorunda olduğunu anlayamıyordum..Okudum sonra birgün ''Giden değil kalandır asıl terkeden ''diyordu,''Giden de bu yüzden gitmiştir zaten...''Doğruydu..Ben gitmemiştim,sen beni gitmeye mecbur etmiştin sevgisizliğinle ve giden ve suçlu ve vicdan hesaplaşmasını yapmak zorunda kalan ben olmuştum...Çok özledim seni...


Çok çok özledim.. ÇOKLARDAN ÇOK HERŞEYLERDEN ÇOK KOCAMANNN KOCAMANNN... .Öyle çok ki kelimeleri bile bulamıyorum.Sanki sana olan özlemimi izah edebilecek hiçbir kelime yok ,sanki her sözcük hafif kalacak özlemimin yanında..

Ellerini özledim...Dokunduğum anda bütün vücuduma huzur yayan,esmer,güzel ellerini özledim. seven ,sokaklarda sıkıca sarıldığım,bilhassa özlediğim ve korktuğun anlarda daha sıkıca tuttuğum ve aynı şekilde sıkarak korkma veya ben de seni o kadar özledim mesajını verdiğin ellerin.Biz sözlere gerek kalmadan ellerimizle bile konuşurduk seninle...Şimdi farkettim...


Şimdi sensiz nasıl yaşayacağım ben...Ellerinsiz ,gözlerinsiz,sevginsiz nasıl varolacağım ben...Herşeyinle öyle çok özlüyorum ki seni...Bana ait gülüşlerini özledim.Kalabalıklar içinde bile bir an yüzüme bakarak göz kırparak gülümsemeni özledim...


Ve ben şimdi mutsuzluktan ölebilirim...O kadar yakınsınız ki mutluluk ve sen,sensizlik ve ölüm...

Nolur sevseydin beni,keşke sevseydin...Keşke vazgeçmeseydin...Uzağıma düşme demiştim sana,uzağına düşmeme izin verme demiştim..Sevinmiştin..Bir keresinde hani o deniz kenarında oturduğumuzda bozulmasından çok korkuyorum bu masalın demiştim,sımsıkı sarılmış ve bozulmayacağına dair söz vermiştin.Ellerimi sıkmıştın bozulmayacağına dair güven vermek için...Ne mutluyduk...Sen de mutluydun değil mi?Ben tekbaşıma yaşamıyordum..Benim yanımda sen de mutluydun değil mi... Başın göğsümde Her zamanki güvenli bölgesindeydi başın .Sanki bizim içindi tüm bu şenlik.Boğazın her iki yakası ışıl ışıldı...Aşkımızın şerefine İstanbul yanıyordu.Gözlerinde yansıması vardı..Görüyordum,mutluydun...Ve kulağımda aşkın bendende öte bir yere gidememki ... duyduğumuzda eşlik edip gülerken de mutluyduk..Dün gece çaldı yine..Eline çalgısını geçiren söylüyormuş haklısın..Gülerek söylerdik o şarkıyı ya,ne acılıymış biliyormusun...Ağlayarak dinledim...

Seni deliler gibi özlüyorum..Kendimi bile senin kadar sevemediğimi hayretle farkediyorum...Ağlamak anlamsız kalıyor,içimdeki zehir bi türlü akıp gitmiyor.Oysa dünyası kararmış o adama asla kapanmayacak bir yaraya sahip diye ahkam kesiyordum.Ben neyim şimdi?Bir enkazdan veya o adamdan veya büyük aşkları üzerinden,içinden delik deşik ederek geçip gitmiş birinden ne farkım var?Benden başka yaşayanlar da var mı böyle büyük aşkları?Hem de bu yaşında?Sanki kimse anlayamaz gibi geliyor..Sanki daha gençken,yeni yetmelikte yaşardık bu duyguları..Ne garip...EN KÖTÜSÜDE NE BİLİYORMUSUN ?Hem bir daha yaşamak istemiyorum hem de bir daha aşık olmamın düşüncesi bile kötü geliyor...Herşeye rağmen sevdim seni...Çok sevdim.Ve ne kadar sevdiysem o kadar özlüyorum şimdi..


Keşke yakınımda bir yerde olsaydın... Yoksun.. Hiçbir yüzde,hiçbir tende,hiçbir yerde yoksun..Yoksun lanet olsun...Yüreğimden başka hiçbir yerde yoksun...


Yürüyüşünü özledim. Biliyor musun ben hep gururla taşıdım seni yanımda...Gittiğim her yerde işte bu benim sevgilim diye bağırmak gelirdi içimden,resimlerini herkese göstermek isterdim ve hep senden bahsetmek..Senin dışında bahsedilen konular,sorulan sorular hep sıkıcı gelirdi bana,bir an önce konuyu sana döndürmeyi severdim ve bilirdim gözlerim hiç olmadığı kadar güzel olurdu seni anlatırken,çünkü o an sen gelir otururdun gözbebeklerime..Yollar hiç bitmese derdim senle yürürken,gece hiç bitmese,gündüz hiç bitmese,biz hiç ayrılmasak ve öleceksem de o an ölmeliyim diye düşünürdüm,öylesine mutluyken,öylesine güzelken...Seni yüreğimden parçalar koparak özlüyorum öyle ki yana yakıla...Yangın yeri yüreğim...


Gözümün önünden gitmek bilmeyen bir yığın anı..Ne çok şey biriktirmişim,ne çok şey kazımışım beynime ve şimdi hesaplaşmasındayım günlerimin,yüreğimin..Sanki şu an döksem atsam içimdekileri herşey bitecek..Hem kıyamıyorum bitmesine hem de artık bu ızdırap dinsin istiyorum.Seni öylesine çok seviyorum ki...Herşeye rağmen seninle geçen bir anımı bile başka hiçbirşeye değişmem..Pişman değilim.İyi ki de geldin,iyi ki de girdin hayatıma..Kaç kez yaşanabilirsin ki böylesine güzel...Seni çok özledim...


Ve hep bahsettiğim uykuların..Hiç unutamayacağım ve bir daha asla o kadar rahat olmayacağını bildiğim uykularım..Sıcacık,sevgi dolu,terli,sırılsıklam uyandığımız uykularımız...Ellerin elimde tatlı rüyalarımız..Aslında yanında yatarken rüyalarımda bile hep seni yakalayamadığımı ve hep kaçtığını görürdüm..Birdenbire uykudan uyanır uyanmaz seni telefonla Arardım çocuklar gibi sevinir,sabah kalktığımda ilk işim odamdaki fotoğraflarını alıp yüzünü gözünü öper koklar,büyük bir huzurla giderdim evden ..Sen olmasaydın ben ne yapardım:...Şimdi ben sensiz ne yapacağım ...Kolum kanadım kırık gibi, yarım gibi ,çeyrek gibi,yok gibi...


Sesini özledim...Canım deyişini,balım deyişini...İçten olmayacağını bile düşünmek deli ediyor beni...Kim yerini dolduracak ki...Her sesini duyuşumda,her telefonum çalışında,her seni göreceğim zaman kalbim hızla çarpmaya başlardı...İki koca yıl boyunca bu çarpıntı hiç bitmedi ve hala aklıma bile geldiğinde,seni düşündüğümde veya birini sana benzettiğimde (ki bu aralar çok sık oluyor her ne kadar kimse sana benzeyemese de ) yüreğim yerinden çıkacak sanıyorum. O çıkacak ve sen geleceksin...


Bir elin hep üzerimdeydi.Yemek yerken,televizyon izlerken,telefonda konuşurken,otururken,yürürken,bilgisayarda oyun oynarken,ne olursa olsun bir elin hep üzerimdeydi...Varlığını her daim yanımda öyle çok hissettirdin ki lanet olsun ne yapacağım ben şimdi...


Geçen yıl doğum gününü hatırlıyorum rüya gibiydi benim için bir rüya gibiydi... sanki çocukken dinleyip mutlu olduğumuz masallar gibiydi masalın perisi kahramanı sen... seni mutlu etmeye çalışan ben... Derdim ya Hep hayatım sen gülünce gözlerinin içisi gülüyor :=) ben o gülücüğü görmek için herşeyi ama herşeyi yapardım... yapmaya çalısıyordum... çünki ben o gözlerindeki mutluluğu gülümsemeyi gördüğümde dünyanın en mutlu insanı oluyordum... Sarılıyordun,gülüyordun,çocuklar gibiydin ve seni hiç o kadar mutlu görmemiştim.. öylece seni izleyerek ve mutlu duruyordum ki.Senin o halini görmek bile yetiyordu..Gülüyordum senle birlikte.Arada dönüp yüzüme bakıyordun sanki beni unutmuşsun da bir an aklına gelmişim nerdeyim nasılım kontrol etmek için(başka bir boyutta,çocukluğundaydın)..Ya da sadece sıkılıp sıkılmadığıma bakmak için..Bişey yok anlamında gülümsüyordum.Rahatlamış bir ifadeyle gülümsüyor,alnıma bir öpücük konduruyor ve aynı hiddetle kaldığın yerden konuşmalarına devam ediyordun. Tek ben aşıktım ölesiye ve sen tek benimdin...

Ve o gün senindi...O gün farkettim cumartesi günlerini geçirdiğimiz yerlerde ben hep seni kollamayı görev ediniyor,abi oluyor,baba oluyor,sevgili oluyor ve kendi eğlencemden çok senin eğlemene bakıyordum..

Komiktik biz be aşkım..En olmadık yerlerde en olmadık şeyler yapardık ve gülerdik saatlerce..Yalnız ikimiz gezer ve hiç sıkılmazdık..Saatlerce bir masada oturur,içer konuşur ve konuşacak konumuz ,söylenecek sözümüz hiç bitmezdi.Etraftaki masalarda kimler otururdu,kimler gelir giderdi bilmezdik.Sadece saatler sonra zaman aklımıza gelir ve sen hatırlatırdın bu zamanları hep.. kalkmak aklımıza gelirdi.Biz mutluyduk senle gerçekten...Peki şimdi ben ne yapacağım...Nasıl güleceğim?..

Bir insanı herşeyiyle ama herşeyiyle sevdiniz mi hiç?
Melekliğiyle Cadılığıyla iyisiyle kötüsüyle artısıyla eksisiyle
BEN ÇOK SEVDİM ÇOK... ÇOKLARDAN ÇOK KOCAMANNN KOCAMANNN
KELİMELERLE İFADE EDEMİYECEK KADAR... SEVDİM

İçime işliyor zaman..Sanki içimden ezerek geçiyor..Ya da geçmiyor ,duruyor..Bitkin,yorgun,ruh gibiyim ve sanki sahip olduğum herşeyi kaybetmiş gibiyim.Fakir gibiyim çırılçıplak, Yüzümü kim baksa yıkılmış bir şehirden arta kalan harabeleri görür..Sel görmüş,deprem görmüş,tufan görmüş bir enkaz gibiyim bir daha asla toparlanamayacak...Yapayalnızım..Yarım gibiyim..Yok gibiyim... Sana Ben Deliler Gibiyken Acıttın Yüreğimi.....


Peki ben şimdi ne yapacağım sensiz?..


Seni çok ama çok özledim...

Hayat bilmeli ki aslolan,ölümün gözlerine yaşarken bakabilmektir.Hayat bilmeli ki aslolan,kalbinin gerçek sahibine sımsıkı tutunmaktır...!
Seni Sevmek Bensiz Akip Giden Hayatina Bir Yabanci Gibi Uzaktan Bakmak Oldu Çoktandir... vazgeçmek kolay olsaydı; bu çığlık bu kadar iç acıtmazdı...

Hani derdimya hep...
Söz kalpten cikarsa kalbe kadar gider, dilden cikarsa kulagi bile aşamaz .... Seni seviyorum AĞIR cümledir Herkese Söylenmez... Yürekli İşidir... Bir Ömür Pahasına Bir Defa Söylenir... BEN SANA ÇOK KALPTEN YÜREKTEN İÇTEN SÖYLEDİM... Ben bu iki kelimeyi hayatımın sonuna kadar hiç kimseye söylememeye yemin ettim... çünki ben seni çok sevdim çok...
AH.. İSTANBUL.. AH.. HERŞEYİN ŞAHİDİ SENSİN....

Gel seninle anlaşalım İstanbul;Sen,benim sevdiğime iyi bak;Marmarada sana..Düğümle sevdiğimin gözünü,Bakmasın kimseye oralarda.Eğer illa ki birisine bakacaksa,Kızkulesine hayran kalsın.Sevdiğimi söylemeye çekiniyorum,Birikiyor kurduğum cümlelerim dudaklarımın arasında ne yutkunabiliyorum nede konuşabiliyorum En iyisi,Ben sana sevdamı fısıldayınca,sen ÜMİTTT Diye yankılan,O geçerken Boğazından Yeditepeye sahipsin,takılıp;düşmesin kıymetlim MELEKİM tut ellerinden..sakın ağlatmasın kalabalığın Mutsuzsa eğer haber ver bana,Ben Ağlarım Yanarım onun yerine her derdine,sorununa....

Şimdi ne sanıyorsun ki ? Gözden ırak Gönülden ırakmı sanıyorsun ? Öyleyse Çok yanılıyorsun çok... yanımda olmaman neyi değiştirirki ? güneşte benden uzakta ayda ama hiçbir sabahım güneşsiz hiçbir gecem aysız geçmiyor tıpkı yüreğimin sensiz olamadığı gibi...