Onu..

Onu..

Onu düşünüyordum.
Başkası olduğu hâlde..
Başkasının kolları arasında arıyordum,
Onun sevgisini
Onu arıyordum.
Buğulu camların ardında, boş yollarda
Bulamayacağımı bildiğim hâlde.
Onu görüyordum.
Boş çerçevelerde, hâyâllerimde
Olmadığını bile bile..
Onu hissediyordum.
Yatağımda başkası olsa bile
Arabanın ön koltuğunda,
Giydiğim kıyafetlerdeydi..
Onu seviyordum
Her zaman, her yerde, her ne olursa..
Onu özlüyordum.
Farkında olduğum için,
Kendimi avuttuğumun
Onu izliyordum.
Suyun yansımasında
Ve akıp gidiyordu
Ellerimden kayıp gittiği gibi..
Onu duyuyordum.
En sevdiğim müziklerin ezgisinde,
Kulağıma gelen yansımaların sesinde
Onu bekliyordum.
Boş hayalleri umut sandığım için.
Şimdi aldım, haberini
Artık, gerçekten yok!!!
O, öldü!..
Şimdi ise, her şey bir yana..
İlk defa,
Onun yokluğunu hissediyorum
İlk kez, canımı yaktı.
Acı çekiyorum, gelmeyeceğini bildiğim için.
Zaten yoktu, farkındaydım.
Bunca zaman yokluğunda yaşamışım, onunla
Onunla yaşamışım ama
Yokluğunda..
Şimdi, o yok ama yaşıyorum.
Çünkü, o her yerde.

"..
Şimdi, o yok ama yaşıyorum.
Çünkü, o her yerde."
Çok güzel bir şiir..Senin gibi..:))Kutluyorum canım..:))

Teşekkür ederim, beğendiğinize sevindim :)

"...
Yokluğunda..
Şimdi, o yok ama yaşıyorum.
Çünkü, o her yerde."

Sevgili Ceylin ;

Devamının gelmesi dileğiyle , tebrikler...

Teşekkürler, devamının geleceğinden emin olabilirsiniz... :)