Severek bir evlilik yaptım ama çoğunlukla iyi niyetimin kötüye kullanılması sonucu malesef 34 gün sürdü.
Eşim evlenmemize bir ay kala askere gideceğini ve askerliğini uzun dönem yapacağını bahane ederek ailesiyle aynı evde oturmamızı istedi.Bu sırada birikim yaparız,düğün takılarını da ekleriz ve kredi çekip asker dönüşü evimizi alırız,boş yere eşya alıp ev kirası ödemeyelim,sen zaten yalnız kalamazsın dedi.Ben de uzun münakaşalar sonrası kabul ettim.Tek korkum,evli bir çift arasında olması muhtemel sorunları ailesine yansıtması ve ilişkilerin laçkalaşmasıydı.Beni bu konuda da ikna etti.
Evlendik,altınlarım kayınvalidemin odasından çıkmadı ve ben de istemeye utandım.
Eşim iki yıllık bense yüksek lisans mezunuyum.Tartışmalarda bir türlü konuşma üsluplarımızın uymadığı gibi bir de sürekli olarak ailesinin ve eve gelen akraba,misafir,vs. yanında beni rencide edici davranışları oldu.Ben de tek başıma olduğum ve aldığım aile terbiyesi gereği hiçbirine ağzının payını veremedim ama yalnız kaldığımızda verdiği sözleri tutamadığını da yüzüne söyledim hep.Askererliğini de bir yıl erteledi ve ben bu durumda ayrı eve çıkmak istediğimi söyledim.Bu isteğim de ayrı bir tartışma konusu oldu.
Bir iki derken ailesi de tartışmalara dahil olmaya başladı.Kısa sürede ailesi ve eşim hem bana hem de aileme ağır hakaretler ve küfürler etmeye başladılar.Eşimin tartaklamalarına da maruz kaldım.Eşim ev dışında geçen tartışmalarda bile babasını arayıp bulunduğumuz ortama çağırdı.
Bu sırada benim ailem evlendikten sonra onların evine bir kere bile gelmedi,aramadılar,sormadılar;çünkü onlara da düğün sonrasında tavır yaptılar durduk yere.Çeyizimi,yatak odamı,yani o evde özel olarak kullandığım tüm eşyaları ailem almıştı.
Birkaç kere ailemi arama girişimim olduğunda kayınpederim beni tartaklayarak elimden telefonumu aldı.Eşim beni ailem dışında hiçbir akrabamla ve arkadaşımla görüştürmedi.Son tatsızlıkta beni odaya kapattılar,elimden telefonumu aldılar yine.Ben şans eseri eşimin şirket telefonunu buldum ve evimi aradım.Anneme gelip beni almalarını söyledim.Babam onları aramış benden sonra geleceklerini söylemiş ama kayınpederim eve kabul edemeyeceğini söyleyip beni paket bırakır gibi sözleştikleri bir adrese götürdü.Yanımda eşim de vardı.
34 günün sonunda evime geldim.Eşim sahip çıkmadı bana hiçbir şekilde.Ben onunla konuşmayı denedim,senden ayrılmak için ayrılmadım o evden ama yapamadın işte,dengeyi kuramadın dedim.Maddi durumu iyi olmasına rağmen ayrı ev olmayacağını söyledi.Baban alıp götürdüğü gibi geri tıpış tıpış getirecek seni dedi.Ben de boşanmaya karar verdim ve eşyalarımı istedik 10 gün boyunca ama vermediler.Mahkeme kararıyla hakim,bilir kişi,avukat,polis eşliğinde özel eşyalarımı aldık.O gün bana ve babama ağır hakaretler edilince bir de hakaret davası açtık,hem babam hem ben ayrı ayrı ve her birine.
Yakında üçüncü duruşmamız olacak.O da boşanmayı kabul etti.
Daha ne kadar sürer bu durum?
Nafaka,altın,tazminat,vs. ödememek için bana bir sürü iftira atıldı.Aynı evde oturmayı ben istemişim,beni mecbur kaldıkları için almışlar,psikolojik sorunlarım varmış,evli bir bayana yakışmayan davranışlarım olmuş,...Ve daha bilmediğim ve artık bilmek istemediğim bir sürü şey...
Sigortasını yatırtmıyor şu anda,kendisini işsiz gösteriyor.Üzerindeki arabayı ve arsayı sattı veya başka birinin üzerine geçirdi.Evden alınan ve alınmayan eşyalar tutanağa geçti.
Ben stajyer öğretmenim.Asgari ücret üzerinden sigortam yatıyor sadece.
Bu arada o evde olanlar için lehime tanığım olacak kimsem yok.Ama ailemle ve akrabalarımla mahremimize girmeden her şeyi paylaştım.
Ne zaman biter bu dava? Nafaka, altın, tazminat ne olur? Manevi yönden çok yıprandık. Karşılıksız mı kalacak bunlar diye endişe ediyorum...
