Yoklama Kaçağı - Muayene - Başımdan Geçenler ve Sorularım

Kısaca başımdan geçenleri anlatmak istiyorum ve bu kadar kısa sürede sizden tavsiye alabilmeyi umuyorum.
Ben 1986 doğumluyum.1.73 boyundayım ve 123 kiloyum.
Lise mezuniyeti sonrası(2003) hemen aöf işletme bölümüne giriş yaptım ve bir takım aksiliklerden dolayı okulumu devam ettiremedim.
Yaşımı doldurduğumdan ve sınıf tekrarı yaptığımdan 2007 Kasım ayında tecilim bitti ve farklı bir muhtarlığa kayıt olduğumdan o günden sonra muayene ile alakalı elime bir belge ulaşmadığından ve bende pek üzerine düşmediğimden yoklama kaçağı durumuna düştüm.
Geçen hafta çarşamba günü polis tarafından,"davet" kağıdı gönderildi ve ilgili polis memuru beni çağırıyordu.
Bende zaman kaybetmeden aynı gün karakola giderekmemuru bulduğumda bana resmi olarak "Yoklama Kaçağı" olduğumu söyledi ve işlemlerimi tamamlayıp kendisine bir belge vermemi kaba ve yakışıksız bir üslub ile belirtti.
Bir gün sonra iş çıkışı büyük bir tereddüt ile Üsküdar Ask. Şubesine giderek sıra numarası aldım.
Başıma neler geleceğini düşünürken belkide şansıma içeride oturan bir memur bayan tarafından çağrıldım.
Durumu kendisine izah ettim ve borcumdan dolayı bir kaç ay askere gitmemek istediğimi kibarca belirttim.
Şansımamı bilemiyorum ama karşıma çok anlayışlı,iyimser bir bayan memur çıkmıştı ve işlemlerimde bana tavsiyeleriyle yardımcı oluyordu.
Herneyse;istersen okuldan kaydını sildirerek 2009 sonuna kadar askerliğini tecil ettirebileceğin gibi açıkcası boy-kilo orantın 50 kilo fazla olduğundan zaten elverişli değilsindir diyerek 1 yıl erteleme alırsın;En kötü ihtimalle aksi olursa bu kez okuldan kaydını sildirerek tecil işlemini gerçekleştirirsin dedi.
Her durumda zaten muayene olmam gerektiğinden bende kilo ile alakalı durumumum daha mantıklı olduğunu düşündüm ve o şekilde işlem yaparak elime sevk kağıdını tutuşturdu.
Cuma sabahı erkenden Kadıköyde bulunan Gata'a gittim ve kafa karıştırıcı yollardan sonra ilk muayenemi olacağım yerde kendimi buldum.
Burada şansıma sırada 5 kişi vardı ve muayene saat 09.30'da başlayacağından bizde muayene saatini beklemeye başladım.
Bir yandan elbette ters psikoloji alehime işlemeye devam ediyor,an ve an kötü şeyleri aklıma istemeden getirerek heyecanlanmaya devam ediyordum.
Herneyse sıram gelmişti ve içeri girdim.
Doktor kibarca oturmamı söyledi ve ilk olarak boyum ile kilomu sordu.
Sonrasında "Düz tabanmısın,kırık çıkık,ameliyat" sorularıda arkasından geldi.
Benim gözüm numaralı olduğunu ve üç defa farklı şekilllerde operasyon geçirdiğimi kendisine belirtikten sonra "Askerliğe elverişli değilsin ama Er Polikinliğinden Dahiliye ve Göz'de muayene olman lazım" şeklinde uyarıda bulundu ve sevk kağıdıma birşeyler karaladıktan sonra bu sefer "Er polikinliğine" doğru yol aldım.
En sonunda sora sora yeri bulduğumda ne göreyim ? Bir tabur asker göz muayenesi için sırada bekliyordu.
Belki bir şans diyerek kapıda doktoru beklemeye başladım.
Sonrasında kapıyı açtığında muayene olmam gerektiğini belirttim ama bana "Komanda Muayenesi" olduğundan bugün muayene olamayağımı pazartesi gelmemi söyledi.
Bende bari şansımı dahiliyede deneyeyim diyerek hemen yakınında ki dahiliyeye yol aldım.
Oda boş olduğu için içeri girdim ve durumu izah ettim.
Biraz garip üslublu bir sivil memur kağıda birşeyler karalayarak tekrar sevk almam gerektiğini,şubeme başvurmamı söyledi.
Oradan çıkarken,başıma gelenlerin daha ne kadar süreceği soru işaretleriyle şubeme ulaştım.
Hiç numara sırası almadan ilk sevkimi veren sivil bayan memura göründüm ve "Gelebilirmiyim" dediğimde kibarca "Elbette" dedi.
Durumu ona izah ettim ve hemen işlemlerimi yaparak ikinci sevk kağıdımı aldım.
Pazartesi sabah gene erkenden Gata yollarına düşerek hemen "Er Polikinliğinde" Göz muayenesi için sıraya girdim.
Burada kayıdımı yaptırdıktan sonra yarım saatlik kısa ve eksik bir muayene ile raporumu bana teslim ettiler.
Rapordan;
"Tanı: E66.0 Obezite,aşırı kaloriye bağlı / Ön tanı. H52.1 Miyopi/Ön tanı"
"Karar: Miyopi Astiğmat A7/F2'ye uyar askerliğe elverişlidir.Komando olamaz."
Şeklinde bir sonuç vardı.
Bu karar sanırım göz ile alakalı olduğundan "Askerliğe Elverişlidir" ibaresi yer alıyordu değilmi?

Herneyse hemen sevk kağıdımla dahiliye odasına girdim ve durumu tekrar anlattım.
Doktor "Kan tahlilini al ve DAhiliye-3 'e git" dedi ve bana bu kez hastanenin belirttiği noktasına doğru yola düşmek kaldı.
Zar zor bulduğum yerde sıra numarası aldığımda ufak bir şok etkisi yaşadım çünkü önümde 143 kişi vardı ve öğleden sonra tahlil alınmıyordu.
Neyse şansımı denemek için beklemeye başladım.
Sonrasında belki sonuçları hemen alır ve dahiliyede ki işimi bitiririm diyerek,bari beklerken dahiliyeden sıra almak aklıma geldi.
Dahiliye'i ve sonrasında danışmasını buldum.
Orada ki sivil bay memur sağolsun çok ilgili davrandı ve bana sıra numarası verdi.
Bir şekilde 1.5 saat sonra kan tahlili için öğlen olmadan sıram geldi ve kan tahlilimi verirken muhabbet kurduğum hemşireye "Sonuçları sizce yarın sabah alabilirmiyim?" diye bir soru yönelttim.
Eski bir hemşireydi ve "Alırsın" dedi.
Hemen dahiliye danışmasına tekrar gittim ve "Bana kaçta gelmemi tavsiye edersiniz?" diye sordum.
Verdiği yanıt,fazla sıra olmayacağından 08.00 gibi gelsem hemen dahiliye'e girebileceğim doğrultusundaydı.
Elbette bu iki gündür sabah erkenden yola düşüp,öğlen iş başı yapmak ve gece sularına kadar çalışmak beni çok yordu.
Bakalım bu seferde aynı durumla karşılaşacağım.
Beni en çok düşündüren ve korkutan ise dahiliye-3'e işlemler için gittiğimde acaba başka bir süprizle karşılaşırmıyım sorusu?
Yani oradan da başka bir yere,orası için sevk,sevk için ask. şubesi,tekrar erkenden gata yolları,vs.vs.
Umarım dahiliye sonrası aynı gün kurula beni çıkartırlar ve işlemlerim umarım yarın biter.

Muhtemelen gece bu saatte konuyu açtığımdan zaten yanıt alamayacağım ama ben genede başımdan geçenleri ve aklımda ki soru işaretlerimi belirteyim istedim.
Zaten bir kaç saat sonra yaşayacağım diğer tecrübeleride,tekrar açtığım konuda sizi bilgilendiririm.

Bir itirafta bulunmak gerekirse eğer;Ne yalan söyleyeyim asker olsam hastalığımı saklar genede bu bürokratik işlemlere girip kendimi harap etmezdim herhalde. :)