22 Şubat Dünya Çocukluk Çağı Kanser Günü
Tekerlekli sandalyede, hastane koridorunda bir o yana bir bu yana sürülmektir, onkoloji servislerinde yatan hasta çocukların mutluluğu.
Dün Dünya Çocukluk Çağı Kanser Günüydü.
Bu güne özel onlardan biriyle yaptığım kısa bir sohbeti paylaşacağım siz değerli okurlarla.
Esin 6 yaşında ve iki yıldır lösemi hastası..
Bu sohbet için öncelikle ona çok teşekkür ediyor, acılarının biran önce dinmesini diliyorum.
Ve başlıyorum:
-Merhaba Esincim,nasılsın bugün?
-İyiyim,biraz heyecanlıyım, çünkü doğum günüm, pastamdan ister misin?
-Teşekkür ederim tatlım, doğum günün kutlu olsun..Birkaç sorum olacak sana..Cevaplayabilir misin?
-Tamam.Ama kolay olsun .
-Anlaştık.Yaşamak ne demek sence ?
-Yaşamak mı...Yaşamak ulaşmak demek bence.Bunu doktor amcanın iğnesi kemiğime ulaştığında anlamıştım. Mutluluklarım biranda acıya,acılarım tekrar mutluluğa ulaşıyor..Ve tüm hissettiklerim ellerini tuttuğumda benden anneme ulaşıyor..
-Evet. Bugün Dünya Çocukluk Çağı Kanser Günü biliyorsun, ne olsun isterdin?
-Pamukları kıvırarak mum yapmıştı hemşire ablalar pastamın üzerine, pastacı amca mumlarımı koymayı unutmuş, kimse çocukları unutmasın isterdim.
-Doğum günü hediyelerin mi yoksa bu boya kalemleri?
-Evet, hemşire ablalar aldı. Çünkü resim yapıcam onlara.
-Bir resim de benim için yapar mısın?
-Bekle o zaman.
-Tamam.
Hemen boya kalemlerini döktü dizlerinin üzerine.
Birkaç dakika gözlerimi kapatmam gerekecekti, çünkü sürpriz olacaktı.
Gözlerimi açmamı söylediğinde açacağıma söz verip kapattım. Çocukça heyecanlandım.
Beş dakika kadar sonra aç komutum geldi.
Rengarenk bir oda, koluna sardığı oyuncak bebeği, dökülmüş saçları, yüzünü gözlerine kadar örtmüş maskesiyle, yatağından, odanın bir köşesindeki hüzünlü anne babasına gülümseyen kendini çizmişti kağıda.
-Teşekkür ederim Esin. Seni daha fazla yormayacağım. Son olarak kansere ve insanlara söylemek istediğin bir şey var mı?
-Eveet. Kanser! biliyorum çocukları sevmiyorsun,benim canımı acıttığın gibi kardeşimin canını acıtma sakın,o daha çok küçük,ama ben ablayım.. Bir de insanlara söylemek istediğim bir şey var, bugün sapasağlam,yarın benim kadar hasta olabiliyorsunuz.. Hastalara oyuncaklar, boya kalemleri, bir de çiçekler götürün. Siz hasta olursanız size de getirsinler.
-Bu mesajını ulaştırabildiğim kadar kişiye götüreceğim Sevgili Esin..Tekrar teşekkür ederim ..
Bir hastayı en çok var olduğunun hissettirilmesi mutlu eder. Çünkü var olmak ve yok olmak en çok bir hastanın ruh halinde birbirine yaklaşır. Herkes fırsatlar yaratıp hastalara ulaşsa, var olduklarını hatırlatsa ne güzel yaşanır..
Eğer yaşamak ulaşmaksa..
http://www.yenimuhalefet.com/index.a...gid=11&hid=360