Printable View
İnsan 35'inde nedir? Neyi yargılar,neye kucak açar hangi özleme gen vuramaz..
Hadi bakalım çık işin içinden çıkabilirseniz.
Nacizane fikirleriniz acaba benim sokağımdan geçiyor mu? merakıma mucip oldu baylar- bayanlar....
Sevgi ile kalın..
---------------------------------
Hayat; düştüğünde kalkabilmektir...
Adı üzerinde, Hukuki.net Köşe Yazıları
Önden siz buyurun :)
Abi sofrada ne var? salgam suyu varmı yoksa ben almayayım size afiyet olsun. 3 onluk, bir beşlik bir 35 lik...
Eskiden olsa , insan 35 inde yolun yarısındadır derdim. Ama şimdi bilmiyorum. İnsan 35 inde nedir diye 35 yaşıma gireceğim zaman sorgulamış mıydım? Hatırlamıyorum. Zaten ben son 10 yıldır 27 yaşında takılıp kaldığım için:o galiba o zamana öyle kolay kolay gelemeyeceğim:)))
Şaka bir yana, galiba kendinizi daha acımasız eleştirdiğiniz ve geriye bakıp da acabalarım keşkelerim çok mu diye değerlendirmeye başladığınız bir dönem gibi geliyor bana. 35 benim için cahit sıtkı kadar özel bir yaş olmadı açıkcası. ne yolun yarısı.. ne bir şeylerin başlangıcı ne de bitişi. 70 ime kadar yaşayacağımın garantisi yok ki buna yolun yarısı diyeyim.. Bazan yarın ölecekmiş gibi geliyor insana, o kadar anlık ki. bazan sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi. Öyle çok koşuşturmaca öyle çok yetiştirilmesi gereken şey var ki. Soluk almak için şuraya uğrayıp da iki satır yazdıktan sonra yine kaldığımız yerden koşuşturmacalara devam ediyoruz..
Neyi yargılar insan? En çok kendisini galiba. Yıllar geçtikçe kendimizi daha acımasızca yargılayıp eleştiriyoruz sanırım. en azından ben öyleyim. bazan yerden yere vurup o kadar güzel dalga geçiyorum ki kendimle. yani başkası yapsa başına neler gelirdi bilmem:) Özlemler..işte orda durmak lazım.. neye özlem duyar insan o yaşlarda?
Düşündüm biraz da.. bilemedim.. özgürlüğe sanırım. günlük yaşamın getirdiği sorumlulukların tutukladığı mahkumlar gibiyiz. hadi genelleme yapmayayım ya da başkalarının adına da konuşmamayım. öyleyim diyim. önümde bir çıta, belli hedefler, yapman gerekenler var.. habire koşuyorsun..sen koştukça o kaçıyor ya da engelli koşu gibi. sen birini aştıkça ardından bir başkasının da üstünden atlaman gerekiyor. yakalamak için koştuğun şey aslında senin gölgen. yakalaman imkansız. yani bu döngü hiç bitmeyecek.. sen arada yoruluyorsun..ya da neden hala koşuyorum diye düşünüyorsun.. o an herşey anlamsız geliyor.. sonra yine koşmaya başlıyorsun.. çünkü geriye koşamazsın, çünkü duramazsın, mecburen ileri doğru koşacaksın.. özlem ne peki? başka türlü bir yaşam bilmiyorum ki. bilmek isterdim..
Ben 35'i yaşarken;
Akademik Sultan'ın dediği gibi bence de özgürlük en önde geliyor,yaşımın değişmesiyle sanki biraz daha kabıma sığamıyorum. Sanki heryer dar geliyor...Hatta bazen, eşim, annem ne biliym kimse bana yetmiyor ...
Aslında düşünüyorum da neşemden pek bişey kaybetmiş değilim,sadece gülünecek şey azaldı o kadar..Önceden herşeye herkese kızmaya programlı beynim, şimdi önce dinliyor sonra yorumluyor duruma göre tepki veriyor..(sanırım bu iyi bişey)
Bir de çocukluk resimlerime bakmak istemiyorum; çünkü içim burkuluyor o günleri özlüyorum..sorumsuzca sokaklarda dolaşıp, domates ekmeği üstüme döke döke yemeyi,,saklambaç oynamayı ,akan burnumu tişörtüme silmeyi,hatta yediğim minik tokatları bile...
Kendi adıma şunu çıkardım çevremde ve kendimde hissettiğim; baskı ne kadar çoksa biz o kadar azalıyoruz...
Vs.vs.
Sevgi ile kalın ..:)
:iyi: İşte şimdi oldu...Teşekkürler.Alıntı:
Kendi adıma şunu çıkardım çevremde ve kendimde hissettiğim; baskı ne kadar çoksa biz o kadar azalıyoruz...
Aslında 35 yolun yarısı falan değil. Etrafımıza baktığımızda neler görmekteyiz!
Büyüklerimiz kaç yaşında...
Karşımıza aldığımız kişilere biraz da nasihatkar davranışlara girdiğimizde kendimizi hangi yaş grubuna koyduğumuzu da göz ardı etmeyelim.
Çocukluk günlerimiz mi?
O günleri de teknoloji aldı götürdü.