Ben seni neden mi sevdim?

"Korkuyorum!
Hakkettiğin mutluluğu sana verememekten korkuyorum
Seni beni sevdiğinden fazla sevememekten korkuyorum"

Böyle demişti Attila İlhan "Ben seni neden mi sevdim" adlı şiirinin dizeleri arasında...

Genç bir kızımız televizyon ekranında "Humeyni'yi seviyorum, Atatürk'ü sevmiyorum" deyiverince nedense ilk anda kızgınlık duygusu hissedemedim, derin bir acı hissi ile aklıma bu mısralar geldi.

Bu ülkenin insanlarına 1950'lerden bu yana verilen eğitim "ben seni neden mi sevdim" sorusuna doyurucu bir yanıt olmaktan kasıtlı olarak uzaklaştırılıp, "Atam, sen kalk ben yatam" tarzı kalıplaşmış klişeler halini alınca ortaya bu sonucun çıkması da kaçınılmaz oluyor.

Oysa insan olmanın onuru, bağımsızlığın, özgürlüğün değeri ve mutluluğu, ulus olma bilinci, kederde ve sevinçte birliktelik, Cumhuriyetimizin o güzelim değerleri öğretilebilseydi sonuç bu olmazdı emin olun.

"Atatürk olmasaydı bağımsız olmazdık.Yabancı bir ülkenin mandası altında yaşıyor olabilirdik" dendiğinde :

"Belki de daha iyi olurdu. Belki yabancı manda altında inançlarımızı daha iyi yaşayabilirdik. Daha özgür olabilirdik" diyebiliyor aynı genç kız...

Bu genç kıza hiç kızmayın, onu ayıplamayın.

"Ben seni neden mi sevdim" sorusunu kendine soran, yanıtını veren ve o yanıtları hayat felsefesi yapan kim varsa bu ülkeden sürdük, hapsettik, işkence ettik, astık.

Şimdi kimimiz Atatürk'ü sevmiyor, kimimiz rejimi beğenmiyor, kimimiz bu ülkede birlikte kardeşçe yaşama azmimizin temeline dinamit koymaya çalışıyor.

En önemlisi, bu insanlar yabancı manda altında istediklerinin daha kolay gerçekleşebileceğini düşünüyor.

Bugün ABD-AB eksenli yaşadıklarımızı düşününce, onlarla bu insanların amaçları arasındaki paralelliği daha iyi anlayabiliyor, tepkilerimizde ne kadar haklı olduğumuzu görebiliyoruz.

Kızım! Karlı dağlardan serin kızım...

"Sen anandan yine doğardın ama baban kim olurdu bilemezdin" desek nafile. Bunun için eskilere, uzaklara gitmesine gerek yok, Irak'taki dindaşlarının hali pür melaline bakmalı ama ona da izin vermez ki hoşgörü ve diyalogdan dem vuran din baronları.

Ben seni neden mi sevdim?

Beni, benim sevdiğimden daha çok sevdiğin için ATAM...

Alıntı:

---

Harun Gür rumuzlu üyeden alıntı

Bu ülkenin insanlarına 1950'lerden bu yana verilen eğitim "ben seni neden mi sevdim" sorusuna doyurucu bir yanıt olmaktan kasıtlı olarak uzaklaştırılıp, "Atam, sen kalk ben yatam" tarzı kalıplaşmış klişeler halini alınca ortaya bu sonucun çıkması da kaçınılmaz oluyor.

Oysa insan olmanın onuru, bağımsızlığın, özgürlüğün değeri ve mutluluğu, ulus olma bilinci, kederde ve sevinçte birliktelik, Cumhuriyetimizin o güzelim değerleri öğretilebilseydi sonuç bu olmazdı emin olun.

---

Bize sorgusuz sualsiz Atatürk'ü sevmek öğretildi küçükken. Her çocuğun diye genelleme yapmak isterim ama en azından bizler için öyleydi. Sorgusuz sualsiz sevdik biz Atamızı. Yurdu düşmalardan kurtarmıştı. Cumhuriyetimizi kurmuştu. Aslında tam olarak neyi kimi sevdiğimizi çok da bilmeden, törenlerde İstiklal Marşımıza saygı duymamız gerektiği ama bunun neden böyle olması gerektiği çok açıklanmadan , bir sürü derste kuru kuruya tarihi bilgileri çuvala teper gibi öğretmeye çalışarak seviceksiniz denildi. Biz de anlamadan bilmeden sevdik.

Her milli bayramda büstüne çiçekler çelenkler koyduk. Önünde saygı ile eğildik. Yurdumuzu düşmanlardan kurtarmıştı ya minnet borcuydu. Sevecektik elbet. Bitmez tükenmez tören hazırlıkları, ayakta saatlerce bekleterek yapılan törenlerle küçücük bacaklarımız yorgunluktan ağrıyarak. Bazan işkence haline getirerek bu sevgiyi. Karda kışta soğukta , ya da kavurucu sıcağın altında bekleterek yavruları.

Öyle içimize işledi ki bu sevgi. Şikayet etmek bile ayıptı suçtu. Gerçek anlamda onu anlamaya başlamam ilk kez Anıtkabir'e gitmemle oldu. Çocukken yine. En çok okuduğu kitapları görünce ne kadar çok demiş ve çok etkilenmiştim. Atam okumayı da seviyordu. Atamın giydiği kıyafetler bunlardı. O sadece savaşmamıştı, yaşamıştı da. O bir canlı kanlı varlıktı. Taş bir heykel değildi işte.Yaşamıştı hem de savaş meydanlarında ülkeyi kurtarırken bir yandan da Cumhuriyet fikri için kafa yormuştu.

Mozolesinin önünde huşu duymamak mümkün değil. Bu bizim sevgi ve saygımızdan. Vatan Millet aşkımızdan. Türk bayrağı göndere çekilirken gözlerimizin dolmaması mümkün değil. Bu bizim hürriyet timsalimiz olmasından.

Bugün Atatürk'ü anlamak demek Cumhuriyet değerlerine sahip çıkmak demek olmalı. Vatanımız için çalışmak ve üretmek anlamına gelmeli. Bizim gibi Atasını seven çocuklar yetiştirmek demek olmalı. Ama bu sefer ayrım şu olmalı: Neyi ve kimi sevdiğini bilerek..

&&&

Bunu uzun zaman önce yazmıştım. Sizin yazınızı görünce aklıma geldi. Konuya ilişkin tespitiniz doğru ancak bence eksiktir.

Eklenmesi gereken bölüm ise şu: Türkiye'de İmam Hatipler ve Diğer Okullara bakınız. Şu an iki ayrı dünya görüşünde iki farklı gençlik yetişiyor. İmam Hatip Liseleri meslek lisesi olma misyonunu çoktan kaybetmiştir. Bizim dinimizde kadın imam olmadığı halde kız çocukları oralarda sırf dini eğitim alsınlar diye gönderilmekte. Aynı Milli eğitim sisteminin içinde yer alan farklı okullarda farklı dünya görüşünde insanlar yetiştiriliyor olması da çok yanlış. Demek ki biz Tevhidi Tedrisatı hala tam olarak gerçekleştiremedik diyorum ben.. Yasaya rağmen. Ayrıca sadece bu okullarda değil tüm milli eğitimin yapısı içinde sürekli her iktidarın gelmesi ve kendi kafasına göre dayanaksız yaz boz tahtasına dönüşen projelerle ,istikrarsızlıklarla, bakanlığın siyasi bir organ olması nedeniyle de sistemi kendi düşüncelerini destekleyecek insangücünün yetiştirilmesine dönük olacak şekilde düzenleme çabaları da (bunu daha nasıl kapalı/dolambaçlı yazabilirim diye uğraşıyorum) bunda etkendir..

Eğitim sistemi , devlet içinde siyasi ve ekonomik sistemi işleten bir katalizördür. Bu sistemlere uygun bakış açısındaki insanı yetiştirerek bu işlevini gerçekleştirir. Her iktidar da bu katalizörü kendi amacına uygun olarak kullanma çabasında olduğundan bugün Kevser kızımız Atatürk ü değil Humeyni yi seviyor..

Şimdi biz ona ya sev ya terket mi diyeceğiz? Hayır.. Sevmese de saygı duyacak , sevmediği Atatürk ün bugün ona sağladığı koşullardan yararlanarak eğitimini sürdürecek.. Ama bu kafa yapısı ile evine kapanıp bol bol çocuk doğuracak, Humeyni nin resmilerine bakarak iç geçirecek..:)

Amerikada bulunduğum dönemdeki en yakın arkadaşım bir İranlı doktor aile idi. Tıp doktoru olan arkadaşım İrandan kaçışlarının sebeplerini anlatırdı, sonra Türkiye'yi konuşurduk.. Burda da yakınları var olduğundan takip ediyorlar.. Yüzüme bakıp düşünceli.. "Bizim sürece benziyor " demişti. Ben de sonumuz benzemeyecek demiştim..

Şimdi düşünüyorum.. Hala benzemeyecek diyorum.. Israrlıyım bu konuda...Galiba buna inanmak istediğimden..

Selamlar.. Güzel yazı...

Ben seni neden mi sevdim
Seni sevmekten ağlamak için
Utanılaçak bir şey deyildir
Senin için ağlamak
Ağlatanlar utansın
Atam onun için
Sen içimde bir ışıksın
Ağladım ağladım
Işığım sönmesin diye

11/06/2008 sezen