Printable View
16 yıllık bir geçmişimizin, olması eşimi çok sevmem ve ne yazık ki hala aşık olmam evliliğimizi böyle bir noktaya gelmesine engel olamıyor...Ve ben şimdi evliliğimi kurtarmak ya da bir an önce kendimi toparlayıp hayata sarılmak arasında kalakalmışken Hukuki.net ile tanıştım...Ve görüyorum ki hiç bir şey bilmiyormuşum ne yazık ki:(
11 yaşında ve 9 yaşında iki çocuğumuz var....Onlar için herşeyi ama her şeyi yapabilirim....Şimdi hayatımın aşkı sevdiğim adam artık ben yokum...Ben bu evliliğe bir mola vermek istiyorum diyor:(
Yani boşanmak istiyor ve bunu net olarak dile getirdiğinde halledemeyeceğimiz bir sorunumuz yok ben seni seviyorum dememe rağmen hayır artık ben yokum diyor...Gurur,aşk,çocuklar arasına sıkışıp kaldım....
Başka birinin varlığına inansam çabalamazdım bile...Ama çabaladım.Konuşmak için çabaladım.Olmadı oturdum tüm hislerimi yazdım...İşi gereği bizden uzakta şu an...bunu bana telefonda söyledi...Olmaz dedim gel yada gel de geleyim gözlerime bakıp söyle,anlat dinleyim dedim...Ama yok...Ne zaman niçin geleceğini planlamış kafasında..Davayı açmak için gelecekmiş.Çocukların velayetini istemiyormuş bana bırakacakmış.......
Yani kararlı görünüyo ve bu konuda araştırma da yapmış...Ben de burada saf saf oturmuş ondan gelecek iyi bir haber için can çekişiyorum....Yaş bunalımı mı meslek bunalımı mı aşkın bitmesi mi inanın çözemedim....
16 yıllık aşkım, yaşananlar,çocuklarım için her şeyi denemeye hazırım atlatabiliriz dedim hep...Beni sevmediğini artık söylüyor ama buna da inanmıyorum...Pisikolojik desteğe ihtiyacım yok diyor kabul etmiyor...Başka biri de yok diyor...Evliliğimi bitirmek istemiyorum...Tek celsede bitermiş...Nereden biliyon dedim...Benim boşanmayı kabul edeceğimi nasıl düşündün dedim...Evet dersin diye düşündüm diyor...Peki ya hayır dersem?Bizi uzun sancılı bir dönem bekler diyor...Çocuklar konusunda bana sonsuz güveniyormuş...Kendinden soğutmayacağıma falan..Bunları dile getirmesi bile o kadar acı ki....İnsan bunları duymasına rağmen hala nasıl sevebilir?İnsanın kalbini çok acıtan çok yaralayan olaylar bunlar ve ne yazık ki şimdi benim hayatım bu...........Bu sanki bilinmeyenlerle dolubir denklem ...Ve ben formulleri bilmiyorum....
Hiç sorunumuz yoktu değil elbet arada biz de tartışırdık...Ama en son tartışma bizi bu noktaya getirdi....Aylarca nette başka kişilerle yaşadıklarına,yazdıklarına seyirci kaldım....Stresini atıyo oyun oynuyo falan dedğimiz pc bizim aramıza buzdolabı olmaya başlayınca..Kontrol etmeye başladım...Tahmin edeceğiniz türden başka başka insanlarla olan sohbetleri ilk başta sorsam da yok oyun oynuyom sadece deyip paylaşmak istememesine saygı duydum sustum...Geçer dedim...Elbet hata olduğunu anlar dedim...Sohbetlerini okudum ne aradığını evimizde neyin eksik olduğunu anlamaya çalıştım, vermeye çabaladım...Ama tüm heyecan pc başında atılınca sıra size geldiğinde ne kadar heyecan vereceğiniz de elbet sınırlı kalıyor...Benden bahsediyodu onlara sevdiğinden sevdiğimden,iyi olduğumdan ne işin var burada o zaman dediklerinde bilmiyom diyodu...Kendimde aradım bir müddet ama yok artık olay çığrından çıkıyodu...Verdiğim tavizlerin sonucuna mı katlanacaktım.Onu kendine mi getirecektim....Benden,çocuklardan kopuyodu artık hep pc deydi...Hastayım diyodu çocukları kursa dışarı ben çıkarırım yat dinlen derdim gelirdim ki pc başında....Artık çocuklar da durumu anlamış ve şikayet etmeye başlamıştı gene öyle bir gün benle konuşmamak için kavga etmemek için çıktı gitti birşey dememek için...Çocuklar da ben de şok olduk bu tavrına beraber çıkmayı planlarken yanlız gitmesine.Tamam dedim sıkmayın canınızı ben çıkarırım hazırlanın dedim...Ama o arada öfkemi hislerimi ona yazarak attım...Çocuklara gülümsemek ve bir şey yokmuş gibi davranmak için tek çağrem buydu ve yazdım...Böyle olmaz dedim.Olamaz dedim...Çıktık...Geç saate kadar bizi hiç aramadı merak etmedi.Öfkem iyice artmışken arayan bir arkadaşıma evet dedim...Çocuklar özledi gelmiyosunuz gelin hava güzel deyince...Kaçıp o günü kurtarmak sakinleşmek sonra sakince konuşmak istedim....Akşamın geç saatinde aramaya başladı...Yarın geleceğiz bu gece burada kalacağız sen de biraz kafanı dinle dedim...Gelmeyin bir süre sen de kafanı dinle dedi...Ben o yazdıklarımdan sonra gelip geç te olsa bizi alıp eve getirmesini beklerken o gelmeyin dedi,3-4 gün kalın...
Elbet ertesi gün döndük çocuklarla..Çocuklar çok mutlu anlatıyolar babalarına,neyse yemek yedik çocuklar uyudu.Konuşalım dedim.Çözelim halledelim ben bununla daha fazla yaşayamam dedim...Yok hiç bir sorun sandığım gibi bişey değilmiş falan...Baktım olmayacak...gene üstüne toprak atacaz kokmasını bekleyecez gittim pc ye aldım çıktılarını bu arada biz yokken de rahat rahat devam ettiğini gördüm endişelenmek yerine aynı hata devam...Geldim yanına nevarsa benle paylaş bana anlat dedim ısrarla olmadı verdim eline çıktıları..Çok utandı çok şaşırdı...Yaptığımdan dolayı asla gurur duymuyorum ama bu artık benim son şansımdı...Konuşmalarında benden resimlerden kısacası bizim özelimizden de bahsedilmiş olması belki beni bu kadar yaraladı endişelendirdi bilemiyorum ama yaptım...Aldı yırttı hepsini...Tek bir şey bekledim o gece beni affet demesini...Anlamasını bekledim...Affet dese kollarında ağlamaya hazırdım....Ama büyüttüğümü söyledi pc yi atacağını kıracağını falan.Benim bu kadar çok bilmemden hoşnut olmadığını dile getirmekten başka bir çaba yok...Konuşmayınca odaya gittim ağladım...Oturdu bütün gece,salonda yattı...Zamana bıraktım...Çocuklar yanında mutlu anne baba çocuklar uyuyunca iki yabancı olduk zaman zaman ama konuşmaması beni hep yaraladı affet dememesi....Neyse zamanla bir şeyleri yoluna koymayabaşladık...Mecburi görev için gitmesi gerekti bizi bırakacaktı okey dedim...Bu her ikimiz için de aşkımızın gücünü sevgimizi anlamamız için belki de iyi bir sınav olacak dedim...Her şeye rağmen onu çok sevdiğimi,özlediğimi anladım hem de çok net anladım...Yazdım hislerim geçmişe sünger çekmeye hazırım unutalım ben hasretine dayanamıyorsam senin için bu kadar çok endişeleniyorsam her an aklımdaysan sana olan aşkım hala kalbimde seni seviyorum dedim...Daha yazdıklarımı gönderemeden mola dedi...O an hislerimi önceden yazdıklarımı hepsini gönderdim...Benden nefret etme diyor..Mesajında...Ben bunlara layık değilim diyor...Senden ne olursa olsun asla nefret edemem sen hayatta en iyiye en güzele layıksın ve umarım hep sahip olursun dedim....Başaka da bişey yok şimdilik...Artık aşık değil sanırım bana,sanırım aşkı ölmüş belki ben öldürdüm bilemiyorum...Seviyor ama nasıl bir sevgi anlamak zor...Ben kendimdeki hataları görebilirken o neden hiç göremiyor bilemiyorum...
Evet özür dilerim biraz uzun oldu cidden...Ben eşimi seviyorum,herşeye rağmen ona olan aşkım, sevgim, saygım ve güvenim 16 yıldır paylaştığımız hayatın uzun bir bölümüne değer....Çocuklarım için hep iyi bir baba oldu...Hayatta bana çok şey verdi çok şey öğretti...Elbet karşılıklı oldu bunlar ki bu kadar yılı paylaşabildik...Şimdi evliliğim için savaşmalı mıyım, gurum için yolun açık olsun diye çekilmelimiyim bilemiyorum...O dava açarsa ve ben boşanmak istemiyorum dersem ne olur.İnanın bu konularda çok ama çok bilgisizim...Çocuklarımın da benim de hayatlarımızı kabusa dönüştürmek te istemiyom.Ama onların gözünde pes eden anne olmaya da asla katlanamam...Bir uçurumun ucundaki dala tutunmuş duruyorum sanki...yukarı çıkmak mı kolay yoksa düşmek mi?
Hukuken zihninizi meşgul eden soru nedir?
-Boşanma davasını açarsa ve ben kabul etmezsem ne olur?
-Mahkemeye gitsem ve ben boşanmak istemiyorum dersem nasıl bir süreç gelişir...?
Sizin kabul etmemeniz davanın sürecini etkileyecektir. Ama öncelikle eşinizin hangi nedene dayalı olarak bu davaya açaçağı hususu önemlidir.
Ve bunu kusur durumu takip eder.
Evliliğinizin devamının mümkün olduğuna ilişkin hakimde kanaat uyandırmanız gerekmektedir.
Eşinizin dava açması halinde mutlaka avukat yardımı alınız.
İlginize çok teşekkür ederim...