Bir çığlıktı Yalnızlığım

Konuşmak gerekiyor bazen susmak artık çare değilse...Anlatmaya başlamalı kendinle barışıklığını bitirdiğin yerden,Başlıyorum o zaman bak dinle ;İstesemde istemesemde ardından değişti hayatım,geceler değişti anlamsız kara karu oldu biraz daha fazla acı çektirir oldu...mevsim uzun zamandır sonbahar rengi soluk,yüreğim yorulmuş ayaz bir kış gecesi gibi donuk çaresiz.Dinlediğim bütün şarkılar aynı ama farklı anlamlar kazandı,halbuki şarkılar bu kadar canımı yakmazdı,güneşi seven ben, ay ışığında aydınlatmaya çalıştığım dünyamı ve yıldızlar başka türlü parlar oldu gökyüzünde...yalnızlığımı anlatmak istercesine..Artık evim bir başka oldu yavaş yavaş çektim perdelerimi.Çekmeceye çektim çocuksu duygularımı,sevinçlerimi..Sanki büyüdüm bir kerede harcadım bütün yıllarımı,beklediğimden daha fazla olgun bir şekilde yaşadım ayrılığı..kapadım kapılarımı topladım bütün yaşadığım anılarımı attım denizin derinliklerine...Ama sen halen varsın içimdesin gelirsin gidersin ama aynı yerdesin....sen aklıma gelecektin ama sadece yüreğime uğramıyacaktın,düşünecektim ama dokunmayacaktım,üzülcektim ama ağlamayacaktım...Sana gel dedim ama gelmedin..rahat bırak uykularımı gecelerimi,kabus olma,halen içimdesin gitmiyorsun,bit..bit..lütfen..
Yar..!yollarında şimdi kalbim...senin için incindim kahroldum..başardın sonunda oldu bak istediğin yaralı hayallerim..Hep aynı olmak zorunda mı ayrılıklar,yanlızlığımın sesini kimse dinlemedi...ben yanlızlığımı haykırdım ama kimse duymak istemedi...