Korkular

Nedir en derin korkularımızın içinde yatan asıl sebep, nedir bizi dinç tutan, tetikte tutan, yarınlara tedirgin baktıran Yaşlanmaktan mı korkar insan yoksa yalnız kalmaktan mı? Karanlıktan mı korkar yoksa ışığın gözünü almasından mı? Bir gülü tutarken dikeninin batmasından mı korkar yoksa kırılmasından mı? İncinmekten mi kokar incitmekten mi? Ağlamaktan mı korkar ağlatmaktan mı? Yaşamaktan mı korkar ölmekten mi? Nedir bize geri adım attıranlar ya da harekete geçirenler. Duygularımızda yaşadığımız bu karmaşalar, düşüncelerimizde ki belirsizlikler, düşlerimizde ki bulanıklıkların nedir sebebi? En derinlerde, diplerde yatan, gizlediğimiz, bizi belki zayıf gösterecek olan ama aslında yüceltecek olan saklımız nedir? Neden çocuksu yanlarımızı ortaya çıkartmaktan korkarız, saf duygularımızdan neden kaçarız?
Hayata bir çocuğun gözlerinden bakmamızı engelleyen şey ne? Bize olur olmaz yerlerde “dur” diye, “ söyleme” diye seslenen kim? İçimizdeki sesi bizden farklı kılan ne? Kendimiz olduğumuzu sandığımız bir anda aslında olmadığımızı anladığımızda yaşadığımız burukluk neden? Farklı olma ihtiyacı niye? Bizi biz olmaktan uzak kılan bu şey ne..?

Benin en büyük korkum , kendıme birgün havadayken vücuduma bakıyor olduğum an:) yani ölüm !

Alıntı:

---

Hayata bir çocuğun gözlerinden bakmamızı engelleyen şey ne? Bize olur olmaz yerlerde “dur” diye, “ söyleme” diye seslenen kim? İçimizdeki sesi bizden farklı kılan ne? Kendimiz olduğumuzu sandığımız bir anda aslında olmadığımızı anladığımızda yaşadığımız burukluk neden? Farklı olma ihtiyacı niye?

---

....."Başkaları ne der?Nasıl bakar?Ne düşünür?" Hayatı kendin için değil,başkaları için,başkalarının mutluluğu,huzuru,isteği doğrultusunda yaşamak.....Bizi biz olmaktan uzaklaştırır.

Alıntı:

---

Bizi biz olmaktan uzak kılan bu şey ne..?

---

.....Otokontrol....;)

Korkulara gelince...Bugün geçmişteki güzellikleri aradığımız gibi,bugünümüzü gelecekte aramak....:(

Bir anda herşeyi bırakıp çekip gitmek ne kadar acı..! Yaşananlar ve pişmanlıklar, gittiğin her yolun çıkmaz sokağında, aniden karşına çıkması ne kadar tarifsiz acı veriyor, bunları anlatmak, yaşamak kadar zor, adeta nefes almamaya benzer, kanın donup, kalbinin durması gibi..!
Yanlışlar ve doğrular, beynini kemiren soru işaretleri, yüreğinin titrek ve ürkek çırpınışı, kalbinin sanki yerinden fırlayıp avuçlarına düşecekmiş gibi telaşlı ve ürkek hali..Herşeyin yoluna gireceğini beklerken aniden hayatının drama dönüşü, ne kadar üzücü ve anlatılması zor bir durum.. Bunca sıkıntı ve acı içinde maziye bir singer çekip yeniden hayatta bağlanmak, yaşamak mümkünmü..? Yaşamdaki hayal kırıklığı ve söylenen acı sözler param parça olmuş bir kalp, toplasan eskisi gibi olurmu..? Artık dönüşü olmayan bir yolun başında, yolunu kaybetmiş bir yolcu misali, nerde konaklanır ve nerde yaşanılır düşüncesi beynimi bir kurt gibi kemiriyor, ruhum tarifsiz acılar içinde çıkar yol arıyor..Hayatımdaki bir kanatsız melek ve iki beyaz güvercin kollarımdan tutup götürseler beni, acıların ve hayal kırıklıklarının olmadığı bir ülkeye, öyle bir yer varmıdır..? Hayatın kime ne tuzak kurduğu belli değil, bir anda tökezleyip yerle bir oluyorsun, yıkılmam derken kendini yerde buluyorsun.Bunca korku,kaygı ,üzüntü vs...varken ne yapmalı..?