ophryneion'un
alnına düşmüş
akşamın rengi. gün
günahından arınır gibi
denizin
karasında bırakıyor
kendini...
turuncu bir yaz
kanadıyla yükselmekte
geceye akan yel.
şarabın gölgesinde
saklanmış son çiçek
direnmekte mevsime.
bu direngenlikle
can buluyor oğul
soyum, kıyametten
arda kalıyorum. bin
tonda açıyor
gözlerimde bin umut.
bahara dönüyor
yüzün düşlemsel
iklimlerde. çoğalıp
tılsımlar sunuyorsun
sabah çiyine.
akrep-yelkovan
kayıyor göğümden,
dileksiz bir maviye
çözülüyor zaman;
güneş gözlerinden akıp
sızıyor toprağıma;
tohum… sana kesiyor.
