Alıntı:
Akşam Gazetesinin tanınmış bayan yazarlarından ELİF AKTUĞ bir zamanlar pavyonlarda çalışmış.
Elif Aktuğ , gençliğinde sevdiği adam tarafından pavyona düşürüldüğünü, yıllarca ekmek parası için çalışmak zorunda kaldığını anlattı.
Kötü kaderi bir gece Türkiye'nin en yakışıklı ve zeki Genel Yayın Yönetmeni Serdar Turgut'un eşinin vıdıvıdılarından sıkılıp kendini İstanbul sokaklarına attığı gece değişti. Canı çok sıkkın olan Serdar Turgut'un ayakları onu bir bilinmeyen yere doğru sürüklüyordu. Adeta Elif Aktuğ'un kaderi o gece yazılmıştı. Serdar beyin ayakları onu Elif hanımın çalştığı pavyona sürükledi, bir masaya oturdu. Tahta masasına bir şişe Mutuk şarabı ısmarladı. O gece kendisini çok pespaye hissediyordu tıpkı ısmarladığı şarap gibi, hayli geçkin ağlamaklı bir ses çığlık çığlığa şarkı söylüyordu.Aklına geçmiş günleri, Ankara Hukuk'taki asistanlık hatıraları geldi, NETEKİM içinden sunturlu bir küfür salladı. O içinden zannetmişti ama sesi biraz pes perdeden çıkmıştı. Serdar'ın çok dertli olduğunu gören Elif yanına geldi. Ne oldu NETEKİM dedi, bu gece çok dertlisiniz oysa netekim olmasaydı siz Serdar Turgut olabilir miydiniz?
Serdar bir pavyon kadınının kendisini tanıdığına çok şaşırmıştı."Allahım, ülkemiz ne kadar da gelişmiş, bir pavyon kadını bile beni tanıyor" diye geçirdi. Oysa ülkemizde köylerde kızlarımız piyano çalmaya, tenis bile oynamaya başlamıştı.
éAslında ben de kendimce yazarım" dedi Elif ve bir defter uzattı Serdar'a el yazısıyla yazılmış.
Serdar kendinden geçinceye kadar hem okudu hem Mutuk şarabını içti. Artık sabah olmuştu. Aniden masasından fırladı, Elifi kolundan tuttuğu gibi "Yürü gidiyoruz" diyerek dışarı çıkardı. O sbah Elif Aktuğ'un kaderi değişmişti.
İnanmayan okusun 