Hobi olarak hukuk

İnsan hayatını renklendiren bazı aktiviteler vardır,mesela hobiler. Çoğumuz hobi denince klasik bir cevap olarak sinema, kitap okumak, gezi deriz. Mesleğimiz dışında, yapmaktan zevk aldığımız, bir şeyler ürettiğimiz bir uğraşıdır hobi. Koleksiyonculuk, amatör el işleri, resim, müzik,elektronik vs.vs.vs.
Hobi ciddi bir iştir aslında. Dağcılık da bir hobidir mesela. Mühendis olarak buna merak salmış olabilirsiniz ama tırmanışın kurallarını çok iyi bilmek gerekir ki yer çekimine mağlup olunmasın. Misinayı oltaya bağlamayı bilmiyorsanız balık avı hobiniz yarıda kalır. Raketi tutmasını öğrenmemişseniz dirseğiniz zedelenir. Pulu özel maşa ile tutmazsanız pulunuz değersizleşir. Örnekleri çoğaltmak mümkün.

Peki muhasebe, psikoloji, tıp, hukuk amatörce merak salınacak bir hobi olabilir mi?

Açıkcası ne sormak isteğinizi anlamadım..Kalın hukuk kitapları masadan düşer ayağımı inciltir diye mi endişelisiniz yoksa psikolojik teslerin sonuçlarıyla uğraşırken varoluş problemimi çözmeyi unuturum diye mi?

Yasalara uygun her kitap kitapçılarda mevcut. Kimseye öğrenim belgesi falan da sormuyorlar o kitapları satarken. Eeee?:rolleyes:

Hı. Siz "kendimi tutamam bir hukuk bürosu açarım ben ya da önüme gelene hipnoz uygular uyuturum. Elimde değil." Demek istiyorsunuz galiba. Hele bir o günler gelsin. Olayın mağdurlarına destek olacak profesyoneller bulunur.
Hukuki net nasıl bir yol izlemeleri gerektiği konusunda yol gösterir. Endişelenmeyin. :o

Merhabalar,

İlgi alanım geniş olmakla birlikte, daha çok hukuk , psikoloji ve sosyoloji diyebilirim, ancak;

Geçen kış bir müşterimiz ofise uğramışken bir de psikoloji serisinden bir dizi kitap getirip, tanıtımını yaptı. Hiç haz etmediğim şeylerden biri de olsa ( kapıya gelen pazarlamacıları kovarım hep!) ilgimi çekti, birazda iyi günüme gelmiş olmalı ki aldım ve bir de zar zor eve taşıdım. Zaman buldukça (hukuki netten geriye kalan zaman ) inceledim, kaldırdım , indirdim , birinden diğerine atladım , hepsinde baktım ama hiç sarmadı... Birbirleriyle ilintili çok derin konulardı, o kitapları ancak ve ancak bir psikolog anlayabilirdi, okudukça içinden çıkılmaz bir hal aldığımı gördüm, hepsini toplayıp isteyen birilerine vermek üzere gözümün göremeyeceği bir yere koydum. Psikoloji de ilgi alanımdan çıktı gitti, peşinden koşacak değilim. Şu anda başta hukuk ve sosyoloji var ama sanırım hukuk hobi olarak hep kalacak...

Selametle kalın,

Sayın milo;

Tıp, Hukuk, Psikoloji ya da Mühendislik gibi uzmanlık gerektiren alanlara amatörce ilgi duyulabilir. Ancak kişinin, amatörce ilgilenmekle edineceği bilgilerin "hobi düzeyinde" kaldığının ayırdına varabilecek olgunluğa sahip olması da gerekir. Aksi takdirde durum hem kendisi ve hem de çevresi için tehlikeli sonuçlar doğrurabilir.

Selamlar...

Ben hobi olarak başlayıpta, yaptıkları hobilerini iş'e çeviren insan tanıyorum. Hobi dediğin nedirki: Bence asıl yaptığım işden sonra gelen faaliyettir,
Ve insan ikinci derecedeki yaptığı bir iş'i, birinci dereceye, çevirebilir.
Asıl işin hobi olabilir. Yaptığın işin özelliğini, işi yapan belirler. Yaptığın iş sorduğunda, ancak sen ona ' bu benim hobim diye bilirsin'

Hobby: boş zaman uğraşısı

Bu Türk Dil Kurumunun sitesinde, hobinin İngilizce sözlükteki karşılığı.

Türkçe sözlükteki karşılığı ise sadece "uğraşı" olarak yazılmış. Sanırım biz tüm hobileri uğraşı olarak algılıyoruz, oysa uğraşı zaman zaman icra ettiğimiz meslek için de kullanılan bir sözcüktür. Öncelikle kavram kargaşasını açıklığa kavuşturmalıyız, ki bence hobi için "Boş zaman uğraşısı" tanımı daha yerindedir, zira her uğraşı hobi değildir.

Bir hobinin meslek olarak seçilmesi, mesleğe dönüşmesi ise ancak ve ancak o alanda eğitim alındığı zaman mümkündür. Uzmanlık gerektiren alanlarda, bilim dallarında hobi (ya da merak) istenmeyen sonuçlar doğurabilir. Merak edilir, ilgi duyulur, öğrenmeye çalışılır ama bence burada kalmalı, icraate geçilmemeli, uygulaması konunun uzmanlarına bırakılmalıdır. Hobisini bilfiil uygulamak, meslek olarak benimsemek isteyen kişi mutlaka eğitimini almalıdır.

Sorunuzu sitemizle ilişkilendirerek yöneltti iseniz, forumlarda bu konudaki hassasiyetimizi fark ettiğinizi zannediyorum Sayın milo. Sitemizde hukukçu olsun olmasın herkesin, tüm üyelerimizin -site ve ahlak kuralları ile yasalara uygun olduğu müddetçe- paylaşımda bulunma serbestisi bulunmaktadır. Hukukçu olmayan üyelerimizin hukuki sorulara verdiği yanıtlara da iyi niyetli olduklarını bildiğimiz, katkıda bulunmak istediklerini düşündüğümüz için izin veriyoruz (Böyle olmadığını fark ettiğimiz zaman ise gereğini yapıyoruz.) ancak bunu yaparken hukukçu olmadıklarını belirtmelerini özellikle rica ediyoruz. Bu ricamızın sebebi de, hukuki sorunlara uygulamaya yönelik çözümü ancak hukuk eğitimi almış kişilerin üretebileceğine olan inancımız ve çok ağır sorumlulukları olan mesleğimizin meslek dışında birileri tarafından kötüye kullanılmasına engel olarak mesleğimize sahip çıkma, mesleğimizi koruma gayesidir.

İster hukuk olsun ister psikoloji yada iktisat..
Üniversitenin ilk iki yılında okutulan bazı dersler vardır. Çok sıkıcı ve zordurlar. Bir kavramın binbir tanımı, tarihçesi vardır. Yok eskiden böyle denirmiş, Yok romalılarda böyleymiş. Eski yunanda .... Bu derslerin isimleri genellikle "Giriş" sözcüğüyle biter. Yada " Tarihi" öğrencilerin en fazla isyan ettiği dersler bunlardır. O derslerin içeriğinin pratikte yaşamla bağı yoktur. İsyan hep şöyle başlar. "Sanki avukat/psikolog/öğretmen/maliyeci olunca...."

Oysa o dersler insanı gerçekten hukukçu/eğitimci/iktisatcı yapan derslerdir. O derslerde gözünüze yeni bir gözlük takılır. Dersi verir, sıkıcı içeriğini unuttum sanırsınız. Ancak artık alanınızla ilgili her metni o dersin gözlerinize taktığı gözlükle okursunuz.

O derslerin hocaları o yüzden en zorlu hocalardır. O gözlüğün gözünüze tam olarak oturduğundan emin olmadan asla geçiş vizesi vermezler. Çoğu öğrenci "adam olacak çocukları "seçmek gerektiğinde mezuniyet ortalamaları kadar o derslerde alınan notların dikkate alındığını bilmez.

Herhangi bir alana ilgi duyduğumuzda arayıp o temel kavram kitaplarını bulmayız. Basit bir sözlükle yetiniriz. Temel kavram sözlüklerinden birini edindinizmi şifreyi çözersiniz. Neden o temel kitaplara başvurmazsınız. Çünkü olaya hobi olarak başlamışsınızdır. O sıkıcı kitapları okumak hobiye ayrılacak zamana gitmez. Onlar not korkusu, okulun uzaması tehtidi olmadan kolay kolay okunmaz.

İşte bu nedenle güncel hukuk / psikoloji konularını okuyup yorum yaptığınızda hep hatalı bir yanı olur. Okulunu okuyup bitirmişler hemen yakalar. Yada tersi olur. Hukukçu arkadaş sonderece net bir yanıt yazar soruya. Yanıt soranı tatmin etmez. Hukukçu arkadaş yazdığını gözden geçirir, söylenebilecek herşeyi söylediğini düşünür. Cevabını yineler. Süreç iki taraftan birini sinirlendirene kadar devam eder. Bu arada araya giren meraklılarlada, hukukçu hukukçu olmayan gerginliği yaşanır hafiften.

İki tarafta söylediklerinin anlaşılmama nedenini bilemez. Sorun üniversitenin ilk yıllarında takılan gözlüktedir. O gözlük görünmezdir. Takan onu taktığını unutmuştur, alışmıştır ona. Hobicilerse öyle bir gözlüğün varlığından habersizdir. İletişim probleminin temeli budur.

Peki herkes kendi işine mi bakmalı? Yani hukukçu olmayan kanun yorumlamasın. Eğitimci olmayan eğitim işine karışmasın. Psikoloji psikologların mı olsun? Bu kısır tartışmaların hiç faydası yokmudur? Yada akademik sosyal alanların bu şekilde tecridi mümkün müdür/doğrumudur?

gecem 1970 süpersiniz:p yazınızı aynen imzalarım.

Alıntı:

---

Peki herkes kendi işine mi bakmalı? Yani hukukçu olmayan kanun yorumlamasın. Eğitimci olmayan eğitim işine karışmasın. Psikoloji psikologların mı olsun? Bu kısır tartışmaların hiç faydası yokmudur? Yada akademik sosyal alanların bu şekilde tecridi mümkün müdür/doğrumudur?

---

İtirazım bu noktanın virgülünedir. Bakıyorum da özellikle kartzedelerin her biri bir hukuk uleması kesiliyorlar ve bu yazım bu düşünceden yola çıkmıştır. Dikkat edilirse hukukçu üyeler görüşlerini çok fazla kesinlik ifade etmeden "kanaatindeyim, bence,...diye düşünüyorum" tarzında yazıyorken, sadece başından geçen olaylardan yola çıkarak "bu böylese budur" kabilinden soru soranı da bu siteyi de zor durumda bırakacak tarz yazıların sakıncasına dikkat çekmek istedim. Yakından biliyorum ki mesela iş hukukunun gelişimine en çok katkı sağlayanlar sendikalar ve sendikacılardır. Hukukçu olmadığı halde yasaları gayet yerinde yorumlayıp uygulayabilirler, yasanın ve hukukun sınırlarını zorlayabilirler. Az biraz iktisattan anlarsınız eğitimini almadığınız halde ve dilediğinizce konuşabilirsiniz. Psikolojiye merakınız vardır, birşeyler okumuşunuzdur, bilgilerinizi aktarabilirsiniz ama bu durum yine de kimseye bir rahatsızlık vermez veya onun yaşamını etkilemez.Ama hukuku bir hobi olarak algılamanın ve "ben bilirim" edasıyla hukukçuları dikkate almadan işkembe-i kübradan sallamak zarar verici sonuçlar doğurabilir.

Nitekim bir kartzede "kredi kart borcum varken işe girebilirmiyim" sorusuna "işe gir ama işverenle anlaş seni sigortalı yapmasın, o zaman maaşına haciz gelmez" diye akıl-mantık-yasa-hukuk dışı bir öneride bulunabilmiştir.

Yani demem o ki, sizi, deniz hanımı ve sizin gibi kıymetli üyeleri tenzih ederek, hukukçu olmayanlar da elbette hukuk yorumunda bulunabilirler ve hatta hukukun gelişimine katkı sağlayabilirler ancak bu dahi bu insanda diğer sosyal bilimler alanlarında bayağı bir donanım ister.

Başkalarını bilmem ama ben hukuku seviyorum ve onun, cehl-i mürekkepler elinde oyuncak edilmesini içime sindiremiyorum. Zira sonuçta bu nasıl hukuk, böyle adalet olurmu zırva avazelerinden ortalık çınlıyor, gereksiz tartışmalar yaşanıyor, kırılan gücenen, siteden ayrılan atılan insanlar gündeme geliyor.

Aslında hukukun hobi olması FOBİ OLMASINDAN iyidir. FOBİ olarak görenler fırsatını buldumu hukuk u guguk yapmaya çalışır. Anlayan anlar anlamayan boş boş bakar...

Hukuk hobi olarak amatörce uğraşılacak bir konu olabilir elbette. Ama hayatta bu hobiniz değerlendirmek istemenizi tavsiye etmem.
Ne demişler: "acemi kasap,......kaçar masat"
Sonuçta hukuk bir eğitim süreci gerektiren bir bilimdir