Neleri kaybettiniz bugüne kadar?

Çok istediginiz halde o an uygun olmayan sebeplerden dolayi neleri gözden çikardiniz? Çok degil mi? Sayilamayacak kadar çok.

Ilk kayiplarimiza bebekken basladik. Çok sevdigimiz annemiz. Bizi
seven, bizi besleyen, kirlenince altimizi degistiren annemizin kucagini büyümeye basladikça kaybettik. Daha birkaç ay öncesine kadar agladigimizda siginak olan simsicak gögsünü, büyük bir aglamayla soguk bir
oyuncaga biraktik. Büyüdükçe elimize oyuncak tutusturdular, oynayalim aglamayi keselim istediler. Agladik agladik sustuk. Sevmenin, istemenin kaybetmek oldugunu gördük iste daha yolun basinda. Yavas yavas emeklemeye basladik, sonra yürüdük. Yürümenin ilk adimlarinda bizi destekleyen ellerimizi tutan elleri kaybettik yine.

Konusmaya çabaladik. Agzimizdan çikan her kelime de ilk önce alkislanmayi ögrendik. Sonrasinda; konustukça yerli yersiz sorular sordukça "Sen sus
çocuksun. simdi sirasi degil, konusma " sözleriyle tanistik. Çok sevdigimiz alkis seslerini kaybettik. Kendi halimizde yasamayi ögrenmeye basladik. Biraz daha büyüdük yuvaya basladik, evdeki sicacik yatagimizi oyuncaklarimizi kaybettik. Oyunlar, eglenceler, yeni çevreler, arkadasliklar ögrendik. Ögrenmenin ne demek oldugunu, disiplinin okulda ki yerini gördük.

Ilkokula basladik, çocukluk yillarimizi kaybettik. Ilkokulda her yeni gün yeni bir harf, hece ögrenirken hayallerimizi kaybetmeye basladik. sorgulamalarimizi,merakimizi yok ettik. Kim kaç yilinda dogdu, o musluktan
akan suyla bu havuz kaç saatte dolar, Katmandu'nun baskenti neresi derken oyun oynamayi kaybettik. Her geçen yılda yeniliklere kucak açarken geçmisin degerlerini yok ettik. Büyüklere sayginin, küçüklere sevginin
gerekliligini önemsemedik.

Ortaokul çaglarinda ne olacagim derdine düsüp ilk duygulari
kaybettik. Aklimiz bes karis havadayken çocuk olmanin verdigi rahatligi yitirdik. Ergen olduk, ilk asklari yasayamadan aglamamayi ögrendik. Eski dogalligimizi kaybettik.

Üniversite yillarinda ilk gençlik hallerimize vahlanip sorumsuz
yasamayi istedik. Nasil olsa istedigimiz, hayal ettigimiz yerdeydik.
Hayatimizi kazanacagimiz bizi adam ya da kadin yapacak yerde.
Kimimiz hayal ettigimiz okullarimizi gelecegin meslegi okullara kaptirdik. Daha baslamadan kaybettik. Mezun olduk, keplerimizi havaya atarken en güzel anlarimizin o üniversite yillarinda kaldigini bilemedik. Kendimizce tek düsünce olan "Ah bir okul bitse" yi " Aksam olsa da eve gitsek" sözleriyle yer
degistirdik. Geçen yillardaki mutluluklari hep bir sonraki adimi düsünerek nasil yasadigimizi anlayamadan kaybettik.

Sevgilerimiz oldu ya çok sevildik ya da çok sevdik.Bir gün dost olani yarin kaybettik. Ite kakila iyice hayati ögrendik. Yalnizligin kötü bir sey olmadigini etrafimizdaki dostlarimizdan yedigimiz her kazikta ögrendik. Kötü olsa da kimseye güvenmemeyi ögrendik.Güven duygumuzu kaybettik.

Yeni evler kurduk, yeni aileler olusturduk. Annemizin, babamizin
varligini kaybettik. Onlar vardi ama kendi dünyamizla o kadar mesgulduk ki onlara ayiracagimiz vakitleri kaybettik. Sevgimizi tam anlamiyla yasayamadan hayat derdiyle mutlulugumuzu unuttuk. Elimize geçen firsatlari "Aman vakti degil, aman nasil olur" derken baskasina vererek kaybettik. Belki dogru anda dogru isler yaptik kimbilir ama hep bir yanimizi
eksik hissettik.
Hissettik çünkü kaybetmeyi çok erken ögrendik.

En kötüsü ne kaybettik biliyormusunuz? Gün geçtikçe yasama tutunmak adina BIZ OLMAYI KAYBETTIK. Seni seviyorum demenin,zor bir söz olmadigini ögrenemedik. Gördügümüz sevdigimiz insani son kez görecekmis gibi düsünemedik. Hep yarini düsünüp, hep yarini yasadik. Ayrildik, kirildik, zorlandik, kaybettik ANI YASAMANIN MUTLULUGUNU bilemedik.

Içinizdeki sizi kaybetmeden ne olur kendinize bir iyilik yapin ve
göze alamadiginiz ne varsa onu yapmaya çalisin.
kimbilir biraz ötesini, kimbilir baska neleri kaybedecegimizi?...

Kazananlardan olmaniz dilegiyle....

Dayın derya,
neleri kaybettik konulu yazınız oldukca anlamlı vede yerinde bulduğumu bilmenizi istiyorum.

Ancak neleri kaybedetrken sebebleri nelerdir diye bilmek önemli,

bana göre bunun sebebi birkaç tane olabilir ancak en önemlisi nedir biliyormusunuz. belki fikrime katılmaya bilirsiniz ..

1- Üzerimize düşmeyen konulara burnumuzu sokarız. (bilgiçlik taslarız)
2- Son sözylememiz gereken sözü önceden söyleriz.
3- Karşımızdakini can kulagı ile dinlemeden kendi düşüncelerimize göre cevap veririrz ve ısrarcı oluruz.

Bana göre en önemli 3 konu var katılırmısınız bilmiyorum. Teşekkürler

İnsanların düşüncesine saygım sonsuzdur....

SAYIN , DERYA

DÜŞÜNCELERE SAYGI SÖZLERLE OLMAMALI DEĞİLMİ...?

Kadın doğum servisinde inanılmaz bir panik yaşanıyordu.

İkiz bebek doğurmak üzere olan bir ananın rahminde isyan çıkmıştı. İkizlerden birisi diğerinin boynuna kordon bağını geçirmiş ultrason üzerinden doğmak için şartlarını açıklıyordu. Kendisine garanti verilmezse hem kendisi hem de kardeşi ölü olarak doğacaklardı; zaten sağ olarak doğup, ölü gibi yaşamak istemiyorlardı.

Hastanenin bahçesinde panzerler, koridorlarında çelik yelekli timler, aneztezi bölümünde keskin nişancılar yerlerini almış, tepede uçuşan helikopterler ve doğumhaneye morg üzerinden sızmış kameramanlar ile dekor tamamlanmıştı.

Ekip şefi, eylemi bırakıp adam gibi doğmaları halinde derhal sımsıkı kundaklanacaklarını, tepelerindeki bir tutam saça dahi dokunulmayacağı ve ilerideki iş başvurularında bu eylemin sicillerine işlenmeyeceği garantisini veriyordu.

İçeridekiler kararlıydı, kendilerine sorulmadan meydana gelmişlerdi ama artık yaşamaya değer bir dünya için bu ilk darboğazdan geçeceklerdi.

Ultrason ekranından açıkladıkları temel şartlar şunlardı:

1- Okumayıp adam olmak istiyorlardı. Yaşamlarının en körpe, en tatlı yıllarını hergün saatlerce bir tahta sıraya çakılıp çoğu lüzumsuz bilgileri öğrenmeye çalışarak, kalan vakitlerini dersanelerde floresan ışıklar altında harcamak istemiyorlardı. Onlar sadece temel hayat şifrelerini okuldan (ama böyle ruhsuz okullardan değil), kalanları da yaşamın ta kendisinden öğrenmek istiyorlardı.

Arıları kırlardan, başakları yollardan, gerekli matematiği bakkaldan, bisikleti Ayhan’dan, tarihi Halim dededen, sevgiyi Ayşe Teyze’den, sokakları Hilmi’den, dövüşmeyi Remzi’den, sevişmeyi kendiliğinden, yüzmeyi nehirden.

2- Kimsenin kendilerine; kimi seveceğine, ne zaman seveceğine, ne kadar seveceğine ve hangi limitler dahilinde seveceğine karışmayacağına dair garanti istiyorlardı.

3- Herkes ile aynı şeyi düşünüyormuş gibi yapmama hakkı, farklı düşüncelere saygı garantisi

4- Başkalarının savaşlarında dövüştürülmeme

5- İnanmadıklarını özgürce yaşamama, inançlarını özgürce yaşayabilme

6- Beş para etmez insanlara saygıya sevgiye zorlanmama

7- Paha biçilmez insanlara yaşarken layık oldukları saygıyı gösterebilme özgürlüğü

8- Prematüre küvezlerindeki şartların iyileştirilmesi

Bu 7 + 1 maddecikti temel istekleri. Ne kendilerine özel bir biberon, ne rahat bir beşik, ne de çok özel bir alt bezi.

Derken sessizlik bozuldu, ani bir hamleyle sezaryen yapıldı. İsyan bitmişti,

Bebekler kurtarılamamıştı....

Yalan atla gider, gerçek yürür, yinede tam zamanında yetişir.

Şartların birini unuttunuz derya hanım,

8- Kukla olmayacaklarına başkalarının fikilerini savunmayacaklarına
9- bilmedikleri konularda maydoonos olmaya zorlanmayacaklarına,
10- laf olsun diye değil gerçekleri konuşup yazacaklarına garanti istediler

Ancak Sezeryanla bu fikirleri kabul edilmeden zorla doğdular.
sonunda yine başkaları adına yazan insan oldular.
sisteme uydular. diger değişle uyduruldular.

Ya Konuştuğun gibi ol, Yada olduğun gibi konuş,...

Sevmek için o kadar firsatimiz olmasina karsin dünyada o kadar az sevgi vardir ki. Insanlar yalniz aglamakta, yalniz ölmekteler. Çocuklara kötü muamele edilmekte, yaslilar son günlerini sevecenlik ve sevgiden uzak geçirmektedirler. Sevgi gösterisine bu kadar çok ihtiyaç olan bir dünyada,yasamimizdaki insanlara sadece sicak bir kucaklama yada uzatilan bir elden daha karmasik olmayan bir hareketle yardim edecek büyük bir gücümüz oldugunu,anlamak çok önemlidir. Avila'li Teresa söyle yalvarmaktadir: "Pek çok sevgi eylemine alistirin kendinizi, çünkü bunlarruhu tutusturur ve eritir."

Dünyayi daha iyi, daha sevgi dolu bir yer yapmak için neler yaptigimizi düsünmek için en uygun zaman günün sonudur. Geceler boyuncaaklimiza hiç bir sey gelmiyorsa dünyayi daha iyiye dogru nasil degistirebilecegimizidüsünmek için de uygun bir zamandir bu. Öyle çok büyük boyutlu seyler yapmamiza gerek yoktur; var olan basit seyler üzerinde bir seyler yapmak da yeterlidir:

Etmedigimiz bir telefon,yazmayi erteledigimiz o not, takdir etmedigimiz o iyilik. Is sevgiyi vermeye gelince firsatlar sonsuzdur ve bunu hepimiz yapabiliriz.

SEVGI ANLAYISLA YASAR Anlayis karsidakinin görüsünü anlamaktir. Baskalarina kendine davranilmasini istedigin gibi davran kurali, anlayisin bir örnegidir. Bu, kisisel iliskilerimizi güçlendirmeye yarayan çok kuvvetli bir insan huyudur. Anlayis, baskalarinin görüsünü kabul etmemiz gerektigi demek degildir. Sadece onu anlamaya çalismaya hazir oldugumuz demektir. Herkesin, bizimkilere uymayan,kendileri için geçerli olan kendi deneyimleri oldugunu kabul etmedikçe, bunu yapamayiz. Herkesin dünyayi bizim gibi görmesini bekleyemeyiz. Gerçek anlayis,ancak kendi disimiza çikabildigimiz ve nesnelerin öteki insanlara nasil göründügünüanlamaya çalistigimiz zaman gelecektir. Pek çok kere ilk görüste kolaylikla umursanmayacak ve unutulacak insanlara rastlamisimdir. Ancak, onlar hakkinda daha çok bilgi edinmek için zaman ayirdigimda hemen hemen her zaman onlarin davranislarini kabuledebilir bulmusumdur. Bu da bana olumsuz önyargilarimin çogu zaman ne kadaryanlis olabilecegini ögretmistir. Anlayis bir huy haline dönünce, artik oanin tutkusunun esiri degilizdir ve sevme yetenegimizsinirsiza ulasacaktir.

GÜÇLÜKLERI SEVGIYLE YENMEK Karsilastigimiz güçlükler eylem gerektirir. Sevgi eylemi çözüm getirir. Sevgimizin gücü, sorunlarla ve düs kirikliklariyla nasil basa çiktigimizda kendini gösterir. Yasamimizda her sey güzelce akip giderken hos ve olumlu olmakkolaydir. Ama yasamin akisi degisip de geçici olarak bizi güçsüz birakirsa, o zaman gerçek gücümüz ortaya çikar. Sevgi bize "Neden ben?" diyerek zaman kaybetmemeyi,onun yerine, "Simdi ne yapmali?" demeyi ögretir.Birinci soru gereksiz ve anlamsiz bir çatismaya götürür, ama ikincisi kendine acimanin ve anlamsiz suçlamanin yükünü tasimayan bir eylemi akla getirir.Eger sevgi varsa, güçlükler bozulan iliskilerin nedeni degildir. Aslinda bu durum bizim degisip ayakta kalmamizi saglar.

BIR SEVGI EYLEMIYLE HARCANMAMIS BIR GÜN KAYBEDILMIS BIR GÜNDÜR

İSTİFA MEKTUBU


Bu belge ile resmi olarak yetişkinlikten istifa ettiğimi bildiririm. Tekrar 8 yaşın tüm sorumluluklarını kabul etmeye hazırım.

Yağmur sonrası çamurlu sularda tahta parçası yüzdürmek, kayalarda yürümek istiyorum.

Çikolatanın paradan daha iyi olduğunu çünkü daha tatlı ve yenilebilir olduğunu düşünmek istiyorum.

Sıcak bir yaz gününde bir meşe ağacının gölgesinde oturup arkadaşlarımla limonata satmak istiyorum.

Hayatın daha basit olduğu zamana dönmek istiyorum.

Bütün bildiğin, renkler, çarpım tablosu ve ninniler ama bu kadar az bilmek seni rahatsız etmiyor çünkü ne bilmediğini bilmiyorsun ve umurunda da değil. Bildiğin tek şey mutlu olmak, çünkü seni üzecek veya kızdıracak şeylerden tamamen bihabersin.

Dünyanın adil olduğunu, herkesin iyi ve dürüst olduğunu düşünmek istiyorum.

Her şeyin mümkün olduğuna inanmak istiyorum.

Yaşamın karmaşıklığını unutup, yeniden küçük şeylerden fazlasıyla heyecanlanmak, zevk almak istiyorum.

Tekrar basit yaşamak istiyorum.

Günümün, bilgisayar arızaları, kağıt yığınları, üzücü haberler, bankada para olmadan ay sonunu getirme kaygıları, doktor faturaları, dedikodu, hastalık ve sevdiklerin kaybedilmesinden ibaret olmasını istemiyorum.

Aşkın varlığını (daha doğrusu yalan olduğunu) bilmek dahi istemiyorum.

Gülümseme, kucaklaşma, tatlı bir söz, doğruluk, adalet, barış, rüyalar, hayaller ve kardan adam yapmanın gücüne inanmak istiyorum.

İşte, çek defterim ve arabamın anahtarları, kredi kartlarımın ekstremleri,gelir belgelerim. Resmi olarak yetişkinlikten istifa ediyorum.

Eğer bu konuda benimle daha fazla konuşmak istiyorsanız, önce beni yakalaman lazım, çünküüüü; Ebeee, elim sendeeeee!