Çıkış yolu var mı?

Merhabalar,
Toplum kuralları ve yaptırım gücünü yaşamımızın her anında kabullenip benimsemişizdir.Ancak evlilik gibi bir kurumda sevginin ve saygının olması gerekmiyor mu?
Yetişmiş iki çocuğuma rağmen çevremdeki insanlar ve toplum bu değerler olmasa bile bu evliliği yürütmem konusunda baskı yaptıklarını,toplumda ki dul imajının yüklediği anlam ve gelecekteki negatif yönlerini açığa vurarak,beni içinden çıkılmaz bir noktaya getirdiler.Sevmediğim saygı duymadığım bir insanla kalan ömrümü nasıl geçireceğim ? buna ne kadar tahammül etmeliyim ?
Yüksek öğrenim mezunu ve iyi bir işimin olması hiçbir şeyi değiştiremiyor maalesef…ailemi razı edemiyorum,boşanmama şiddetle karşı çıkıyorlar,onların üzülmesini de istemiyorum,ancak bu durum benim mutsuzluğuma neden oluyor…
Sizler bu konuda ne tavsiye edersiniz,yorumlarınızı bekliyorum …

SAYGILARIMLA....

Aslında site hukuki konularda yardım amacı taşımaktadır;ancak bir insan olarak bu konudaki tavsiyem bu konuda iyice düşünmenizdir.Evlilik kurumu kutsaldır;fakat sevgi ve saygıyı yitirmişseniz ve bu durum artık size sıkıntıdan başka bir şey vermiyorsa bitirmeniz iki tarafın da yararına olur kanaatindeyim.Karar sizin.

Alıntı:

---

mistrall rumuzlu üyeden alıntı

Aslında site hukuki konularda yardım amacı taşımaktadır;ancak bir insan olarak bu konudaki tavsiyem bu konuda iyice düşünmenizdir.Evlilik kurumu kutsaldır;fakat sevgi ve saygıyı yitirmişseniz ve bu durum artık size sıkıntıdan başka bir şey vermiyorsa bitirmeniz iki tarafın da yararına olur kanaatindeyim.Karar sizin.

---

Hukuki açıdan sıkıntım yok,toplumsal anlamda sıkıntılarım mevcut...Yaşamım boyunca hep başkaları için çalışıp,başkaları için yaşadım...Ancak bu durumdan hoşnut olduğumu söylemek samimiyetsizlik olur kanaatindeyim.Karar sizin demişsiniz ! kararımı çoktan vermişim boşanmalıyım!!! ama birilerini üzmek anlamında çekincede kaldığımı kimseyi üzmeye hakkım olmadığını düşünüyorum...üzerimde bir dağın ağırlığı kadar yük olduğunu,ayrıldığım da bu yükten kurtulmanın rahatlığını yaşamanın hayali ve ümidi ile meçhul yolda yürümeye devam ediyorum...

nereye kadar ?....

Kendi hayatınızla ilgili kararlara kimsenin müdahale etmesine izin vermemelisiniz bence. Elbette boşanma kararı ve sonrası eşler açısından son derece sıkıntılı ve toplum yapımızdan ötürü bayan için oldukça sancılı geçen bir süreçtir. Ancak üstesinden gelinemeyecek kadar da zor olmayacağını düşünüyorum. Bu hususta kesin kararlı iseniz, hele ki evlilikte sevgi ve saygıyı yitirdiğinizden eminseniz ileride daha büyük sıkıntılar yaşamamak ve eşinizle birbirinizi güzel sözlerle anabilmek adına kararınızı kimsenin etkilemesine izin vermeyin. Aileler kesinlikle çocuklarının kötülüklerini istemezler ve tüm iyi niyetleriyle evlatlarına sahip çıkar, çoğu zaman yaptıklarının yanlış olduğunu da anlamazlar. Sizde de durum farklı görünmüyor, aileniz bunu kabullenmek istemeyecek ve sizi engellemeye çalışacaklardır. Ancak siz tavrınızı net bir şekilde ortaya koyarsanız, zamanla sizi mutlu gördükçe endişelenmekten vazgeçecek ve sizinle birlikte mutluluğunuzu paylaşacaklardır.

Çok zorlanırsanız konunun uzmanı bir psikologdan yardım almanızı da öneririm. Avukat olarak değil de herhangi bir insan, bir bayan olarak benim söyleyebileceklerim bu kadar, umarım hiç sıkıntı çekmeden bu süreci atlatırsınız.

Bol şans... :)

Sayın Nehir-Sen
Sizin özel hayatınızı yazdıklarınıza dayanarak yorumlamak hem mümkün değil hemde haddim değil. Bu nedenle genel olarak bir şeyler yazmak istiyorum.
Son dönemde sıkça duyduğum bir cümle beni çok rahatsız ediyor. "Boşanmakta evlenmek kadar doğal" Neredeyse boşanma övülür hale geldi. Hiç katılmıyorum. Boşanmak doğal değildir. doğal olmadığı için insan ardından depresyona girer. Doğal olmadığı için toplumsal hastalıkların teşhisinde önemli bir sempton olarak kabul edilir ve boşanma oranları takip edilir.
Şiddet, sadakatsizlik ve evliliğin getirdiği temel sorumlulukların yerine getirilmemesi koşulların dışında yönelinmemesi gereken bir durumdur.
Boşanma en son yoldur. Öncelikle evliliği kurtarmak için herşeyi yaptığımızdan emin olmak zorundayız. Hele ortada çocuklarda varsa. Bencede uzman yardımı almak gerekir. Ancak bu uzman aile danışmanı olmalı.
Evlilik sadece bizi etkileyen bir durum değil. Evet mutlu olmak hepimizin hakkı ve dünyaya bir kez geliyoruz. Ancak bizim kararlarımız başkalarının mutluluğunuda etkiliyor. Üstelik boşanma sonrası mutlu olacağınızın garantiside yok.

Kesin olan birşey varsa boşanırsanız ailenizin desteğine şu ankinden daha fazla gereksiniminiz olacak. Asla katılmadıkları bir kararın sonucunda bu desteği bulma olasılığınız düşük olacak. Boşandıktan sonra üzgün olacaksınız. Belki siz neden boşandım diye değil neden bu adamla evlenerek hayatımı mahvettim diye üzülüyor olacaksınız ancak onlar bunu anlamayacak. Boşanmayı siz istediğiniz için çocuklarınızda sizi suçlayacak. Artık kazanılamayan her sınavın kaçırılan her fırsatın bozulan her ilişkinin hesabını sizden soracaklar. Öyleya onları boşanmış aile çocukları haline getiren sizsiniz.

Sayın Nehir-sen elinizden geleni yapın evliliğinizi kurtarın (Özel koşullarınızı bilmeden bu yorumu yapmam çok doğru değil biliyorum) Mutlak boşanacaksanız ailenizi özellikle çocuklarınızı buna çok iyi hazırlayın. Ama öncelikle kendinizi çok iyi hazırlayın. (Neden bir süre ayrı yaşamayı düşünmüyorsunuz? Belki sorunların çözümüne yardımcı olur)

Bir hukukçunun bakış açısı ancak bu kadar olabiliyor, sayın gecem1970'in cevabını okuduktan sonra bir kez daha düşündüm. Evet mutlaka evlilik kurtarılmaya çalışılmalı, yapılabilecek her şey yapılmalı ama sevgi ve saygının kalmadığı bir evlilik varlığını ne kadar devam ettirebilir, ve eğer boşanma yönünde kesin karar verildiyse, artık başka çare yoksa, ailelerin bu karara müdahale etmesi ne kadar doğrudur?

Neyse ben kendi uzmanlık alanımla ilgileneyim ve bu konuyu da uzmanlarına bırakayım en iyisi. :)

Sayın Yüksel,
Bu konu benim uzmanlık alanım da değil. Ancak bir psikoloğa gitmekle, bir evlilik danışmanına gitmek arasındaki farkıda kısaca özetleyeyim.
Sizi mutsuz eden ilişkiniz nedeniyle bir psikoloğa giderseniz, (uzun seansların sonunda) bireysel mutluluğunuzun herşeyden önemli olduğu mesajını alarak ve ilişkinizi bitirme kararıyla ayrılırsınız ordan. Oysa bir Aile danışmanı yanlızca size değil ilişkinin bütününe, iletişime odaklanır. Aile danışmanı ailenin yıkılmasını en son seçenek olarak görür.

Bilimde temel ilkeler evrensel olmakla birlikte davranış bilimlerinde sosyokültürel farklar nedeniyle olayların yorumunda önemli değişiklikler vardır. Bu şuna benzer. Hukuk evrenseldir yasalar değil. Bizim psikologların genellikle yaptığı ( ne yazık ki), bir hukukçunun olayları ABD yasalarına göre yorumlamasıdır ki hatalı olur. ABD kökenli kuramlarla bizim insanımızda açıklanabilir. Ancak bunun çabasına girmektense oradaki örnek olayları bize uyarlamak kolay gelmektedir. Bu hazıra konma anlayışı ciddi yıkımlara yol açabilmektedir.
Aile danışmanı vurgum bu yüzden.

Ailelerin işe karışmasına gelince... Evlenmeye karar verdiğimizde aile onayı arayan bir toplumuz biz. Aile onayı almadan evlenirseniz o evlilik daha zor olur bunu hepimiz biliyoruz. Evlenmek için aile onayına gerek duyan biriyseniz yapı olarak, boşanmak için o onaya 10 kat gereksiniminiz var demektir. Evlenirken o onaya gerek duymadınız, evliliğiniz süresincede bundan hiç acı çekmediniz ise aile onayına gerek yoktur.

Bizim toplumumuzda insanlar değil aileler evlenir. Böyle cumbur cemaat yaşayan bir kültürün bazı kolaylıkları olduğu gibi güçlükleride vardır. Boşanma da bireysel değil ailece yaşanır. Özellikle kız çocuğun güzelliğinden becerisine "kenar-bez" benzetmesiyle tamamen sorumlu tutulan anne boşanmada da sorumlu görülür. Eğer davranışımızın sonuçları bizden başkasınıda ilgilendiriyorsa karara katılmaları doğal değil midir?

Sevgilinizle ilişkiniz sadece sizi ilgilendirir. Ama evlilik sosyal açıdan da bağlayıcıdır sadece hukuk açısından değil.

Sizbeni dinleyin Sayın Nehir. Bakmayın Sayın Yüksel'e. O evli ve mutlu (nazar değmesin) bir kadın. Hem evlilik hem de boşanma konusunda deneyimli olan beni dinleyin. Ümidi kesip beklemeyin. Kurtarmak için bir kez daha deneyin.

Sayın gecem,
Boşanmak evlenmek kadar doğal cümlesine ben de sizin gibi tepki gösteriyordum ancak sürekli ve artarak bazı olumsuzlukların ve kusurların sürmesi boşanmayı mübah kılıyor.Kimse mutlu ve huzurluyken boşanmak istemez bu aklına bile gelmez.Bazı şeylerin tükenme trendine girip tükenince değil evliliği kurtarmak,bu evlilikten nasıl kurtulurum noktasına getiriyor.Asıl şimdi yaşananlar depresyonu gündeme getiriyor,dayanma gücünü zorluyor.

Evet boşanma en son yoldur ancak emin olduğum bir şey var ki tüm olumsuzluklar ve kusurlara rağmen yürütmeyek için inanılmaz derecede sabrettim.Artık sabrım da tükendi,dayanma gücümü yitirdim.Boşanma sonrası mutluluğun garantisinin olmadığından bahsetmişsiniz,şu an içinde bulunduğum noktada da mutsuzum değişen ne olacak…Değişen onun tarafıma verdiği sıkıntılar olmayacak,huzursuzluk olmayacak…

Ailemin desteği ….Bu evliliğe ailem karar verdi,insiyatifi benim adıma onlar karar verdi ve kişiliğim oturmadan,karar verme yetisi henüz gelişmemişken kendimi evlilik gibi bir kurumun içerisinde bulmam sizce ne kadar adildir? Üstelik korunma nedir bilmeden hemen ilk çocuğumu dünyaya getirmem de cabası.

Ayrı yaşamak konusuna gelince,evi terk eden kadın mı yoksa erkek mi olmalı ? Bu konuyu her gündeme getirdiğimde bana kapıyı gösteren kendisidir !!!
Üstelik şimdiye kadar edinilmiş tüm mal varlığının da her şeyden feragat ediyorum ibaresi adı altında noterden vekalet istiyor…

Peki bu adil mi?

Alıntı:

---

Av.Dilek Kuzulu Yüksel rumuzlu üyeden alıntı

Bir hukukçunun bakış açısı ancak bu kadar olabiliyor, sayın gecem1970'in cevabını okuduktan sonra bir kez daha düşündüm. Evet mutlaka evlilik kurtarılmaya çalışılmalı, yapılabilecek her şey yapılmalı ama sevgi ve saygının kalmadığı bir evlilik varlığını ne kadar devam ettirebilir, ve eğer boşanma yönünde kesin karar verildiyse, artık başka çare yoksa, ailelerin bu karara müdahale etmesi ne kadar doğrudur?

Neyse ben kendi uzmanlık alanımla ilgileneyim ve bu konuyu da uzmanlarına bırakayım en iyisi. :)

---

Sayın dilek hanım,mutlu evlilikler de tarafların dışında gelişen bazı olumsuzluklar olduğu taktirde kurtarılmaya çalışılmalıdır.
Ör:Çiftler birbirini çok sevip saygı duyuyor ancak kayınvalide gibi veya üçücü başka şahıslar nedeniyle oluşan nedenlerden ötürü kurtarılma çabası gösterilmelidir.

Dediğim gibi zerre kadar sevgim ve saygım kalmamışsa bu evlilik nereye kadar götürülebilir! Ailemin tepkisini de bir noktaya kadar üstlenebilirim,ancak belli bir noktadan sonra sanırım onların hükmüde tarafımdan geçersiz sayılacaktır.

Saygılarımla...

Tekrar söylüyorum Sayın Nehir-sen,
Burada sizi yargılamak yada özel hayatınızla ilgili kararlara karışmak haddim değildir. Bu herkese açık bu forum. Yazdıklarım kişisel olarak size değil, tüm evlilere hatta daha çok evlenmeyi düşünenlere.
Boşanmaya karar verirseniz şüphesiz bir avukat bu süreçte size en doğru yolu gösterecektir. Sakın eşinize herhangi bir belge vermeyin. Boşanma yerine ayrılık kararı için de mahkemeye başvura bilirsiniz. Boşanma yerine bir süre ayrı kalmak iki tarafında yeni yaşamın neye benzeyeceği konusunda fikir edinmeleri ve tekrar düşünmeleri için sağlıklı yol. Eğer sorunlarınız uzun süredir devam ediyor ve boşanma sıksık gündeme geliyor ama hiçbir eylem görülmüyorsa büyük olasılıkla eşiniz bunu boş bir tehtid olarak algılıyordur. Boşanma savaşı (Bu ne yazık ki asla medeni yürümeyen gizli -açık bir savaşa dönüşen bir süreçtir çoğunlukla) öncesi böyle bir süreç sizede iyi gelecektir. Boşanmakta kararlı bile olsanız biraz dinlenip gücünüzü toplamanız gerekecek. Böylece sizi bekleyen zor süreci ikiye bölmüş olursunuz. Hem aileniz hem çocuklarınız kendini hazırlamış olur. Nasıl olsa sonunda boşanacağım ne fark eder diyorsunuz belki şu an. Ama sadece soyadı değişikliğinin yasal ve sosyal boyutuyla boğuşmak bile yıpratıcı.

Ayrıca hani daha öncede demiştim ya. Evliliği kurtarmak için yapılacak herşeyi yaptım diyebilmek içinde bu en iyi yol. Çok ciddi bir mesaj veriyorsunuz karşı tarafa. Boşanmada bitti derken ayrılık kararında kendine gel yoksa bitiyor demiş olursunuz.