Velayet

Ben iki ay önce boşandım ve 4 yaşında olan oğlumun velayetini bana verdiler 3 yıl süren çekişmeli davamızı anlaşmalı şekilde sona erdirdik ama babanın görmesi için mahkeme sömestr tatilinin ilk haftası itibariyle 10 gün ve 1ile 15 temmuz arası babanın yanında kalmasına karar verdi.Benim sorunumda burda başlıyor,babası oğlumu aldığı zaman getirmiycek diye çok korkuyorum.Avukatım icra marifetiyle vermemi aleyhime olacağını söyledi ama aldığı günü nasıl ispat edicem diye düşünüyorum başka bir avukatta icra ile vermemi tavsiye etti napıcamı bilemiyorum bu konu hakkında yardım ederseniz sevinirim

Öncelikle anketin anlamsız olduğunu, seçeneklerin velayet hakkını sadece sorun olarak nitelendirdiğini, kısacası hiçbir amaca hizmet etmeyeceğini düşünmekteyim.

Sorunuza gelince; avukatınız olayın ayrıntılarını daha iyi bildiğinden, kendisinin beyanlarına itibar etmenizi tavsiye ederim. Eşiniz, çocuğu icra marifetiyle, zorla teslim alırsa, bu durum aleyhinize kullanılabilir ve velayet hakkını kötüye kullandığınız izlenimi doğurabilir. Bununla birlikte, endişelerinizde haklı çıkmanız, eşinizin çocuğu size geri getirmemesi ihtimaline binaen, çocuğu eşinize teslim ettiğinize dair imzalı bir belge almanızda yarar bulunmaktadır.

Esler arasinda ozllikle cocuk konusunda muhakkak GUVEN muessesesinin kurulmesi gereklidir. Bence bir sekilde eski esinizle oturup bu konuyu konusun. Cocugunuzun HER IKINIZIN de cocugu oldugu ve baba-cocuk iliskilerinin saglikli bir zeminde yasanmasi gerektiginin altini cizerek eski esinize COCUGUMUZUN SANA DA IHTIYACI VAR ve ben bu ihtiyaci gidermesinde senin ve onun yanindayim seklinde bir yaklasim uretin. Genelde velayete sahip olmayan ebeveynler cocugun kendisinde koparildigi ic gudusuyle bazi yanlislar yaparlar. Aslinda durum bu degildir. Evlilik bitmistir ve cocuk bir ebeveyniyle yasamak durumundadir. Velayete sahip olmayan ebeveynin duygulari fazla yogundur ve GUVEN DUYMAYA ihtiyaci vardir. Ona bu guveni siz vermelisiniz. BU SENIN DE COCUGUN VE BEN BUNA SAYGI DUYUYORUM araniza girmek bir yana iliskilerinizin kopmamasi icin elimden gelen destegi yapacagim der ve bunu ona ispatlarsaniz korkmaniza gerek kalmaz. Bosverin icrayla cocuk vermeyi felan. Sonsuza kadar bu korkuyu yasamaniza gerek yok. Oturun onunla konusun ve cocugunuzu mutlulukla ona teslim edin, bunu bizzat kendinizin istediginizi gosterin ve rahatlasin. COCUGUM BENLE YASAMASA DA BENIM fikrini icine sindirdiginde hepiniz rahat edeceksiniz. Birbirinize GUVEN VERIN. Gerisinin cok kolay oldugunu goreceksiniz. Diger taraftan unutmayin bir ebeveyn cocugunu kaciracaksa cocugunuzu eve hapsetmediginiz surece bunu her istediginde yapabilir. Bu paronoyanin sonu yok. Size de yazik. Oturup konusup bu konuda karsilikli guven tazeleyin ve asla bu guveni sarsmamaya calisin. Umarim gonlunuze ortak bir zemin bulursunuz. Hoscakalin

Haklisiniz güven cok önemli ancak ben de bir anne olarak cocugun babasiyla görüsmeye ihtiyaci var düsüncesiyle hareket ettim hep ancak cocugum babasiyla her görüsmesinden sonra bana karsi kiskirtilmis ve adeta düsman olmus bir halde eve döndü ve normale dönmemiz haftalar aldi. Babasiyla bunu konustugumda da cocugumla konustuklarimi sana mi soracagim seklinde bir tavirla karsilastim. Her görüsmeden sonra cocugun okul durumu bozuluyor, istahi kesiliyor ve benimle iliskisi tamamen negatif hale geliyor. Bu durumu hukuken engellemenin bir yolu var midir?

Demekki asıl önemli olan çocuğun oraya buray gidip kalması değil PİSİKOLOJİK SORUNU... Çocuğa psikolojik sorun yaratılmasına karşıyım. Bu konuda yetkili bir psikolok aracılığı ile yardım alınması ve ileride doğabilecek psişik sorunları daha başlamadan çözülmesi gerektiğine inanıyorum.
Anne ve babalar kesinlikle bilmelidirlerki çocukşar bir mal değildir dolayısı ile icra marifetiyle oradan oraya devredilen eşya muamelesi görmemeliler. Eşiyle anlaşamasa bile öbür birey çocuğu için sağlıklı çözüm bulmak zorundadır.

Cok haklisiniz cocuklar zaten bosanmadan dolayi yara aliyorlar bunu ne yazik ki engellemek cok zor bir de bu sekilde psikolojik durumlarini bozmak onlara yapilabilecek en büyük haksizlik. Ancak iki taraf da makul ve medeni insanlar olursa karsilikli konusup cocugun cikarini düsünmek mümkün olur. Benim basima gelen durum gibi cocukla ilgili konusmak istedigimde seninle mi ugrasacagim, sana mi soracagim seklinde tepkiler alinca bir cözüme ulasmak mümkün olmuyor maalesef.

Diger taraftan; bosanan ciftlerin cocuklarinda cocuk psikiyatristlerince yapilan arastirmalar ortaya koymustur ki 'cocuk/lar en gec 2 yil icerisinde ebeveynleriyle ilgili olarak net fikir ve kanaatlere varmakta ve birdaha o kanaat dogrultusunda yasamaktadirlar'. Bu ne demek; sonsuza dek kimse kimseyi kotuleyemiyor. Bir sure sonra ozellikle de digerini kotuleyen ebeveyn 'kaybeden' taraf oluyor. Cunku her ne olursa olsun hakli veya haksiz bakmaksizin cocuk anne veya babasiyla ilgili surekli kotu sozler soyleyen birine anne veya babasi da olsa tahammul gosteremeyip onu silme yolunu seciyor. Bu acidan bakildiginda endiselenmeyin. Biraz zamana ihtiyac var. Bir sure sonra siz isteseniz de istemeseniz de cocugunuz surekli kotu sozler soyleyen o sahsi bir kenara itecektir. Evet kimse kimseyi kenara itmese ne guzel olur ama durum bu. Susan kazaniyor. Tabiki bu kazanmak ise. Aslinda olan su 'cocuk kendisini korumak adina taraflardan birini silmeyi tercih ediyor' ve bunu yapmasinda tek suclu yine ebeveynin kendisi. Sonra silinen ebeveyn utanmadan cikip 'cocugumla arama girdi ve beni gorusturmuyor' diye yaygarayi kopariyor. Yok oyle birsey, cocucgunla paylastigin saatlerde evladim nasilsin, seni cok ozledim, bir ihtiyacin var mi vs. sevgi zeminli cumleler disina cikilmazsa kimse kimseyi kaybetmez. Yani silinen ebeveyn oturup kendine bakmali ve ben nerede hata yaptim/yapiyorum demeli.

Gercekten ne güzel düsünceler...Benim düsüncelerimle birebir örtüsüyor. Umarim cocuk psikiatristleri haklidir cünkü su anda cocugum babasindan etkilenerek bazen bana düsmaniymisim gibi davraniyor bu da beni gercekten cok üzüyor cünkü babasinin cocuguna maddi hic bir katkisi yok ben hem ona bakmak hem okutmak gibi sorumluluklarla ugrasirken bir de bu tarz davranislarla karsilasmak cok yaralayici oluyor.Su anda cocuk zaten onunla görüsmek istemiyor belki de bilincaltinda daha fazla kötü sey duymak istemedigi icindir ama yine suclanan ben oluyorum.