Yahudinin hissettiği

Kudus' e atanan bir Amerikali gazeteci, Aglama Duvari'nin onunden
gelip gecerken, bir musevinin her gun duvarin onunde diz cokup dua
ettigini farketmis. Haftalarca ayni manzarayi gorunce dayanamamis ve
sonunda adamla bir roportaj yapmaya karar vermis.
Adamdan izin aldiktan sonra teybini acmis ve konusmaya baslamis:
"Isminiz?"
"David. Polonya yahudisiyim. 65 yasindayim.Smalla'da bir manav
dukkanim var. Evliyim. Iki cocugum TelAviv'de bir cicek serasinda
calisiyorlar..." - "Sizi her gun burada, Aglama Duvari'nda, dua ederken
goruyorum." - "Evet, her sabah dukkanimi acmadan once buraya gelir, dunya
barisi ve uluslarin kardesligi icin dua ederim...Ogle tatilinde yine
gelir; bu kez yeryuzundeki acilarin ortadan kalkmasi ve butun insanlarin
refaha kavusmasi icin dilekte bulunurum... Aksam da eve donmeden once
yine ugrar; bu kez iyi ve durust insanlarin esenligi icin dua ederim...
Cumartesi gunlerimin tamamini da burada geciririm, ayni seyler icin dua
ederek..."
- " Cok guzel.... Ne kadardir suruyor bu?"
- " Israil kurulup da buraya goc ettigimden bu yana... Yani 40 yildan
fazla oldu..."
Gazeteci etkilenmistir. Duygulu bir ses tonuyla sorar:
" 40 yildir burada dua ediyorsunuz... Bunca yil sonra nasil bir
duygu var icinizde? Nasil hissediyorsunuz?..."
Yasli musevi; umitsiz, bikkin ve uzgun bir ifadeyle duvara bakar ve
kirgin bir ifadeyle cevap verir:
- " Bilmiyorum. Sanki, duvara konusuyormusum gibi bir duygu var içimde....'

bilmiyorum dediğim konu hakkında 2 saat eh bence dersem günlerce konuşurum

keşke Şaron da o duvarı ziyaret etseydi!

ceteris paribus

Sayın bayındır ;
Duvar şaron u görünce duvarlığını unutup ağlamayabaşladığından gitmesi yasaklanmış....

bilmiyorum dediğim konu hakkında 2 saat eh bence dersem günlerce konuşurum