http://www.herice.com/mail/6001/
Printable View
Yahu, geri sayım sürerken aslında yaşıyor muyuz, geriye saydırmaya katkıda bulunduğumuza değecek bir hayatı? Bir de bunu düşünmek lazım... Hani biz ettik biz bulduk da değdi mi hesabı...
selamlar,
inanın olaylara hiç bu yönden bakmamıştım.Herşeyin bir rezerv miktarı var.enerjinin, suyun, hayvanların, havanın bile hatta hayatında.ama hayatın rezerv miktarı yanlızca saniyelerle ölçülebilecek kadar.yani sona bukadar yakın olmak aslında çok ürkütücü.ama bunu görmezden geliyoruz gibi geliyor.akşam beraber olduğumuz hatta 15 dakika gibi bir süre önce beraber olduğumuz çok sevdiğimiz birinin rezervinin tükendiğini öğrenebiliyoruz.ama o 15 dakika önce 1 sene hatta 2 sene sonrasıyla ilgili program yapıp hedef belirliyor olabiliyor.yapacak hiç bir şey yok.ama yapabileceğimiz şeylerin olduğu konularda rezervlerin tükenmemesi için mücadele etmeliyiz.
sevgi ve saygılarımla;
Yeni doğan bir bebek,çok yaşlı bir amca ,teyze olduğunda,tekrardan bebek olacaktır.
Bıraktığımız noktalara sonradan hep geri dönüş vardır aslında.
Nasıl bıraktığımıza ,geride ne olup bittiğine iyice bakmalıyız.
reenkarnasyon yani;
Bence öyle bir şey olamaz herkez kendi bedenin de kendi ruhuyla dünyaya gelir ve ölür okadar... yani bebek oluyor büyüyor dede yada teyze oluyor sonra ölüyor tekrarmı bebek olarak dünyaya geliyor?
Merhaba Asuman hnm,
Bence bizler bu dünyaya sadece ruh olarak geliyoruz,kötü olan ruhlarımızı iyileştirmeye,iyi olan ruhlarımızı geliştirmeye ve başkalarıyla paylaşmaya,öldükten sonra ise ruhlarımız bir başka beden altında tekrara dünyaya geliyor mu sorusu tartışılıyor,ama kanımca buna inanıyorum,yukarıda bahsettiğim durum ise bir yaşlanma süreci,ihtiyarlığın son noktası çocukluk imiş,öyle derler,yakınınızda çok ihitiyar amcalar varsa bir cocuk gibi davrandıklarını,alıngan ,küskün,sevgi ve ilgi beklediklerini vs.. gözlemleyebiliriz..
Merhaba Selin Hanım;
Dediğinizz yaşlılar çocuk gibi olmaları doğru, Fakat ruhların başka bedenle tekrar yaşamaları doğru deil Çünkü her ruha bir beden diye düşünüyorum.
Asıl olan ruh, bedenlerimiz sadece bir görüntü,ambalaj,ve biz bu ambalajlara herşeyden çok yatırım yapar iken içimizdeki asıl önemli olan şeyi ,ruhumuzu unuttuk.Ruhsuz derler ya öyle insanlar olduk çıktık. Bunu anlayabilsek zaten benim düşünceme göre birçok soruyu beraberinde halletmiş olurduk.
Dış güzellik olmazsa olmaz çünkü iç güzellik onu yansıtır. Benim ruhum bu bedende yani doğru yerde.
Bence bir insanı en iyi yansıtan gözleridir.Plastik cerrahların yansıttıkları değil .