Ankara'nın taşına bak

Şimdi yıl dönümü olmasa bile bu forum konusu beni 1993 yılına kadar hatta daha da geriye götürdü: Rahmetli anneannem, kendi nefesi yetmez olunca artık "Ankara'nın Taşına Bak" türküsünü (okuldan) "Geldin mi kızım, hadi bana Ankara'nın taşına'yı bir söyle" diyerek, bana söyletir, sonra da milli mücadelede şehit olan babası ile olan anılarını ( her gün aynı şeyleri) anlatırdı; en çok da (bordo) fesin babasına nasıl yakıştığını, bir de kendisine aldığı taş bebeği anlatır dururdu, ısmarladığı kırmızı papuçları da ne yazık ki almak nasip olmamış! Bu arada bende onu dinlerken, hem üzülür hem de taş bebeği merak ederdim. Nur içinde yatsın anneanneciğim.

Geçmişte o kadar çok acılar çekilmiş ki, izi de hâlâ üzerimizde iken bu günlerin kıymetini nasıl bilemeyiz bir türlü anlayamıyorum!