Onu terk ettim

Onu seviyordum. Aramızda hiçbir sorun yaşanmadı. Herkes onun bana zarar verdiğini söylüyordu ama ben görünürde buna dair hiçbir kanıt bulamadım.

En acı günlerimde, en mutlu anlarımda yanımdaydı. Sabaha kadar çalıştığım gecelerde beni uyanık tutardı. Kaç kitabın tadını onunla paylaştım hatırlayamıyorum bile... En gizli sırlarımı, herkesten sakladığım gözyaşlarımı onunla paylaştım.

Ama sonunda etrafımdaki insanların kınayan sözlerine, çocuğumun onu her gördüğünde mahzunlaşan bakışlarına, her daim karşıma çıkan itici sloganlara dayanamadım. Onu bugün terk ettim.

Dün doktora gittim. Haklıymışım. Bedenimde hiçbir iz yok ondan. Ben onu seviyordum. Onu iyi bir dost olarak hatırlamak istiyorum mazide kalan. Acılar içinde kıvranırken ardından lanetler okumak değil. Bu ilişkinin kuralı bu çünkü.. Ya sen onu terk edersin yada o seni...

Hayır! Israrlarına yalvarmalarına aldırmayacağım. Onu artık hayatıma yeniden sokmayacağım.

Bu aşk bitti. Onu terk ettim.
Sigarayı bıraktım.....

Ayrılalı tam bir yıl olmuş. Onsuz 50 dakikalık ders saatlerine zor dayanırken koskoca bir yıl. İnanılmaz geliyordu geçen yıl bu gün. Gittiğim bırakma merkezinin uzmanı ikinci ziyaretimde “bıraktım” sözcüğünü “bırakıyorsunuz, bırakmaya çalışıyorsunuz” şeklinde düzeltmiş ancak tam bir yıl sonra bıraktım sözcüğünü kullanabileceğimi söylemişti. İnsanları anlamak güç demiştim kendi kendime. Son sigarasının üzerinden iki gün geçmiş kendini muzaffer hisseden birinin moralini bozmaktan neden zevk alırlar?

Ama o uzmanın neden öyle dediğini bir yıl bana anlattı. Çünkü sigarasız bazı deneyimlerin ilkleri hep bana sigarayı hatırlattı. Bir yıl uzun bir süre. Sigara olmasa asla baş edemeyeceğimi sandığım pek çok şeyi barındıracak kadar uzun. Tiryakiler bilir örneğin otobüs beklemek. Daha doğrusu beklemek.

Neyse arkadaşlar hepsini ama hepsini sigarasız başardım. Terminalde otobüs bekledim. Uzak diyarlara uğurladıklarımda oldu, karşıladıklarımda. Daha neler yaptım onsuz ben. Sevindim, güldüm, üzüldüm, ağladım, işyeri değiştirdim, taşındım, su tesisatım bozuldu, usta bekledim, zaman öldürdüm, zamanla yarıştım, uyuyamadığım geceler oldu, yada uykunun gecenin orta yerinde bitiverdiği, oy kullandım, seçim sonuçları bekledim, boşandım, okudum, yazdım, taşındım,olumlu olumsuz dönütler aldım, tanıştım, tartıştım,küstüm, barıştım, yedim, içtim doğumla ölümle yüzleştim, çok güzel filimler izledim fiyasko olanlarda , sohbetim koyulaştığı da oldu yalnız da kaldım, kalabalığın içinde kalakaldım, dost meclisleri oldu sigara herkesin elindeydi, taşındım, hesap yaptım, sıra bekledim…… Acı tatlı öyle çok şeyi barındırıyor ki bir yıl. Dört mevsimi tatili çalışmayı. Bir yıl hayatta önemli bir kesit.

Neyse uzman hanımın ne demek istediğini anladım. Amacı iki günlük zaferimi gölgelemek değilmiş. Sigarayı bırakma merkezinin çok yararını gördüm ben arkadaşlar. Nedir farkı derseniz sigarayı kendi kendinize bırakmanız mümkün. Zaten siz karar almadan merkeze değil aya gitseniz olmaz.

Sigarayı bırakmaya kardeşimle birlikte karar vermiştim. Ben daha çok içiyordum. Ne kadar derseniz iki paket içiyor musun diyenlere daha fazla içtiğimi söylemiyordum. Kardeşim daha az içiyordu tahminim. Ne sigarası saymak nede utandırmak için kaç paket diye sormak gibi huylarım olmadığından tam bilmiyorum.

Neyse ben merkeze gidelim dedim. Bizim ki tam senlik dedi. O gelemez miş öyle entel dantel işlere. Erkek adam (!) bıraktım der bırakırmış….

Sigarayı bırakma merkezleri size bir pislik gibi davranılan, vaktinizi ve paranızı kaybettiğiniz, sigara içmeyin diye karantinaya alındığınız yerler değil. Suçlanmıyorsunuz kimse size uzaylı gibide bakmıyor.İki de bir ben tiryakiyim falan demeni istenmiyor. Korkunç ciğer resimleri gösterilmiyor. Zaten zamanla öğreniyorsunuz ki orda çalışanların önemli bir bölümü eski tiryaki.

Hem kardeşim hem ben sigarayı bıraktık arkadaşlar. Ben yardım aldım o yalnız başardı.

Sonuç aynı oldu. Süreç farklıydı. O nikotin yoksunluğu krizleri geçirirken ben işime gücüme devam ettim. O tiryaki arkadaşlarıyla görüşmemek için eve kapanırken ben sosyal hayatıma devam ettim. Hatta daha sosyalleştim. Çünkü merkezdeki grubum (terapi) ve uzmanlardan oluşan yeni bir çevrem oldu. Keşke o seansları yazma şansım olsaydı (etik değil) toplumun bu kadar farklı yüzlerinden on kişi bir araya gelsin askeri ateşe- ev kadını –öğrenci- emekli vb. ve bu kadar eğlenceli zaman geçirsin hayret bişey.
Evet ben üste biraz para harcadım. Ne kadar derseniz iki hadi üç aylık sigara masrafım kadar. Özetle sigarayı erkekçe(!) bırakmak daha ucuz ama son derece mozoşist bir yol. O ızdırabı çekmeğe değmez bence. Zaten başarı şansıda yarı yarıya. Bizim oğlan biraz inattır ablasına çekmiş yoksa başaramazdı.

Commodorun uzun konuşmayla ilgili imzasını ben daha fazla hak eder oldum galiba.

Özetle korktuğunuz gibi değil arkadaşlar. Tamam kolay değil. Tamam sigarayı dertten kederden değil severek içenlerdenseniz (benim eskiden içtiğim gibi) hayat biraz yavanlaşıyor başta. Ama siz bunu başarırsınız. Kendinize de bize de (bizi kendinizden erken mahrum bırakmayın anlamında) bir iyilik yapın. Sigarayı bırakın.