Çocukluk arkadaşım

Sevgili Arkadaşım,
Çocukluk albümümde silik bir fotorafın kalmış yanlızca bende. Üzerimde bıraktığın derin izlere karşı yanlız silik bir fotoğraf..

Beni hatırlayabilecekmisin bilmiyorum. K. şehrinde C apartmanında karşı komşuyduk beş yıl boyunca. B okulunda okul arkadaşı. Herikimizde üç çocuklu ailelerin en büyüğüydük. Biz babamın işi nedeniyle orda bulunuyorduk.

Hep merak etmişimdir beni arkadaşlığa çok yakınında olmam nedeniyle mi seçmiştin?

Aynı yaştaydık. Ama sen benden o kadar olgundun ki... Ablalık dertlerimiydi yoksa ortak noktamız?

Apartmanın önünde, yazın oyun alanı, kışınsa biriken yağmur sularının dolması nedeniyle buz pisti olarak kullandığımız o boş arsadaki oyunlara katılmazdın sen. Bir köşede kitap okurdun daima. Kitap okuma sevgisini kazandırmanın yolunu birisi öğretmişmiydi sana? Yoksa kendin mi bulmuştun? Okuduğun kitapları ne kadar akıcı ne kadar hoş anlatırdın bana.. Hani en heyecenlı yerinde bırakıverirdin anlatmayı.. Yalvarmalarım sonuçsuz kalır sen her seferinde kendin oku diye kitabı bana uzatırdın...

Anlarmış gibi yapar ama anlayamazdım seni. Seni anlamam çok sonralara rastlar. Büyüyüp annemin benim çocuk gözümle göremediğim anlayamadığım ailevi sorunlarını anlatmasına..

Aslında hani "Hakim olacağım ben boşanmak isteyen çiftleri hemen boşlayacağım" dediğinde anlamalıydım. Kızlar hakim olabilir mi olamaz mı diye saçma tartışmalara gireceğime nedenini sormalıydım. Ama ben çocuktum. Oysa sen erkenden büyümüştün.

Bir rastlantı sonucu öğrendim hukuk fakültesini bitirdiğini.. Gerçekten Hakim olduğunu. Seni çok aradım ama bulamadım. Belki evlendiğin ve soy adın değiştiği içindir. Belkide dediğini yapmışsındır. Hep büyüynce ilk işim soyadımı değiştirmek olacak derdin. Ben biraz uzun ve alışılmadık bu soy ismini beğenmediğini düşünür seni ikna etmeye çalışırdım hatırladın mı? Soy adına değil babana kızıyordun belkide.

Arkadaşım, artık bende büyüdüm. Sana anlatacak uzun bir öyküm, paylaşacak kitaplarım var. Ben seni bulamadım. Sen beni bul...

Son ipucu: Canan'ı ve hepimizi kıskançlıktan çatlatan bebeğini hatırlıyormusun. Ben bir tane onlardan aldım büyüyünce :)