Hukuk portalına yeni bir kaynak eklendi. Konu: https://www.hukuki.net/content.php?1225-MOBBiNG
Printable View
Hukuk portalına yeni bir kaynak eklendi. Konu: https://www.hukuki.net/content.php?1225-MOBBiNG
Güzel bir yazı. Bilgi için teşekkürler.
Yazı farkındalığın artması açısından hoş olmuş fakat mobbingin tanımında bir takım eksikler var. Mobbing yalnızca yukarıdan aşağıya uygulanan bir psikolojik saldırı değildir. Pekala aşağıdan yukarıya ya da aynı pozisyondaki bireyler arasında da olabilir. Aynı zamanda mobbing; ülkemiz hariç tüm gelişmekte olan ve gelişmiş ülkelerde (toplumun özgürlüğüne saygılı bireysel özgürlükler ve haklar kavramını sindirmiş olan ülkelerde) yalnızca iş yaşamında değil, akademik yaşamda (karşılıklı olarak öğrenci ve öğreticiler arasında) yahut yaşadığınız binada komşularınızla onlardan size sizden onlara söz konusu olabilecek kadar geniş bir durumsallığa işaret eder ve yasalarda tanımları sabittir. En azından iş hukukunda bir kaç yıldır yer buluyor olması da bir şeydir diye düşünüyor insan maalesef yaşadığımız yerde...
Alıntı:
gulsunsn rumuzlu üyeden alıntı
Maalesef sadece sözde kalmakta olan bir kavram. iş mahkemesi hakimleri halen mobbingi mobilize bir şey gibi algılıyorlar.
Halen yargıtayda olan davamda; tarafıma yapılan mobbinge dair delilleri dosyaya koymuştum ve dijital olarak cd ile de mahkemeye sunmuştum.
Üstelik, işveren mobbingi o derece ileri götürmüştü ki, önce yazıyla tehdit etmiş (ki dosyada aslı mevcuttu), sonra sürgün etmiş, ardından da iş aktimi fesh etmişti.. ve bu durumlara dair onlarca sayfalık deliller de dosyada idi.
Saygıdeğer hakime hanım, 2 duruşma yaptı, dosyayı bir kez okumadı, cd yi incelemedi, "bilirkişiye gitsin" talebimizi de " ben incelemesini bilmiyor muyum" diyerek geri çevirdi ve son duruşmada davayı reddetti.
Yani sözün özü; kavramın iş hayatında yer bulması değil, at gözlüğü takmış insanların aklında fikrinde ufkun da da yer alması gerekmektedir.
Saygılarımla
-Mobbinging varlığı için kişilik haklarının ağır şekilde ihlaline gerek olmadığı,
-kişilik haklarına yönelik haksızlığın yeterli olduğu,
-mobbing iddialarında şüpheden uzak kesin deliller aranmayacağı;
-davacının kendisine iş yerinde mobbing uygulandığına dair kuşku uyandıracak olguların ileri sürmesinin yeterli olduğu,
-iş yerinde mobbing gerçekleşmediğini ispat külfetinin davalıya düştüğü;
hususunda Yargıtay kararı..
YARGITAY 22. Hukuk Dairesi
ESAS: 2013/293
KARAR: 2013/30811
Davacı vekili müvekkilinin 1994-17.12.2010 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini açılan işe iade davasının kabul edildiğini temyiz aşamasında olduğunu, günlük 12-13 saat çalışmasına rağmen fazla mesai alacaklarının ödenmediğini, işyerinde mobbinge maruz kaldığını belirterek manevi tazminat ve fazla mesai alacağının ödetilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının ücretine fazla mesainin dahil olduğunu, personelle sık sık tartıştığını, yazılı olarak iki defa uyarıldığını, çalıştığı şubede verimli olmaması nedeniyle şubesinin değiştirildiğini ve bu nedenle iş sözleşmesinin feshedildiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme, dosyada bulunan davacı ve davalı tanık anlatımları ile mevcut diğer delillerin birlikte değerlendirilmesinden davacıya sistematik ve sürekli psikolojik baskı uygulandığını gösterir kuvvetli deliller bulunmadığı, kişilik hakları veya sağlığının sistematik ve ağır bir saldırıya uğradığı yönünün kuşkudan uzak delillerle yeterince ortaya konulmadığı kanaatiyle davanın reddine karar vermiştir.
Hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı işyeri çalışanlarından Ş….’nün davacıya sinirli tavırlar gösterip elinde bulunan kâğıtları ve zarfı davacının masasına ve üzerine fırlattığı, bir süre sonra söz konusu belgeleri geri alıp sinirli tavırlar sergiledikten sonra tekrar masaya fırlattığı, davacının yere düşen belgeleri topladığı, davacının bireysel pazarlama yetkilisi olarak çalıştığı sırada cari hesaplar yetkilisi olan G. B. Ç.’in davacının yerine görevlendirildiği, davacının bu görev değişikliği nedeniyle mağdur olduğu düşüncesine kapıldığı ve hastalandığı, davacının bankacılık işlemleri konusunda kurallara uygun hareket etmek istediği, bu nedenle amirleri ile sorunlar yaşadığı, uyarı, itham ve kırıcı üsluplarla baskılara maruz kaldığı, banka müdürü tarafından sorun çıkaran, uyumsuz, sevilmeyen ve kavgacı biri olarak suçlandığı, süreç içinde davacıya yönelik bu ve benzeri olumsuz davranışların tekrarlandığı, bir başka personelin yapması gereken işlerin sık sık davacıya verildiği, banka müdürü tarafından cumartesi günleri mesai yaptırıldığı, işyerinde düzenli bir çalışma şeklinin olmadığı, davacıyla aynı pozisyonda olan diğer çalışanlara anahtar ve şifreler verildiği halde davacıya verilmediği, davacının stresli çalışma ortamında bulunmanın da etkisiyle sindirim sistemi rahatsızlığı çektiği, banka şubesinin yapılan iç denetimde düşük performans gösterdiğinin belirlendiği, davacının işyeri içindeki diğer çalışanlardan soyutlandığı, son dört ay içinde yirmişer günlük sağlık raporları aldığı, son bir yıl içinde peş peşe disiplin soruşturmaları geçirerek kendisinden savunmalar istendiği, şube içi elektronik posta ile yapılan yazışmalarda “densiz” denilmek suretiyle hakarete maruz kaldığı, yapılan yazışmalarda nezaket sınırlarının aşıldığı, davacının yaşamış olduğu olumsuzlukları işyerindeki amirine ilettiği halde sorunlara çözüm getirilmediği ve kendisinde kusur bulunduğu, yaşanılan olumsuzluklar sonunda anksiyete bozukluğu çektiği ve sağlık sorunlarıyla uğraştığı, bir yıllık maaş artışının yalnızca 1,96 olarak öngörüldüğü; davacının işyerinde yaşadıklarını “Olaylar” başlığı altında kaleme aldığı, söz konusu yazıda tutarlılık, samimiyet ve iddia edilen hususlarla bir bütünlük görüldüğü, bu hususların mobbing teşkil ettiği tüm dosya içeriğinden anlaşılmaktadır.
Mobbinging varlığı için kişilik haklarının ağır şekilde ihlaline gerek olmadığı, kişilik haklarına yönelik haksızlığın yeterli olduğu, ayrıca mobbing iddialarında şüpheden uzak kesin deliller aranmayacağı; davacı işçinin, kendisine işyerinde mobbing uygulandığına dair kuşku uyandıracak olguların ileri sürmesinin yeterli olduğu, işyerinde mobbing gerçekleşmediğini ispat külfetinin davalıya düştüğü; tanık beyanları, sağlık raporları, bilirkişi raporu, kamera kayıtları ve diğer tüm deliller değerlendirildiğinde mobbing iddasının yeterli delillerle ispat edildiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.12.2013 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
Dosya içeriğine ve özellikle taraf tanıklarının anlatımlarına göre; davacının iş ortamında çalışma arkadaşlarıyla gerekli uyumu sağlayamadığı, diğer çalışanlarla işbirliği yapmaktan kaçındığı, işyerinde zaman zaman amirleri ve diğer çalışanlarla işin yürütümünden kaynaklanan nedenlerle tartıştığı anlaşılmaktadır. Davacının işin yürütümü bakımından olumsuzluklara yol açan tutum ve davranışlarından kaynaklanan tartışmaların psikolojik taciz (mobing) olarak nitelendirilmesi mümkün değildir. Davacının hedef kişi olarak şeçilip kendisine karşı sistematik bir biçimde yıldırma hareketlerinin yapıldığına dair delil bulunmamaktadır. Bu nedenle mahkemenin davacıya psikolojijk taciz yapıldığına dair delil bulunmadığı, kişilik hakları veya sağlığının sistematik ve ağır bir saldırıya uğradığı yönünün kuşkudan uzak delillerle yeterince ortaya konulmadığına ilişkin tespit ve değerlendirilmesinde bir isabetsizlik yoktur.