İbretlik Velayet Davası (babalara tavsiyeler)

Velayet davası açmış bir baba olarak durumumu paylaşayım istedim. ilk başta durum şu şekildeydi:

https://www.hukuki.net/showthread.php...ht=#post429840

bu şartlarla velayet davası açtım. velayet davam sürerken eski eşim iki kere intihar girişiminde bulundu. bu durumu hastane kayıtlarıyla mahkemeye sundum. intihar, çocuğunu başka ilde başkasına baktırmak, lehine hiç şahit bulamamış, benim sürekli çocuğumla ilgilendiğimi ifade eden 4 şahitim varken, iki haftada bir çocuğumu görmek için il dışına çıktığımı gösteren kgs(hgs) kayıtları varken, çocuğumuza yanlışlıkla son kullanma tarihi 5 ay geçmiş ilaç içirdiğini bana attığı sms ile itiraf etmişken ve iki kere alkollü araç kullanmaktan ehliyeti 2 yıl trafikten men edilen biri karşısında kendimi şanslı görüyordum.
mahkeme saçma sapan nedenlerle davayı erteleyip durdu. bu süre içerisinde bu intihar girişimleriyle eski eşim sağlık özründen kendi ailesinin yanına tayin edildi. davadan bir yıl sonra görevlendirilen sosyal hizmet uzmanı "çocuk küçük (5 yaşında) anne bakımına ihtiyacı var" raporu yazınca mahkeme davayı reddetti. yargıtay gibi akil bir kurum! oy birliği ile kararı onadı. bu bir türkiye gerçeği. avrupada yaşasak annesinden çoktan alınacak çocuğu mahkeme annesinde kalsın dedi. tecavüz edilen genç kızların tecavüzcüleriyle evlendirildiği bir ülkede BABA olarak velayet davası açmayın. çocuğunuzla ilgilenin büyüyünce kendisi gelecektir zaten. geri kalan tüm çabanız ödediğiniz mahkeme ve avukat masrafından başka birşey değil.

Biz erkekler kamuoyu oluşturamıyoruz. Öyle bir algı oluşmuş ki, kadınlar afedersiniz çocuğu öldürse bile erkekte suçu bulacaklar. Ancak, Yargıtay ne derse desin, bu işi mutlaka birileri Anayasa Mahkemesi'ne götürmeli.. o da olmadı mı mutlaka AİMH'de görülmeli. Belki çok uzun bir yol ama AİHM bu konuda hakkaniyetli kararlara imza atıyor. Ve artık, tazminatlar kararı verenlere de ödetiliyor. Bir kaç örnek ortaya çıkarsa sanırım bu algı otomatikman düşecektir. Siz paranız var gidiyorsunuz mesala başka bir şehre, parası olmayan nasıl gidecek. Vaz mı geçmeli çocuğundan. Emin olun AİHM'de bunun örnekleri var ve hakkı elinden alınan taraflar davalanı mutlaka kazanıyor....

katılmakla birlikte bir ilave de ben yapayım..
Erkek olarak sizler çocuğunuzun velayeti için çaba sarf ederken, mücadele ederken, davalar açar, vekiller tutarken gösterdiğiniz mücadeleyi eski eşleriniz çocuğunuzu size düşman etmek için kullanıyor.
baban seni benden almak için sürekli dava açıyor,
baban haksız yere sürekli bizi mahkemelere taşıyor,
baban bize bir türlü huzur vermiyor,
banan seni annesiz bırakmak istiyor...
bu örnekler uzar gider..
diğer yandan.. kendisinin açtığı nafaka arttırım davaları, tazminat davaları, evden uzaklaştırma ve tedbir kararları söz konusu olduğunda, korumacı, müşfik, anaç kadın oluveriyorlar.
her şeyi senin için yapıyorum,
baban o paraları kim için harcayacak,
yarın bir gün evlenir sana benden başka bakan olmaz,
senin geleceğini benden iyi kim düşünebilir ki,
biz istemesek vereceği yok...

tabii sağduyulu gerçekten akıllı, çocuğunun psikolojisini ve geleceğini düşünen, karı koca olmaktan boşandığının farkında olan ancak ebeveyn olma vasıflarını yitirmiş anneleri takdir ediyorum ve onları bu anlatımlardan azade tutuyorum.

diğer yandan çocuklarının velayetini alma hırsını anneyi cezalandırmak intikam almak için isteyen babaları da kınıyorum..

iki görüşede katılıyorum. ben yargıtay kararından sonra itiraz etmedim. avukatımla konuştuğumda aihm nin velayet davasında karar veremeyeceğini bunun tamamen yerel mahkemenin inisiyatifinde olduğunu, aihm sadece adil yargılanmama durumunda böyle bir davayı kabul edeceğini söylemişti. anayasa mahkemesine başvuru hakkı da benim davam bittiğinde yoktu. ama birilerinin emsal karar çıkarması çok önemli. görüş günü uygulaması hem doğal hayata hem de sosyal hayata aykırı bir uygulama. çocuğuyla ilgilenmek istemeyen baba zaten gelip görmez ama ilgilenmek isteyenlere de süre koymaları çok saçma. eski eşim bu konuda bir sıkıntı çıkarmıyor gerçi sağolsun. ama bende sürekli il dışına çıkamıyorum gerçi.