Yenİ - garantİ belgesİ yÖnetmelİĞİ

14/6/2003 tarihli ve 25138 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Garanti Belgesi Uygulama Esaslarına Dair Yönetmelik yürürlükten kaldırılmış yerine 13 Haziran 2014 Cuma tarihli ve 29029 sayılı resmi gazetede yer alan GARANTİ BELGESİ YÖNETMELİĞİ getirilmiş. Benim gibi yeni fark edenlere duyurayım. :)

Bilgilendirme:

GARANTİ BELGESİ YÖNETMELİĞİ

BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; garanti belgesi ile satılmak zorunda olan malları belirlemek ve garanti belgesine ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, garanti belgesi ile satılmak zorunda olan ekli listede yer alan malları kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 7/11/2013 tarihli ve 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 56 ncı ve 84 üncü maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Azami tamir süresi: 13/6/2014 tarihli ve 29029 Sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Satış Sonrası Hizmetler Yönetmeliği ekinde yer alan listedeki her mal grubu için tespit edilen süreleri,
b) Bakanlık: Gümrük ve Ticaret Bakanlığını,
c) Garanti belgesi: Üretici ve ithalatçılar tarafından, tüketiciye yönelik üretilen, ithal edilen veya satılan mallar için düzenlenen ve tüketicinin sahip olduğu hakları gösteren belgeyi,
ç) Genel Müdürlük: Tüketicinin Korunması ve Piyasa Gözetimi Genel Müdürlüğünü,
d) İş günü: Ulusal, resmî ve dini bayram günleri ile yılbaşı, 1 Mayıs ve pazar günleri dışındaki çalışma günlerini,
e) İthalatçı: Kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere, bu Yönetmeliğe ekli listedeki malları ticari veya mesleki amaçlarla ithal ederek satım, kira, finansal kiralama veya benzeri bir yolla piyasaya süren gerçek veya tüzel kişiyi,
f) Kanun: Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunu,
g) Mal: Alışverişe konu olan taşınır eşyalardan Bakanlıkça, bu Yönetmeliğin eki listede tespit ve ilan edilen, garanti belgesi ile satılması zorunlu olan malı,
ğ) Satıcı: Kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere, ticari veya mesleki amaçlarla tüketiciye, bu Yönetmeliğe ekli listedeki malları sunan ya da mal sunanın adına ya da hesabına hareket eden gerçek veya tüzel kişiyi,
h) Üretici: Kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere, bu Yönetmeliğe ekli listedeki malları üretenler ile mal üzerine markasını, unvanını veya herhangi bir ayırt edici işaretini koyarak kendisini üretici olarak gösteren gerçek veya tüzel kişiyi,
ı) Yetkili servis istasyonu: Üretici veya ithalatçıların, ürettikleri veya ithal ettikleri mallar için; kullanım ömürleri süresince satış sonrası montaj, bakım ve onarım hizmetlerini yürütmek üzere, kendileri tarafından veya aralarındaki sözleşme uyarınca, bu amaçla yetki verilen gerçek veya tüzel kişiler tarafından kurulan ya da kurulmuş bulunan tesisleri,
ifade eder.

İKİNCİ BÖLÜM
Garanti Belgesi Düzenlenmesine İlişkin Esaslar

Garanti belgesi düzenleme zorunluluğu
MADDE 5 – (1) Üretici ve ithalatçılar, tüketicilere yönelik ürettikleri veya ithal ettikleri, bu Yönetmeliğe ekli listede yer alan kullanılmamış mallar için garanti belgesi düzenlemek zorundadırlar.
(2) Bu Yönetmelik hükümlerine uygun olarak hazırlanacak garanti belgesinin tekemmül ettirilerek tüketiciye verilmesi ve bu yükümlülüğün yerine getirildiğinin ispatı satıcıya aittir.
(3) Satılan mala ilişkin olarak düzenlenen faturalar garanti belgesi yerine geçmez.
Garanti süresi
MADDE 6 – (1) Garanti süresi; malın tüketiciye teslim tarihinden itibaren başlar ve asgari iki yıl veya bu Yönetmeliğe ekli listedeki ölçü birimi ile tespit edilen değer kadardır.
(2) Garanti süresinin başka bir ölçü birimi ile belirlenmiş olması halinde, malın üzerinde bu ölçü biriminin tespitine yönelik bir düzeneğin bulunması veya yapısının bu değerin tespitine uygun olması gerekir. Aksi halde garanti süresinin asgari iki yıl olduğu kabul edilir.
(3) Malın arızalanması durumunda, tamirde geçen süre garanti süresine eklenir.
Garanti belgesinde bulunması zorunlu bilgiler
MADDE 7 – (1) Tüketicilere verilecek garanti belgesinde aşağıdaki bilgilerin yer alması zorunludur:
a) Üretici veya ithalatçı firmanın unvanı, adresi, telefonu ve diğer iletişim bilgileri ile yetkilisinin imzası ve kaşesi,
b) Satıcının unvanı, adresi, telefonu ve diğer iletişim bilgileri ile yetkilisinin imzası ve kaşesi,
c) Fatura tarih ve sayısı,
ç) Malın cinsi, markası, modeli ile varsa bandrol ve seri numarası,
d) Malın tüketiciye teslim tarihi ve yeri,
e) Garanti süresi,
f) Azami tamir süresi,
g) Bütün parçaları dahil olmak üzere malın tamamının garanti süresince garanti kapsamında olduğuna ilişkin bilgi,
ğ) Kanunun 11 inci maddesinde tüketiciye sağlanan seçimlik haklara ilişkin bilgi,
h) Kullanım hatalarına ilişkin bilgi,
ı) Tüketicilerin şikayet ve itirazları konusundaki başvurularını tüketici mahkemelerine ve tüketici hakem heyetlerine yapabileceklerine ilişkin bilgi,
i) Varsa tüketiciye sağlanan diğer haklar.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Tüketicinin Garanti ile İlgili Hakları

Ücretsiz onarım isteme hakkı
MADDE 8 – (1) Tüketicinin, Kanunun 11 inci maddesinde yer alan seçimlik haklarından ücretsiz onarım hakkını seçmesi durumunda satıcı; işçilik masrafı, değiştirilen parça bedeli ya da başka herhangi bir ad altında hiçbir ücret talep etmeksizin malın onarımını yapmak veya yaptırmakla yükümlüdür.
(2) Tüketici, ücretsiz onarım hakkını üretici veya ithalatçıya karşı da kullanabilir. Satıcı, üretici ve ithalatçı, tüketicinin bu hakkını kullanmasından müteselsilen sorumludur.
Tüketicinin diğer hakları
MADDE 9 – (1) Tüketicinin, ücretsiz onarım hakkını kullanması halinde malın;
a) Garanti süresi içinde tekrar arızalanması,
b) Tamiri için gereken azami sürenin aşılması,
c) Tamirinin mümkün olmadığının, yetkili servis istasyonu, satıcı, üretici veya ithalatçı tarafından bir raporla belirlenmesi,
durumlarında; tüketici malın bedel iadesini, ayıp oranında bedel indirimini veya imkan varsa malın ayıpsız misli ile değiştirilmesini satıcıdan talep edebilir. Satıcı, tüketicinin talebini reddedemez. Bu talebin yerine getirilmemesi durumunda satıcı, üretici ve ithalatçı müteselsilen sorumludur.
(2) Malın ayıpsız misli ile değiştirilmesinin satıcı için orantısız güçlükleri beraberinde getirecek olması halinde tüketici, sözleşmeden dönme veya ayıp oranında bedelden indirim haklarından birini kullanabilir. Orantısızlığın tayininde malın ayıpsız değeri, ayıbın önemi ve diğer seçimlik haklara başvurmanın tüketici açısından sorun teşkil edip etmeyeceği gibi hususlar dikkate alınır.
(3) Tüketicinin sözleşmeden dönme veya ayıp oranında bedelden indirim hakkını seçtiği durumlarda, satıcı, malın bedelinin tümünü veya bedelden yapılan indirim tutarını derhal tüketiciye iade etmek zorundadır.
(4) Tüketicinin, malın ayıpsız misli ile değiştirilmesi hakkını seçmesi durumunda satıcı, üretici veya ithalatçının, malın ayıpsız misli ile değiştirilmesi talebinin kendilerine bildirilmesinden itibaren azami otuz iş günü içerisinde, bu talebi yerine getirmesi zorunludur.
(5) Birinci fıkranın (c) bendinde belirtilen raporun, arızanın bildirim tarihinden itibaren o mala ilişkin azami tamir süresi içerisinde düzenlenmesi zorunludur.
Değiştirilen malın garanti süresi
MADDE 10 – (1) Garanti uygulaması sırasında değiştirilen malın garanti süresi, satın alınan malın kalan garanti süresi ile sınırlıdır.
Kullanım hatası
MADDE 11 – (1) Tüketicinin malı tanıtma ve kullanma kılavuzunda yer alan hususlara aykırı olarak kullanmasından kaynaklanan arızalar hakkında 8 inci ve 9 uncu madde hükümleri uygulanmaz.
(2) Arızalarda kullanım hatasının bulunup bulunmadığının, yetkili servis istasyonları, yetkili servis istasyonunun mevcut olmaması halinde sırasıyla; malın satıcısı, ithalatçısı veya üreticisinden birisi tarafından mala ilişkin azami tamir süresi içerisinde düzenlenen raporla belirlenmesi ve bu raporun bir nüshasının tüketiciye verilmesi zorunludur.
(3) Tüketiciler, ikinci fıkrada belirtilen rapora ilişkin olarak bilirkişi tarafından tespit yapılması talebiyle uyuşmazlığın parasal değerini dikkate alarak tüketici hakem heyetine veya tüketici mahkemesine başvurabilir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Son Hükümler

Yürürlükten kaldırılan yönetmelik
MADDE 12 – (1) 14/6/2003 tarihli ve 25138 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Garanti Belgesi Uygulama Esaslarına Dair Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıştır.
Yürürlük
MADDE 13 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 14 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür.

Kaynak:
http://mevzuat.basbakanlik.gov.tr/Me...Search=garanti

Teşekkür ederim çok yararlı oldu ama bi yer kafamı karıştırıyor.
Şimdi kullanım hatası ve ücretsiz onarım hakkı yani iki durumda var olan bir cihazda değişim hakkımız oluyor mu olmuyor mu çözemedim
Şöyle ki;
1) Tüketicinin malı tanıtma ve kullanma kılavuzunda yer alan hususlara aykırı olarak kullanmasından kaynaklanan arızalar hakkında 8 inci ve 9 uncu madde hükümleri uygulanmaz.Derken tamam kullanıcı hatası varsa 20 iş günü sonrası değişim talep edemeyiz.

Ama; Madde 9 da diyor ki;(ilk satır özellikle)

Tüketicinin, ücretsiz onarım hakkını kullanması halinde malın;
a) Garanti süresi içinde tekrar arızalanması,
b) Tamiri için gereken azami sürenin aşılması,
c) Tamirinin mümkün olmadığının, yetkili servis istasyonu, satıcı, üretici veya ithalatçı tarafından bir raporla belirlenmesi,
durumlarında; tüketici malın bedel iadesini, ayıp oranında bedel indirimini veya imkan varsa malın ayıpsız misli ile değiştirilmesini satıcıdan talep edebilir. Satıcı, tüketicinin talebini reddedemez. Bu talebin yerine getirilmemesi durumunda satıcı, üretici ve ithalatçı müteselsilen sorumludur.

Yani hem kullanıcı hatası var hemde ücretsiz onarım hakkı var (çok karışık bi durum) ve ben ücretsiz onarım hakkımı kullandım diğer sorunlar için 20 iş günü sonrasında değişim talep edebilir miyim? satıcı bunu reddedebilir mi?

YENİ KANUN
4077 SAYILI KANUN YÜRÜRLÜKTEN KALKMIŞ VE YERİNE 6502SAYILI KANUN GELMİŞTİR.

http://www.resmigazete.gov.tr/eskile...20131128-1.htm

3.02.1995 tarihli, 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun, Türk Hukukunda tüketici haklarını korumak anlamında bir düzenleme içeren ilk özel kanun olma özelliğini taşıyordu. 4077 sayılı Kanunda 2003 yılında yapılan değişiklikler ile bir güncelleme yapılmıştı. Öte yandan Avrupa Birliği mevzuatı ile uyum ve ülkemizde 2012 yılında yürürlüğe giren Türk Borçlar Kanunu ve Türk Ticaret Kanunu ile paralellik sağlanması maksadıyla, tüketici haklarına ilişkin ana mevzuat olan kanunun yeniden ele alınması gündeme gelmiş ve bu çalışmaların sonucu olarak 28.11.2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun (“Kanun”) ortaya çıkmıştır. Kanun, yayımı tarihinden itibaren altı ay sonra yürürlüğe girecektir. Kanun, eski kanuna göre birçok alanda daha detaylı yeni düzenlemeler ve yaptırımlar öngörmektedir.
Kanunun Getirdiği Önemli Düzenlemeler
Tüketicinin korunması ihtiyacı değişik sebeplerden doğmaktadır. Tüketicinin yasal düzenlemeler ile korunması zorunluluğu, tüketicinin ilgili hukuki işlemi gerçekleştirmek için gerekli olan bilgiye sahip olamamasından kaynaklanmaktadır. Bu durumda taraflar arasında bilgi orantısızlığı ortaya çıkmakta ve bu orantısızlığın giderilmesi de ancak hukuki önlemlerle mümkün olmaktadır. Kanun’un gerekçesinde de bu durum özellikle belirtilmiş, Kanun’da sözleşmenin kurulması öncesinde ve kurulması sırasında tüketicinin bilgilendirilmesi yükümlülüğünün düzenlendiği bütün hallerde amaç, taraflar arasındaki bu orantısız durumu gidermek ve tüketicinin de bilgilendirilmiş bir şekilde sözleşme kurmasına imkân tanımak olduğu ifade edilmiştir. Bu yükümlülük bazen bir yazılı şekil şartı olarak düzenlenmiş ve şekle aykırılığın yaptırımının kesin hükümsüz olacağı kabul edilmiş, bazı hallerde ise eksik bilgilendirmeye rağmen sözleşmenin kurulacağı ancak tüketicinin bilgilendirilmediği konularda sözleşmeyi düzenleyen taraf aleyhine bazı haklardan yararlanacağı kabul edilmiştir. Kanun’un yürürlüğe girmesiyle birlikte, tüketicinin somut olarak hangi konularda, ne zaman ve nasıl bilgilendirileceğinin daha sonra çıkarılacak yönetmeliklerle düzenleneceği belirtilmiştir.
Kanun’daki önemli düzenlemelerden birisi; devre tatili, uzun süreli tatil ürününe ilişkin sözleşmeler, işyeri dışında yapılan sözleşmeler, ön ödemeli ve mesafeli sözleşmeler, finansal hizmetlerin mesafeli satışına ve tüketici kredisine ilişkin sözleşmeler gibi, bir dizi sözleşmenin kurulmasında sorun, tüketicinin bunları gerek işlemin cazibesi, gerekse pazarlama tekniklerinin özellikleri nedeniyle çok fazla düşünmeden imzalamasıdır. Bu hallerde genelde tüketicinin sözleşmeyi kurduğuna pişman olması ile karşılaşılmaktadır. Bu nedenle tüketici lehine bir cayma hakkı düzenlenmiş ve 14 günlük süre tanınmıştır.
Tüketicinin korunmasına yönelik olarak borçlar hukuku kapsamında tanınan hakların yanı sıra Kanun’da, piyasayı denetlemeye ilişkin önlemlere de yer verilmiştir. Haksız şartların, reklamların ve haksız uygulamaların denetlenmesi, tüketicinin irade özerkliğinin temini amacıyla kendisini yanlış yönlendirebilecek her türlü reklam ve haksız ticari uygulamanın yasaklanması örnek olarak gösterilebilmektedir.
Tanımlar ve Tüketici Sözleşmelerinde Uygulanacak Temel İlkeler
Kanun’da “Tüketici” tanımı yeniden ele alınmış ve “Ticari veya mesleki olmayan amaçlarla hareket eden gerçek veya tüzel kişi” olarak belirtilmiştir. Tüketici işleminin kapsamı genişletilmiştir. Buna göre tüketici işlemi; eser, taşıma, simsarlık, sigorta, vekalet, bankacılık ve benzeri sözleşmeler de dahil olmak üzere kurulan her türlü sözleşme ve hukuki işlemi ifade etmektedir.
Kanun’un 4. Maddesinde, tüketici sözleşmelerinde uygulanacak temel ilkeler özel olarak düzenlenmiştir. Buna göre, yazılı olarak düzenlenmesi öngörülen sözleşmeler ile bilgilendirmeler en az on iki punto büyüklüğünde, anlaşılabilir bir dilde, açık, sade ve okunabilir bir şekilde düzenlenecek ve bunların bir nüshası kâğıt üzerinde veya kalıcı veri saklayıcısı ile tüketiciye verilecektir. Sözleşmede öngörülen koşullar, sözleşme süresi içinde tüketici aleyhine değiştirilemeyecektir. Tüketiciden; kendisine sunulan mal veya hizmet kapsamında haklı olarak yapılmasını beklediği ve sözleşmeyi düzenleyenin yasal yükümlülükleri arasında yer alan edimler ile sözleşmeyi düzenleyenin kendi menfaati doğrultusunda yapmış olduğu masraflar için ek bir bedel talep edilemeyeceği düzenlenmiştir. Tüketicinin yapmış olduğu işlemler nedeniyle kıymetli evrak niteliğinde sadece nama yazılı ve her bir taksit ödemesi için ayrı ayrı olacak şekilde senet düzenlenebileceği, ancak bu fıkra hükümlerine aykırı olarak düzenlenen senetlerin tüketici yönünden geçersiz olacağı kabul edilmiştir. Tüketici işlemlerinde, tüketicinin edimlerine karşılık olarak alınan şahsi teminatlar, her ne isim altında olursa olsun adi kefalet sayılacak; tüketicinin alacaklarına ilişkin karşı tarafça verilen şahsi teminatlar diğer kanunlarda aksine hüküm bulunmadıkça müteselsil kefalet sayılacaktır. Temerrüt hâli de dâhil olmak üzere, tüketici işlemlerinde bileşik faiz uygulanması yasaklanmıştır.
Tüketicinin Hak Arama Özgürlüğü
Kanun’da tüketicinin hak arama özgürlüğü de eski kanuna göre daha farklı düzenlenmiştir. Tüketici Hakem Heyetleri ve Tüketici Mahkemeleri ile ilgili bir takım düzenlemeler yapılmış, tek tek tüketicilerin genelde açamayacağı davaları tüketici örgütlerinin açması öngörülmüştür.
Kanun’un 73. Maddesinde “Tüketici Mahkemeleri” düzenlenmiştir. Buna göre Tüketici işlemleri ile tüketiciye yönelik uygulamalardan doğabilecek uyuşmazlıklara ilişkin davalarda tüketici mahkemeleri görevlidir.
Kanun’un 68. Maddesinde ise “Tüketici Hakem Heyeti”ne başvuru esasları düzenlenmiş ve bazı yenilikler getirilmiştir. Buna göre, değeri iki bin Türk Lirasının altında bulunan uyuşmazlıklarda ilçe tüketici hakem heyetlerine, üç bin Türk Lirasının altında bulunan uyuşmazlıklarda il tüketici hakem heyetlerine, büyükşehir statüsünde bulunan illerde ise iki bin Türk Lirası ile üç bin Türk Lirası arasındaki uyuşmazlıklarda il tüketici hakem heyetlerine başvuru zorunludur. Bu değerlerin üzerindeki uyuşmazlıklar için tüketici hakem heyetlerine başvuru yapılamayacaktır.
Tüketici hakem heyetinin kararları, İcra ve İflâs Kanununun ilamların yerine getirilmesi hakkındaki hükümlerine göre yerine getirilir. Taraflar, tüketici hakem heyetinin kararlarına karşı tebliğ tarihinden itibaren on beş gün içinde tüketici hakem heyetinin bulunduğu yerdeki tüketici mahkemesine itiraz edebilir. İtiraz, tüketici hakem heyeti kararının icrasını durdurmaz. Ancak talep edilmesi şartıyla hâkim, tüketici hakem heyeti kararının icrasını tedbir yoluyla durdurabilir. Tüketici hakem heyeti kararlarına karşı yapılan itiraz üzerine tüketici mahkemesinin vereceği karar kesindir.
Sonuç
6052 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun, 28.11.2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanmıştır. Kanun, yayımı tarihinden itibaren altı ay sonra yürürlüğe girecektir. Kanun, eski kanuna göre birçok alanda daha detaylı yeni düzenlemeler ve yaptırımlar öngörmektedir.
6052 sayılı Kanun yürürlüğe girmesiyle birlikte; bu konuda Türk Hukuku için bir ilk olan ve tüketici haklarını korumak anlamında bir düzenleme içeren ilk özel kanun olma özelliğini taşıyan, 23.02.1995 tarihli, 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun, yürürlükten kalkacaktır.
6052 sayılı Kanun, Avrupa Birliği mevzuatı ile uyumlu, ülkemizde 2012 yılında yürürlüğe giren Türk Borçlar Kanunu ve Türk Ticaret Kanunu ile de paralel düzenlemeler içermektedir.

ALINTIDIR....