Boşanamıyorum... İntiharın eşiğindeğim :((

yaklaşık üç yıl önce 7 yılık evli olduğum eşimle babam öldükten sonra annemle anlaşamaması sürekli kavga etmesi ve kıskançlıkları yüzünden evi terkedip babasına gitti. babamın vefatından sonra ben zaten psikolojik tedavi görmeye başlamıştım, annemle olan kavgaları yüzünden de pek olaylara müdahil olamadım ve aralarındakı husumet gittikce buyudu. gidip yalvar yakar getirdim eve ama değişen pek bir şey olmadı. ikisinin arasında kalınca dahada kötü oldum. kullandığım ilaçlardan bir fayda göremeyince alkol akabinde uyuşturucu kullanmaya başladım.uzun süre kullandım. tabı bu sure zarfında hiçbir işimiz yolunda gitmedi. yersiz kıskançlıkları yüzünden artık evede gitmek istemez oldum. bir yandan annem bir yandan ikisi beni deli eti. altlı üstlü oturduğumuz halde ikisinede gitmemeye başladım. sadece işten sonra uğrayıp bir ihtiyaçları varmı dıye bakıp evden cıktım. uzun sure arabada yattım. sonra arkadasımda kaldım. daha sonrada ucuz yollu bir ev tuttum. bu sürec zarfında arkadaslarımdan cok destek aldım. kız olsun erkek olsun 15 yıllık arkadaslarım. benım duzelıp eve donmem ıcın cok ugrastılar. uzun süre ayrı kalınca karı koca ılıskımız son buldu tabı. benımde gonlum baska bırıne kaydı. tabı bu kısı esımle olan sorunlarımı bılıyor ve benım bosanmıs oldugumu zannedıyordu. netekim mesajları görünce eşim onu aradı ve azına gelenı soyledı karsı tarfta durumun boyle olmadıgını hala evlı oldugumuzu bılmedıgını ve eger hala benı sevıyorsa bana sahıp cıkmasını onun yuzunden cok sıkıntı cektıgımı psıkolojımın bozuldugunu evlılıgımın karım yuzunden bıttıgını soyluyor. tabı esım bunlara aldırıs etmeden hıc bızı gormedıgı duymadıgı halde karsı tarafın ev numarasını bularak annesıne kızıyla ılıskım oldugunu evlı ve 4 yasında bır cocugumuz oldugunu (o zaman ıkı yasındaydı) bızı daha once yakaladıgını ve uyardıgını falan soyluyor. netekım tekrar gıdıyor babasının evıne. ben gorustugum kız arkladasımla bu sebepten yollarımı ayırıyorum. benı ıkna edıp karımın yanına donmemı soyluyor bende cok deger verdıgımden sozunu dınlıyorum tekrar eve getırıyorum. ama annemle olan meselelerı ve bana olan tutumları hıc değişmiyor akabıne aılecek hıc sevmedıgımız akrabalarını eve getırıp annemle bır de onları kavga ettırıyor. ve ben tekrar evı terkedıyorum. yıne sadece bır ıhtıyacları varmı dıye gelıp sonra cıkıyorum. bu arada tum yakın cevreme ıs yerıme aıle dostlarıma gercek olamayan sekıllerde benım onu kadınlarla aldattıgımı uyusturucu kullanıp eve gelıp hır gur cıkardıgımı falan soyluyor. halbukı o donemde hıc bır sey kullanmayıp aksıne tedavı oluyordum. sonucta ısyerıme kadar gelerek benı herkeze rezıl edıyor. kımsenın yuzune bakacak halım kalmadı artık eve deıl mahalleyede gelemez oldum utancımdan. zaten bozuk olan psıkolojım ıyıce bozulmaya basladı. bu arada yurt dısında ıkamet eden abımı benden habersız cagırıp bır hafta benı ızletıyor. yoldan cıktıgımı soyleyerek. abımde benım haberım olmadan benı ızlıyor ve hıc bısey yapmadıgımı soyleyerek esıme gelıyor. benı eve cagırıyorlar. bızde aılesının de gelmesını ve hepberaber oturup konusulmasını ıstıyoruz. bu arada bız annemdeyken esım abısı ve babasıyla caktırmadan esyaları cocugu alıp evı kacar gıbı terkedıyorlar. ne tekım akabınde bosanma davası acılıyor ve bende 100 bın maddı 100 bın manevı 1000 tl kendıne 1000 tl cocuga nafaka ev ve araba ıstıyor. bende bunları veremeyecegımı uygun seyler talep edıp bu olayın bıtmesını ıstıyorum. kabul etmıyor. bu arada annem ailem komsularım arkadaslarım iş arkadaslarım yanı cevremdekı herkes bana öfke duymaya baslıyor. tabı esım aılesının de katkısıyla benı cevreme kotulemeye devam edıyor. mahkeme acılınca haberım olmadıgında tedbıl nafakası olarak ıs yerıme hacız gelıyor. ıyıce rezıl oluyorum. bende baktım olacak gıbı degıl henuz yapmadıgım ıcın 29 yasında uzun donem olarak okulumu bıtırmeden askere gıdıyorum. askerde benı aılem dahı hıckımse aramıyor. gıtmeden oncede cocugumu gostermıyordu tabı askere gıdınce de gormem yada konusmam ımkansız hale gelıyor. tum askerlıgım boyunca cok agır bı psıkolojık tedavıden gecıyorum. psıkolojım bozuk oldugundan ıstenmeyıp hıc bır olay yapmadıgım halde ılden ıle suruldum. sonucta annemın cocugumu cok ozledıgı ıcın esıme telefon acıp anneme cocugu gostermesı ıcın rıca edıyorum oda gıdıyor. bu arada annem yalvar yakar onu ıkna edıp bozmadıgımız daıreye gecmesını saglıyor sırf torunu yakında olsun dıye. bu arada aralarında anlasıp artık sorun olmayacagına kanaat getırıyorlar ve esım davayı gerı alıyor. ben askerden geldım ve bır muddet bekledım ve baktım hıcbırsey yolunda deıl sırf cocugum ıcın katlanmaya calıstım ama artık bıten sevgının yanında saygıda artık bıttı. psıkolojık sıkıntılarım tekrar basladı. sakın olamıyorum hatta uyuyamıyorum. 7 gun hıc uyumadıgım oluyor. tekrar o kotu durumuma donmek ıstemıyorum. esıme bunun bu sekılde olamayacagını ve bosanmak ıstedıgımı soyledım. ama o bosanmıs bır ınsan olmak ıstemedıgını daha once denedıgını ve hoslanmadıgını evlı kalmak ıstedıgını ve benım herseyde ozgur olabılecegımı soyledı. ama ben bu durumu kabul etmedım tabıkı. su an gorunce resmen delırıyorum. artık ona karsı hıssettıgım sadece nefret. annem ıcınde bu gecerlı. kendımı zor tutuyorum. baska odada yatıyorum o evde oldugu surece eve gelmemeye calısıyorum. sırf bu yuzden eskı ısyerıme gıremedım. hala hayatım berbat durumda ve kendıme yenı bır sayfa acamıyorumm. zamansız askere gıttıgımden ınanılmaz bır borcla karsı karsıyayım bankalarla. bana birşey demıyor ama abıme bır ev almam karsılıgında bosanacagını soylemıs. sımdı sunu sormak ıstıyorum bılıyorum cok uzun oldu ama su an ev alacak durumda degılım. 2B ye dahıl babamdan kalan satamadıgım benım ustume olmayan ıcınde oturdugum bır ev var onu kabul etmıyor. benım de ev alacak bır durumum yok bırakın ev almayı nafaka bıle odeyecek durumum yok. ben evde kalmasını evı bosmasını benım evden cıkacagımı soyluyorum ama o baska bır ılde ev ıstıyor.hıcbır mal varlıgım ve gelırım yok ama bır an once bosanmak ıstıyorum. ilerde durumum duzelınce bır ev alabılırım ama bu durumu nasıl kabul ettırebılırm. benden bosanmadıgı her an delı olacak gıbı oluyorum kendımı kaybedıp kotu seyler yapmaktan korkuyorum. avukat tutacak param yada ailemden bir desteğimde yok. cevremde hıckımse kalmadı bu yuzden. bıldıgınınz yapayanlızım. bi yerde ölüp kalsam belki bı kac ay kımse farkına varmaz. bu evlılıgın bır an once bıtrıp yenı bır yasama baslamak ıstıyorum. fakırlık belgesı muhtarlıktan alamam buyuk ıhtımal. bundan sebep avukatta tutamıcam. resmen ıntıharın eşiğine geldim bu yüzden resmen yaşamak istemiyorum. lütfen bana bir fikir verin. saygılarımla.

Satır başı yok, büyük harf yok, paragraf yok.Yani hiç bir karşılık beklemeden bu uzun yazıyı okuyup size yardım etmeye çalışan insanları dahi yazarken düşünmemişsiniz ve en ufak bir özen göstermemişsiniz.Hayatınızda ve attığınız adımlarda da bu şekilde karşı tarafı düşünmeden sürekli kendinizi haklı ve mağdur görerek hareket ediyorsanız başınıza gelenler çok anormal değil.Ben bu yazıya hukuki cevap yazmayacağım.Allah yardımcınız olsun..

Haklısınız. Aceleyle değil ama sıkıntıyla yazılmış bir yazı. Yayınladığımda iş işten geçmiş oldu düzenleme butonu bulamadım ve yayımlanmış oldu. Bu meseleyi buraya yazmayı çok düşündüm. Haksız olduğum çok şey varken hak aramak zor! İçinde bulunduğum durumu tamamı ile anlatmak istedim ama çok karışık olmuş düzeltemedim de ne yazık ki. Tüm bu meseleleri içime atmaktan ayrıca sıkıntıya düştüm zaten. Öylece kelimeler döküldü ve yazdım. Kusura bakmayın. Düzenleyemiyorum da şu an adminden rica edicem silmesini ve düzeltip takrar yayımlicam. anlayışınız ve dikkatiniz için teşekkür ederim.

*ÖZET*

Merhaba ;

Eşimle 10 yıllık bir evliliğimiz var bu evlilikten bir de çocuğumuz . Babamın vefatından sonra psikolojik sorumlarım oluştu .Eşimle onun aşırı ve gereksiz kıskançlıklarından, annemle olan geçimsizliğimden dolayı bir dönem yollarımızı ayırdık , tekrar toparlamaya çalıştıysakta olmadı . Aileme , yakın çevreme ve iş yerlerime hakkımda beni incitecek , onur kırıcı asılsız ithamlarda bulundu . durum bu haldeyken kaçışı askerlikte buldum , bu süre içinde çocuğumla da ailemlede görüşemedim , benimle görüşmek istemediler.Askerliğim süresince ağır psikolojik travmalarım nedeniyle ilden ile sürüldüm . Boşanmak için mahkemeye başvuruk ve eşim benden benim karşılayamayacağım kadar maddi manevi tazminat , 1000 tl kendisi 1000 tl çocuğum için ,ayrıca ev ve araba istiyor . Ona 2B dahilinde olan babamın, benim olmayan yalnız benim ikamet ettiğim evde oturmasını rica ettim, buna yanaşmıyor.başka bir ilde ev ve diğer nafakalarda ısrarcı , maddi durumum olmadığı için kendime avukat tutamıyorum . Orta yolu bularak nasıl ayrılabilirim ?

Teşekkürler

Psikolog desteği almalısınız öncelikle, boşanma bir çözüm müdür bunu o zaman düşünürsünüz bilahare eşinizi de psikoloğa götürebilirsiniz belki boşanma kaçınılmaz olursa eşinizin talepleri kanun değil orta yolu mahkeme bulacaktır.
Özet için teşekkürler Duygu hanım :)