E: 2009/428 K: 2009/2070 T: 19.02.2009

Taraflar arasında görülen davada; yargılamanın yenilenmesini isteyenler,

miras bırakanları adına kayıtlı 55 ada 4 ve 7 parsel sayılı taşınmazların

13.04.2004 tarih ve 2002/240 esas, 2004/198 sayılı kararla mahlulen

Sultan Beyazıt Vakfı adına tesciline hükmedilerek, kesinleştiğini; ancak

kendilerinin kayıt maliklerinin mirasçıları olup, mirasçılık belgelerinin

Vakışar idaresi’nde dava tarihinden önce mevcut olmasına rağmen, idarece

bu belgelerin gizlenmesi suretiyle hile yapıldığını, ayrıca anılan Vakfın da

gayri sahih olduğunu ileri sürerek, yargılanmanın yenilenmesini, kararın

kaldırılmasına ve davanın reddini istemışlerdir.

Vakişar idaresi vekili, yargılamanın yenilenmesini isteyenlerin davanın

tarafı olmadıkları, hile iddiasının gerçekle bağdaflmadığını ve HUMK’un

447. maddesi gereğince hak düşürücü sürecin de geçtiğini belirtip, talebin

reddini savunmuştur.

Mahkemece, çekişmeli taşınmazların mutasarrişarının mirasçılarının

bulunduğu gerekçesiyle; iade-i muhakeme talebinin kabulü ile kararın

kaldırılarak tapu iptali ve önceki malikler adına tesciline karar verilmıştir.

Karar, davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmış olmakla; Tetkik

Hakiminin raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği

görüşülüp, düşünüldü.

KARAR

Dava, yargılamanın yenilenmesi isteğine ilişkindir.

Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmıştir.

Dosya içeriği ve toplanan delillerden, yargılanmanın yenilenmesi

istenen istanbul 2. Asliye Hukuk Hakimliği’nin 2002/240 esas, 2004/198

karar sayılı dosyasında, davanın Vakışar idaresi tarafından hasım

görülmeksizin açıldığı ve yargılama sonucunda “davanın kabulü ile

çekişmeli taşınmazların tapu kaydının iptali ve mahlulen vakfı adına

tesciline” dair 13.04.2004 tarihinde verilen kararın temyiz edilmeksizin

kesinleştiği anlaşılmaktadır.

O halde, davacılar anılan davada taraf olduklarına göre, yargılamanın

yenilenmesi talebinde bulunma hakları yoktur. Davacıların, mirasçılık

sıfatına dayalı olarak ayrı bir tapu iptal ve tescil davası açabilecekleri de

kuşkusuzdur.

Kabule göre de, 5737 sayılı Vakişar Kanunu’nun 77. maddesindeki

“…tüm iş ve işlemleri, her türlü vergi, resim ve harç ve katılım payından

istisnadı r.” hükmünün yargı harçlarını kapsamadığı Hukuk Genel

Kurulu’nun 24.12.2008 tarih, 2008/18-777 esas, 2008/788 sayılı kararı ile

sabit olup, mahkemece “davalı harçtan muaf olduğundan karar harcı

alınmasına yer olmadığına” biçiminde hüküm kurulması doğru değildir.

Hal böyle olunca; davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı

değerlendirme ile yazılı olduğu üzere karar verilmış olması isabetsizdir.

SONUÇ: Davalı idarenin, temyiz itirazları yerindedir, kabulü ile

hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK’un 428. maddesi gereğince

BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,

19.02.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.