4857 sayılı İş Kanunu madde 7

4857 sayılı İş Kanunumuzla ilk kez hukuk alanımıza giren bu kavramın bir tartışmaya konu olabileceği kanısındayım. Örnekle açıklama yapmak gerekirse; (A) şirketi, 100 işçi ile iş sözleşmesi imzalıyor, ancak, bu işçileri kendi işyeri ve işinde çalıştırmayıp (B) şirketine geçici işçi olarak gönderiyor. Tabi bu işleminin karşılığı olarak hem işçilerden hem de (B) şirketinden menfaat elde ediyor. Türkiye' de bu görevi üstlenecek birim "Türkiye İş Kurumu ve izin verilen istihdam büroları" (İşK md 90). "İzin verilen istihdam büroları" nın yaptığı iş ile (A) şirketinin yaptığı iş birbirine çok benziyor.Burada bir karışıklık olacağı kanısındayım. Eksiklerim ve hatalarım için özür diler görüşleriniz için teşekkür ederim.Sayglarımla.

İş Yasası'nın 7. maddesinde düzenlenen geçici iş ilişkisi (ya da doktrindeki adı ile ödünç iş ilişkisi) ile istihdam bürolarının faaliyeti görünüşte benziyor gibi olsa da işin özünde oldukça farklı şeylerdir. 7. maddede ödünç iş ilişkisinin sınırları çizilmiştir. Selam.

Buradaki A şirketi bir temizlik şirketi,B ise büyük bir alışveriş merkezi olabilirmi?

Alıntı:

---

ekircali rumuzlu üyeden alıntı

Buradaki A şirketi bir temizlik şirketi,B ise büyük bir alışveriş merkezi olabilirmi?

---

Eğer o şekilde bakarsak olayımıza kanımca alt işveren müessesesi ortaya çıkar. Sayın Abbas Beye açıklaması için teşekkür ediyorum. Yalnız şu konuda hala şüphedeyim. İşK md 7' de çizilen sınırlarda "....holding bünyesi içinde veya aynı şirketler topluluğuna bağlı işyerinde veyayapmakta olduğu işe benzer işlerde çalıştırılması..." ifadeleri yer alıyor. Kırmızı ile vurguladığım kısmı baz alarak bir şirket rahatlıkla İşK md 90 da yer alan özel istihdam bürolarının görevini üstlenebilir. Ülke ekonomisinin zaafiyeti dolayısıyla zor durumda olan işçiler bu şekilde çalıştırılabilir. Ayrıca İşk md 7 de sayılan diğer sınırlara da uyularak ilk verdiğim örnek suistimal edilebilir. Yani işçiden yazılı onay, 6 aylık süre sınırı ( en fazla 2 defa yenilenebilir yani 6+6+6) kurallarına riayet edilerek hüküm üzerinden rant elde edilebilir. Fikirleriniz için teşekkür ederim.

İşçilerini başka şirkete kiralama şeklindeki bir olay istihdam bürrolarının faaliyetine benziyor, ama bu durum aslında yasal değildir. Ayrıca, bu durumu "ödünç iş ilişkisi" veya "alt işveren ilişkisi" olarak da kabul etmek zor görünüyor. Yargıtay bu tür "bordro şirketlerini" "işçi temin eden şirket" olarak vasıflandırıyor ve muvazaalı alt işveren olarak kabul ediyordu. Aşağıda linkini verdiğim Yargıtay kararı ve kararla ilgili güzel bir inceleme yazısı yazan Prof. Dr. Devrim Ulucan'ın görüşleri var. Sanıyorum aydınlatıcı olur. Selamlar.


http://64.233.183.104/search?q=cache...lnk&cd=1&gl=tr

Sayın Abbas Bey ilgi, fikir ve sunumunuz için çok teşekkür ederim. Aydınlatıcı bir cevap oldu. Saygılarımla!