Bir ömrün anatomisi

Bir gün çiziyorum, sanki hiç akşamı olmayan,
Elimde kara bir çanta okul yolundayım,
Oturmuş sıraları çiziyorum pergelin sivri yanıyla,
Kulağımı çekiştiren bir öğretmen hatırlıyorum.

Bir gün çiziyorum, sabahın onbir suları gibi;
İki,üç,dört bitmiş, artık beşin sonundayım,
Durmuş karneme bakıyorum, gözümün ucuyla,
Tombul,yaramaz bir velet hatırlıyorum.

Bir delikanlı var şimdi, öğle vaktinde,
Henüz bıyığım yok ama umut doluyum,
Coşmuş dans ediyorum, yaşamak ne güzel!
Henüz el değmemiş , bir kalp hatırlıyorum.

Bir gönül rüzgarı çiziyorum, tam ikindi vaktine,
Bilmediğim bir ağırlık düşüyor, içimin bilmem neresine,
İsyanlarım vuruyor dalga,dalga göğüs kemiğime,
Yağmurlu bir nisanda gidişini hatırlıyorum.

Ve, ömrümün akşamına simsiyah bir son çiziyorum,
Oturmuşum bugün bu meyhanede, hesap ediyorum,
Yaşanmamış yıllarımı, yaşadıklarımdan bir bir çıkarıyorum,
Hayat bana borçlu çıktı gülüm, meğer veresiye gitmiş ruhum...

ayazoglum