Haksız itham

Öncelikle tüm hukuki net üyelerine saygılar.

18 Nisan 2007 tarihinde çalıştığım hastane idaresince uyarma cezası ile tecziye edildim. Ceza verilmesinin sebebi kurumun hatalı ödeme yaptığı bir evrağı ortaya çıkarmam ve gerekli işlemin yapılması için idareye dilekçe vermem idi. Neticesinde bu evrağı alıkoymakla itham edildim ve bu itham iki şahitin(güya) yazılı ifadesi ile desteklendi.

Aynı gün idareye bağlı bulunduğumuz sağlık il müdürlüğüne iletilmek üzere yazılı itirazımı teslim ettim. İdare yazılı ifademi isterken hastaneye ait istatistiki bilgileri alıkoyduğumu belirtti daha sonra savunmamı isterken ödeme evraklarını alıkoyduğumu belirtti. Yani ifade ve savunmamda farklı evrakları alıkoyduğumu iddia etti. Neticede ödeme evraklarını alıkoyduğumdan bahisle uyarma cezası ile tecziye etti.

Sağlık müdürlüğüne itirazım da idare lehine sonuçlandı ve uyarma cezam onandı ancak; iddia edilen ödeme evraklarının tarafımdan alıkonulma şansı yoktu zira anılan ödeme evrakları tahakkuğa bağlanmış ve firmaya ödemesi çoktan yapılmıştı. Bu evrakların asılları hem hastane arşivinde hemde bağlı bulunulan döner sermaye saymanlık müdürlüğünde mevcuttu ve hala da mevcut.

Neticede benim dilekçemi takiben hatalı yapılan ödeme düzeltildi ancak ben uyarı cezasını almış oldum. Bildiğim kadarı ile uyarı cezasına karşı yargı yolu kapalı ancak bu durumda bariz bir isnat hatta iftira var ve bu hem hastane kayıtlarında hemde maliye bakanlığına bağlı döner sermaye müdürlüğü kayıtlarında sabit. Yani çok önce tahakkuğa bağlanmış bir ödeme evrağını almakla itham ettiler ve ceza verdiler. Görüştüğüm bir idareci hastane idaresinin benim dikbaşlılık yaptığım için bu cezayı bana verdiğini(ki bu idareci aynı zamanda ifademi alan kişidir) ne yaparsam yapayım bu cezanın sicilime işleneceğini söyledi. O bunları söylerken ben ceptelefonuma bu konuşmayıda kaydettim. Ben yapılan bu yanlışlığı farkettiğim sırada ayniyat saymanı idim ve bu görevimden de alındım.

Yapılan bu haksızlığa karşı yargıda hakkımı arama yöntemim nedir? Yardımcı olursanız müteşekkir olurum. Saygılarımla;

Arkadaşım Uyarma ve Kınama cezası ile ilgili yargıya gidebilirsin aşağıdaki emsal karar umarım işinize yarar

TC.
ANKARA
5. İDARE MAHKEMESİ


ESAS NO:2006-935
KARAR NO: 2006-951


DAVACI: Mehmet Mutlu Hoşdere Cad No:78/8 Yukarı Ayrancı-ANKARA


DAVALI: Milli Eğitim Bakanlığı-ANKARA


DAVANIN ÖZETİ: Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Eğitim Araştırmaları Merkezi ve Akşam Sanat Okulu Matematik öğretmeni olarak görev yapmakta iken düzenlediği inceleme ve değerlendirme raporlarındaki görüşlerinden dolayı 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 125/B-a maddesi uyarınca 'kınama" cezası ile cezalandırılan davacı, usul ve zamanaşımı hükümlerine aykırı olarak verilen kınama cezalarına karşı yargı yolunun kapalı olmadığını, cezanın gerekçesini oluşturan suçlama ile buna ilişkin bildirimlerin savunma hakkını ortadan kaldırabilecek ölçüde genel, soyut, belirsiz ve dayanaksız olduğunu, soruşturulmaya başlanıldığının kendisine açık ve yazılı olarak bildirilmesi zorunluluğuna uyulmaması suretiyle savunma hakkının engellendiğini, soruşturmayı açan ve cezayı veren makamın aynı olması nedeniyle yok hükmünde olduğu ileri sürülerek 'kınama" cezasına ilişkin 20.08 2003 günlü ve 4666/73034 sayılı işlemin iptaline karar verilmesi istenilmektedir.


SAVUNMANIN ÖZETİ: 657 sayılı Kanunun 135 maddesi hükmüne göre davacı hakkında verilen cezaya karşı itiraz edilebileceği, dava açma olanağı bulunmayan disiplin cezasına karşı açılan davanın öncelikle incelenmemizin reddi gerektiği, esas yönünden ise halen Ankara ilinde öğretmen olarak görev yapan davacının daha önce Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Eğitim Araştırmaları Merkezi ve Akşam Sanat Okulu öğretmeni iken hakkında Bakanlık Müfettişlerince düzenlenen 16.06.2003 gün ve 8847/33. 34, 27 sayılı soruşturma raporunda; düzenlediği inceleme ve değerlendirme raporlarında bir çok hatalarını tespit ettiği eğitim araçları için eğitim ve öğrenim açısından uygun olduğu yönünde görüş bildirmek suretiyle ilgili öğretim araçlarının öğretim kurumlarına tavsiye edilmesine sebep vermesi nedeniyle idari yönden teklifi ile birlikte disiplin yönünden de 657 sayılı Kanunun 125/B-a maddesi uyarınca kınama cezası ile cezalandırılması önerisi doğrultusunda verilen cezanın yasal olduğu iddiasıyla davanın reddi gerektiği savunulmaktadır.


TÜRK MİLLETİ ADINA


Karar veren Ankara 5 idare Mahkemesince verilen 29.06.2004 gün ve E:2003/1796 K:2OO4/1212 sayılı kararının Danıştay 12 Dairesinin 18.10.2005 gün ve E:2004/4584, K:2005/3520 sayılı kararıyla bozulması üzerine dosyadaki belgeler yeniden incelendikten sonra işin gereği görüşüldü.


Dava, Milli Eğilim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Eğitim Araştırmaları Merkezi ve Akşam Sanat Okulunda görev yapmakta iken düzenlediği inceleme ve değerlendirme raporlarındaki görüşlerinden dolayı davacının S57 sayılı Devlet Memurları Kanununun 125/B-a maddesi uyarınca 'kınama " cezası ile cezalandırılmasına ilişkin 20.08.2003 günlü ve 4666/73034 sayılı işlemin iptali istemiyle açılmıştır.

T.C. Anayasasının 129/3. maddesinde; uyarma ve kınama cezalarıyla ilgili olanlar hariç, disiplin kararlarının yargı denetimi dışında bırakılamayacağı belirtilmiştir.


657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 135. maddesinde; disiplin amirleri tarafından verilen uyarma ve kınama cezalarına karşı itirazın varsa bir ust disiplin amirine yoksa disiplin kurullarına yapılabileceği, aylıktan kesme, kademe ilerlemesinin durdurulması ve Devlet Memurluğundan çıkarma cezalarına kaşı idari yargı yoluna başvurabileceği.136/3 maddesinde de.itiraz edilmeyen kararlar ile itiraz üzerine verilen kararların kesin olup.bu kararlar aleyhine idari yargı yoluna başvuaılamayacağı hükmüne yer verilmiştir.


Davacının da aralarında bulunduğu Milli Eğilim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı görevlileri hakkında yapılan soruşturma sonucu düzenlenen 16.06 2003 günlü ve 8847/33, 34. 27 sayılı rapor doğrultusunda, davacıdan savunmasının istenilmesi, disiplin cezasının verilmesi 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu hükümlerine göre yürütülmüştür.


Buna göre, uyuşmazlığın esasına girmeden önce Anayasa ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun yukarıda yer alan hükümlerini adıl yargılanma hakkı, hak arama özgürlüğü ve Anayasanın 90 maddesinde yapılan değişiklikle birlikte ele alınıp değerlendirilmesi gerekmektedir.


Anayasanın "Hak Arama Hürriyeti" başlıklı 36 maddesinde, herkesin meşru vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı ve davalı kimliğiyle sav ve savunma hakkına sahip olduğu belirtilmiştir. Sav ve savunma hakkı birbirini tamamlayan ve birbirinden ayrılması olanaksız niteliğiyle hak arama özgürlüğünün lemelını oluşturur. Ünemı nedeniyle hak arama özgürlüğü yalnız toplumsal barışı güçlendiren dayanaklardan biri değil aynı zamanda bireyin adaleti bulma, hakkı olanı elde etme, haksızlığı ünleme uğraşının da aracıdır. Bu hakkın kullanılması, yerine getirilmesi olabildiğince kolaylaştırılmalı, olumlu ya da olumsuz sonuç almayı gecıklıren, güçleştiren engeller kaldırılmalıdır.


Adıl yargılanma hakkı, temel insan haklarından biri olması dolayısıyla 1948 yılında dünya devletlerince kabul edilen ve bir başlangıç teşkil eden İnsan Hakları Evrensel Bildirisinde tanınmış ve uygulanabilir evrensel bir ilke olarak kendine yer bulmuştur 1948den bu yana uluslararası bir gelenek haline gelmiş olan bu hak. takıp eden yıllarda Kişisel ve Siyasal Haklar Uluslararası Sözleşmesi ve diğer sözleşmelerle yaygınlık kazanmıştır.


Çeşitli sözleşmelerle zamanla ayrıntılı düzenlemelere gidilen bağlılığı artan bu hak. ulusal alanlarda da etkisini göstermiş ve devletlerin bu yapı içinde muhakemenin ulusal yasalara uygun olup olmadığı, ulusal yasaların uluslararası adıl yargılanma güvenceleriyim uyumlu olup olmadığı ye yasaların uygulanma biçiminin uluslararası standartlara aykırılık taşıyıp taşımadığı noktalarında yasaların uluslararası uzlaşmaya uyum I aştırma çabalarını getirmiştir
Türkiye'de de adıl yargılanma hakkının içerdiği pek çok ilke ve hak. Anayasanın 36. 38, 125 138 VE 142. maddesinde yer almasına rağmen, 2001 yılında Anayasada yapılan değişiklikle kavram olarak 36 maddede yer verilmek suretiyle Anayasanın bir parçası haline getirilmiştir

Avrupa İnsan Haklan Mahkemesi de idarenin eylem ve işlemlerinin yargı . denetimi dışında tutulmasının adıl yargılanma hakkının ihlali olarak kabul etmektedir.Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Hakansson ve Sturessuıı-İsveç" davası ile ilgili olarak, uyuşmazlık konusunun sadece hükümet tarafından karara bağlanmasının, ne olağan mahkemeler ne idare mahkemeleri ne de 6. madde açısından mahkeme olarak kabul edilebilecek bir kurul tarafından hukukiliği denetiminin mümkün olmamasının mahkemeye başvurma hakkının ihlali olduğu, "Pudos-lsveç" davasında da, başvurucunun taşımacılık ruhsatının Bölge İdare Kurulu tarafında iptal edilmesi sonrasında, son itiraz mercii ve bu uyuşmazlığı karara bağlayan makam olan İletişim ve Ulaştırma Bakanlığının kararına karşı bir mahkemeye veya mahkeme olarak kabul edilebilecek herhangi bir kurula başvurma imkanının olmamasının hak ihlali olduğuna karar vermiştir


Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi benzer şekilde "Zan d er-İsveç" davasında da; başvurucunun arazisinin bitişiğinde yer alan ve copluk olarak kullanılan arazi nedeniyle içme suyunun kirlendiği iddiasıyla çöp boşaltan sirkelin ruhsalının yenilenmesi ve faaliyetlerinin genişletilmesine yönelik olarak ilkin Ruhsat Kuruluna başvurmuş ve bu Kurulun ret kararma karşı da hükümete yaptığı itirazın reddine karşı yargı denetimi tanınmadığı için adıl yargılanma hakkına aykırılık olduğu belirtilmiştir.


Özetle, tarafsızlığı ve bağımsızlığından kuşku duyulmayacak şekilde oluşturulmuş bir mahkemeye başvuru olanağının tanınmadığı bir idari rejimin adil yargılanmaya uygun olmadığı ilkesinin kabul edildiği görülmektedir


Disiplin cezalarına karşı yargı yolunun kapalı olmasının adil yargılanma hakkına aykırılığı ile ilgili yapılan bu açıklamalardan sonra 'hak arama özgürlüğü1' ve Anayasanın 90 maddesinde yapılan değişiklikle uyumlu olup olmadığı ortaya konulmalıdır.Anayasanın 90. maddesinin, "usulüne göre yürürlüğe konulmuş milletlerarası antlaşmalar kanun hükmündedir. Bunlar hakkında Anayasaya aykırılık iddiası ile Anayasa Mahkemesine başvurulamaz" biçimindeki son fıkrasına "usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası antlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası antlaşma hükümleri esas alınır " cümlesinin eklenmesi nedeniyle "hak arama özgürlüğü' açısından bu konunun değerlendirilmesi gerekmektedir.Uluslararası Sözleşmelerin Türk hukukundaki yerini doğrudan doğruya düzenleyen hüküm Anayasa'nın 90. maddesinin yukarıda yer verilen son fıkrasıdır.Bu hükümle birlikte.Anayasanın 15,16.42 ve 92. maddelerinde de uluslararası hukuka.dolayısıyla uluslararası sözleşmelere göndermede bulunulmuştur Bu nedenle, ön çelikle uluslararası sözleşmelerin Türk hukukundaki yen belirlenmelidir.


Anayasanın 15. maddesinde.temeI hak ve özgürlüklerin kullanımı konusunda alınacak tedbirlerin uluslararası hukuk Karşısındaki konumu,16 maddesinde.temel hak ve özgürlüklerin yabancılar için kullanımlarının uluslararası sözleşmeler karşısındaki yeri,92. maddesinde de,savaş ilanı ve Türk Silahlı Kuvvetlerinin yabancı ülkelere gönderilmesine veya yabancı silahlı kuvvetlerin Türkiye'de bulunmasına izin verme yetkisinde uluslararası sözleşmelerle ilgili atıflar bulunmaktadır.


Anayasanın yukarıda yer verilen hükümleri ile uluslararası hukuk kuralları dolayısıyla sözleşmeler ile ilgili düzenlemeler yapılmıştır.Bu maddelerde belirtilen konulara ilişkin kurallar getiren sözleşme hükümlerini garanti altına alarak bunlara anayasal bir değer yüklenmiştir.

Uluslararası sözleşmeler konusunda yukarıda yer aldığı üzere, özel hükümler getiren maddeler ile birlikte.genel olarak s tizleşmeler in Türk hukukundaki hiyerarşik yerini 90 madde düzenlemiştir.Fıkranın birinci cümlesine göre,usulüne uygun yürürlüğe konulmuş uluslararası sözleşmeler kanun hükmündedir.Uluslararası sözleşmenin kanun hükmünde olması nedeniyle Türk Hukuk düzeninde doğrudan hüküm doğurucudur.Fıkranın ikinci cümlesine göre antlaşmalar hakkında Anayasa Mahkemesine başvurulamayacaktır.Buna göre.uluslararası sözleşmelerin Anayasaya aykırı olduğunun ileri sürülememesi uluslararası hukukun üstünlüğünün teyidi olduğu, uluslararası sözleşmeler ile Anayasa arasında bir uyuşmazlık olması durumunda uluslararası sözleşmelerin üstünlüğü doktrinde de kabul görmüştür.


Uluslararası sözleşmelerin iç hukukta geçerliliği ve Anayasa'da önceden de yer alan düzenlemeler ile ilgili bu açıklamalardan sonra son Anayasa değişiklikleri ile yeni oluşan hukuksal durum ve iç hukuk kurallarına etkisi üzerinde değerlendirmede bulunulması şarttır. 2001 yılında gerçekleştirilen Anayasa değişiklikleri öncesinde hazırlanan 37 maddelik Anayasa değişiklikten paketinde onaylanmış uluslararası sözleşmelerin iç hukuktaki yen ve değeri konusunda yer alan "kanunlar ile milletlerarası antlaşmaların çatışması halinde milletlerarası anlaşmalar esas alınır" şeklindeki düzenlemeden son anda vazgeçilmiştir. Ancak Anayasanın 90. maddesinde yapılması düşünülen bu değişiklik yukarıda yer verilen haliyle 22 05 2004 günlü ve 25449 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe girmiştir


5170 sayılı Yasanın 7 maddesi ile yapılan değişikliğin Anayasa Komisyonu'nda yapılan görüşmeler neticesinde gerekçesi; "uygulamada usulüne göre yürürlüğe konulmuş insan haklarına ilişkin milletlerarası antlaşmalar ile kanun hükümlerinin çelişmesi halinde ortaya çıkacak bir uyuşmazlığın halinde hangisine öncelik verileceği konusundaki tereddütlerin giderilmesi amacıyla 90 maddenin son fıkrasına hüküm eklenmektedir." şeklindedir.
Yasa koyucu temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası antlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklar demek suretiyle yargı yetkisini Türk milleti adına kullanan 'adlı. idari ve askeri yargı" yerleri ite birlikte yasama ve yürütme organının da yeni kural çerçevesinde hareket etmeleri gerektiğini belirtmiştir.


Yargı yetkisini kullanan mahkemelerin yetkilerinin kullanımı ile ilgili düzenlemeler Anayasanın 9. ve 138. maddelerinde yer almaktadır. Anayasanın 9, maddesinde, yargı yetkisinin Türk Milleti adına bağımsız mahkemelerce kullanılacağı, 138. maddesinde de, yargıçların görevlerinde bağımsız olduklarını. Anayasa yasa ve hukuka uygun olarak vicdani kanaatlerine göre hüküm vereceklerini, hiçbir organ, makam, merci ve kişinin, yargı yetkisinin kullanılmasında mahkemelere ve yargıçlara emir ve talimat veremeyeceklerini ve genelge göndermeyeceklerin i, tavsiye ve telkinde bulunulmayacağını kesin bir dille kurala bağlanmaktadır


Anayasanın 138. maddesinde yer alan "hukuka" uygun karar vermenin iç hukuk yanında uluslararası hukuku da dahil olarak anlamak gerekir. Ulusalüstü hukuk herhangi bir şekilde ulusal hukukuna dahil olmuşsa yargı yetkisini kullanan hakimlerin bunu göz önünde bulundurması sorunludur


Yem metinde yer alan "temel hak ve özgürlüklerin" iç hukukta yer alan temel hak ve özgürlüklerle sınırlı olmaması gerekir Usulüne uygun yürürlüğe giren tüm uluslararası sözleşmelerde yer alan temel hak ve özgürlüklerin kapsam içinde bulunduğu anlaşılmakladır Uluslararası insan hakları hukukunun anlaşma, sözleşme, şart, pakt gibi belgelerce tanıdığı ve güvenceye aldığı tüm insan haklan bu güvence altındadır.


Yapılan bu açıklamalar ışığında Uluslararası İnsan Hakları Hukukunun temel belgelerinden olan ve Türkiye tarafından da kabul edilerek onaylanan Birleşmiş Milletler Siyası ve Medeni Haklar Sözleşmesinin ilgili hükümlerinin Anayasamızca ve 657 sayılı Devle! Memurları Kanununun disipline ilişkin hükümler içeren maddelerindeki" uyarma ve kınama cezalarına ilişkin kuralların aynı konuda farklı düzenlemeler içerip içermediğinin belirlenmesi gerekmektedir.


Türkiye tarafından 15 Ağustos 2000 tarihinde imzalanan ve 4 Haziran 2003 tarihinde TBMM'de onaylanan Birleşmiş Milletler Siyasi ve Medeni Haklar Sözleşmesi 4868 sayılı Medeni ve Si/asi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşmenin Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair Kanunun 18 Haziran 2003 günlü ve 25142 sayılı Resmi Gazetede yayınlanmasıyla yürürlüğe girmiştir. Sözleşmenin Başlangıç bölümünde "bu sözleşmeye taraf devletlerin Birleşmiş Milletler Şartında ilan edilen prensiplere göre insanlık ailesinin bütün üyelerinin doğuştan sahip oldukları insanlık ?nurunu ve eşit ve vazgeçilmez haklarını tanımanın yeryüzündeki özgürlük adalet ve barışın temeli olduğunu dikkate alarak, bu hakların insanın doğuştan sahip olduğu insanlık onurundan türediğini kabul ederek, İnsan Haklan Evrensel Bildirisi'ne uygun bir biçimde korkudan ve yoksulluktan kurtulma özgürlüğünü kullanabilen özgür insan idealinin ekonomik ve sosyal ve kültürel hakları ile birlikte kişisel ve siyasal haklarını da kullanabildiği şartların yaratılması halinde gerçekleşebileceğini kabul ederek Birleşmiş Milletler Şartı'na göre devletlerin insan haklarına ve özgürlüklerine her yerde saygı gösterilmesini sağlama ve bu haklara ve özgürlüklere uygun davranma yükümlülüğünü dikkate alarak, içinde yaşadıkları topluma ve diğer bireylere karşı ödevleri bulunan bireylerin, bu sözleşmede tanınmış olan hakları ilerletme ve bu haklara uyulmasını sağlamak için çaba gösterme sorumluluğu bulunduğunun farkında olarak, aşağıdaki hükümlerde anlaşmışlardır" hükmüne yer verilmiştir.


Birleşmiş Milletler Siyasi ve Medeni Haklar Sözleşmesinin III Bölümünde yer alan Adıl yargılanma hakkı" başlıklı 14. maddesinde ise. herkesin mahkemeler ve yargı yerleri önünde eşit oldukları, herkesin hakkındaki bir suç isnadının veya hak ve yükümlülükleri ile ilgili bir hukuki uyuşmazlığın karara bağlanmasında, hukuken kurulmuş yetkili, bağımsız ve tarafsız bir yargı yeri tarafından adil ve aleni olarak yargılanma hakkına sahip oldukları belirtilmiştir.


Sözleşmenin yukarıda yer verilen maddesi ile "hak arama özgürlüğü" güvenceye alınmıştır Temel insan haklarından olan bu hakkın kullanılabilmesi için hiçbir kısıtlamaya tabı olmaması gerekir Mahkemeye başvurma hakkını engelleyen tüm yasaklamaların Sözleşmeye de aykırı olacağı tartışmasızdır Ad il yargılanma hakkının tam ve koşulsuz gerçekleşmesi ve mahkemeye başvurma hakkının güvenceye alınması konularında sınırsız hükümler içermesi nedeniyle birçok ulusal ve uluslararası kurallara göre ileri durumda bulunan Sözleşmenin


kısıtlayıcı hükümler içeren kurallara göre öncelikli kabul edilerek uyuşmazlıkların çözümünde uygulanması çağdaş hukuk anlayışının doğal bir sonucudur.
Buna göre, hak arama özgürlüğüne yönelik temel hükümler içeren ve uluslararası ölçekli insan hakları hukukunun kaynağı olan ve Türkiye tarafından da
imzalanarak yürürlüğe giren Birleşmiş Milletler Siyasi ve Medeni Haklar Uluslararası Sözleşmesinin 'adıl yargılanma hakkı" başlıklı 14 maddesinin mahkemeye başvurma hakkının hiçbir şekilde kısıtlanmamasını öngören hükümleri ile "uyarma" ve "kınama'1 cezalarına karşı yargı yolunu kapayan iç hukuk düzenlemelerinin aynı konu hakkında farklı hükümler içermesi nedeniyle, Anayasa'nın 90 maddesinde yargı organlarını da bağlayıcı şekilde yapılan değişiklik sonrasında oluşan son hukuki durum karşısında. BM Siyası ve Medeni Haklar Uluslar arası Sözleşmesinin 14/1. maddesinin bu uyuşmazlıkta esas alınması gereken hukuk kuralı olduğu sonucuna varılmıştır.


Buna göre, "uyarma" ve "kınama" cezalarına karşı yargı yolunu kapayan iç hukuk kuralları yerine, 'adıl yargılanma hakkı" "hak arama özgürlüğü" ve "mahkemeye başvurma hakkı" ilkeleri doğrultusunda dava açılması gerektiğini kurala bağlayan Birleşmiş Milletler Siyasi ve Medeni Haklat Uluslararası Sözleşmesinin 14. maddesinin uyuşmazlıkta esas alınması suretiyle davacıya 657 sayılı Devlet Memurları Kanunun 125/B-a maddesi uyarınca verilen "kınama" cezasına karşı dava açılabileceği kanaatiyle davanın esas yönünden çözümlenmesi yapılacaktır.


657 sayılı Devlet Memurları Kanunun "Kınama cezasını gerektiren fiil ve haller" başlıklı 125/B-a fıkrasında, verilen emir ve görevlerin tam ve zamanında yapılmasında, görev mahallinde kurumlarca belirlenen usul ve esasların yerine getirilmesinde,görevle ilgili resmi belge, araç ve gereçlerin korunması, kullanılması ve bakımından kusurlu davranmanın kınama cezasını gerektirdiği hüküm altına alınmıştır.


Dava dosyasının incelenmesinden, "Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Yayın ve Kültür Dairesi bünyesinde oluşturulan Eğitim Araçlarının İnceleme ve Rapor
Değerlendirme Komisyonunda" görev yapan bir kısım kamu görevlisinin eylem ve işlemleriyle ilgili olarak yapılan soruşturma sonucunda düzenlenen 16 6.2003 günlü 8847/33, 34. 27 sayılı soruşturma raporunda, Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Yayın ve Kültür Dairesi Bünyesinde oluşturulan eğitim araçlarını inceleme ve rapor değerlendirme komisyonlarında görev yapan ve kadroları Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı Eğitim Araştırmaları Merkezi ve ASO Müdürlüğünde bulunan, aralarında davacının da bulunduğu öğretmenlerin inceledikleri eğitim araçları için. bu araçlarda önemli hatalar tespit etmelerine ve bu hataları raporlarında belirtmelerine rağmen "uygun bulunmuştur" yönünde görüş belirtmek suretiyle, eğitim araçlarının hatalı olarak okul ve kurumlara girmesine neden oldukları, eğitim araçlarını incelerken Eğitim Araçları İnceleme Yönetmeliği hükümlerine uymadıkları, kendilerine verilen görevleri iyi. doğru ve itina ile yapmadıkları ve bu eylemin 657 sayılı Yasanın 125 (B- a) maddesindeki disiplin suçunu oluşturduğu" sonucuna varılarak disiplin yönünden anılan madde uyarınca kınama cezasıyla cezalandırılmaları, idari yönden ise inceledikleri eğilim araçlarında birçok hata tespit etmelerine rağmen "uygun
bulunmuştur" şeklinde rapor tanzim ettikleri, bu davranışları ile kurumun yıpratılmasına neden oldukları, bu nedenle Eğitim Araştırmaları Merkezi ve ASO öğretmenliğinden alınarak Ankara İli içerisindeki okullarda öğretmen olarak görevlendirilmelerinin önerildiği, izleyen süreçle de belirtilen görüş doğrultusunda alama işlemi ile birlikle davacı hakkında 657 sayılı Devlet Memurları Kanunun 125/B-a maddesi uyarınca dava konusu "kınama" cezasının verildiği anlaşılmaktadır.


Davacının imzasının bulunduğu inceleme raporlarında, incelenen eğitim aracındaki eksiklikler açık olarak yazılmış, değerlendirme kısmında ise şekil ve muhteva yönünden uygun bulunduğu belirtilmiş, dolayısıyla inceleme ve değerlendirme raporları, bu konuda asıl kararı verecek olanların nesnel bir değerlendirme yapabilmelerine olanak verecek şekilde hazırlanmıştır Öte yandan, Yönetmeliğin bu gibi bir değerlendirmeye imkan tanımadığı belirtilmiş ise de, idarenin günlük ve gelişen ihtiyaçları dikkate alınarak uzun bir suredir devam ettirilen uygulamanın kamu görevlileri tarafından usul kabul edilerek aynı yönde işlem yapılması da idari faaliyetin doğal akışına uygundur. Nitekim anılan soruşturma sonucunda yönetmelik ve genel uygulamadan kaynaklanan aksaklıklar tespit edilerek bu yönde yönetmelik değişikliğine gidilmiştir.


Bu durumda; davacının görevini, görev mahallinde oluşmuş olan usullere uygun olarak yerine getirdiği ve hizmetin yürütülmesiyle ilgili genel aksaklıklar var ise. görevi itibariyle bu durumda sorumlu tutulamayacağı sonucuna ulaşıldığından; aksi yöndeki değerlendirmeye dayanılarak 657 sayılı Devlet Memurları Kanunun 125/B-a maddesi uyarınca verilen cezada hukuka uyarlık bulunmamaktadır.


Açıklanan nedenlerle mahkememizin yukarıda anılan ilk kararında ısrar edilmesine, dava konusu işlemin İPTALİNE, aşağıda dökümü yapılan 31.91 YTL yargılama giderinin davalı idareden alınarak davacıya verilmesine, temyiz aşamasında davalı idarece yapılan temyiz posta giderinin davalı idare üzerinde bırakılmasına, artan posta avansının istemi halinde davacıya iadesine, işbu karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 30 gün içinde Danıştay'a temyiz yolu açık olmak üzere 06.04.2006 tarihinde oybirliği ile karar verildi

BAŞKAN
Emine AKTEPE
27053

ÜYE
Seher KOLCU
32797

ÜYE
Mustafa GENÇ
33805

YARGILAMA GİDERLERİ

Başvurma Harcı 7,88 YTL
Karar Harcı 7,88 YTL
Posta Gideri 16,15
TOPLAM 31,91

ÖY 28.04 2006
ÖY 04.05.2006

sayın Aydemir bey ilginiz ve paylaştığınız emsal karar için çok teşekkür ederim.

Konu Anayasa Mahkemesine taşındı ve son karar 657 sayılı yasaya tabi personelin uyarma ve kınama cezalarına karşı dava açma haklarının olmadığına hükmedildi. Daha önceki idare mahkeme kararlarının artık bir hükmü yok...

Özetle uyarma ve kınama cezasına dava açarsanız, çıkacak karar işin esasına girmeden RED olacaktır.

Ama konuyu ben Avrupa insan hakları mahkemesine götüreceğim derseniz, idare mahkemesinde dava açıp kaybedip danıştaya gidip kaybedip özetle iç hukuk yollarını tüketip insan hakları mahkemesine gidebilirsiniz.