İran Solunun Tarihinden Ders Almak

Türkiyenin Faydalı Budalaları Başlıklı Prof. Dr. Gazi Çağlar - BirGün Gazetesinde yayınlanan 1 Kasım 2010 tarihli bir yazıda

Bu uzunca alıntıları okuyucu bağışlasın. Ancak asıl konuya, "faydalı budalalara“ gelmeden, İslamcı-doğucu cephenin hiçte demokrat, özgürlükçü, yenilikçi olmadığını, alabildiğine monolitik düşünen, bir çeşit geçmiş özlemiyle din tüccarlığını birleştiren, alt sınıfları uyuşturup aldatan bir özelliğe sahip olduğunu kendi ağızlarından tesbit etmek gerekiyor.

Bugün 12 Eylül askeri diktatörlüğünün doğrudan ürünü olarak büyüyen, faşist rejimin mirasını devralıp devam ettiren islamcı-serbest piyasacı-otoriter-tek tipçi-insanlığın yarısına (kadınlara) yönelik üniformacı seçkin cemaatler ve siyasi çevreler, stratejik istikametlerini ve taktiklerini yukarıdaki gibi belirliyorlar. Bu doğrultuyla da emperyalist-kapitalist sistemin bugünkü politikalarının "faydalı budalaları“ işlevini görüyorlar.

Pekala, bir tür entellektüel burjuva sosyalizmi, "özgürlükçülük“ ve "demokrasi“ adına yukarıdaki programın Türkiye’de uygulanmasına geniş anlamıyla soldan destek verenler ne diyorlar:

Birikim’ci Ömer Laçiner: "Gülen hareketi meşru bir harekettir“ (NTV).

DSİP’li Roni Margulies: “…en başarılı cemaat olan Fethullahçılar özellikle hedef gösteriliyor. Bu propagandayı bilerek veya bilmeyerek yutanlar, Kemalist devletin İslam düşmanlığına alet oluyor.“

İran Sol’unun trajik tarihinden ve TUDEH’in vahim hatalarından bihaber olanlar şöyle yazıyor: "Bugün Müslümanlarla sosyalistlerin aynı eylemde yer almasını eleştirenler, TUDEH'le aynı yerde duruyor… Bu yüzden savaşa, işgale, baskılara, haksızlıklara karşı İslamcılarla yan yana geliriz“ Başka yazıda: "İslam ya da herhangi bir din ya da dinin mensupları sosyalistlerin düşmanı olamaz. İslam fobisi emperyalizmin güncel silahıdır. Biz emperyalizme ve kapitalizmin yarattığı tüm sorunlara karşı Müslümanlarla omuz omuza mücadele ediyoruz“ (Sosyalist İşçi). TUDEH, İran’da mollaları ilk yıllarda desteklemiş, 1979 referandumunda "İslam Cumhuriyeti“ne evet demiş, islamcı hükümeti desteklemiş, diğer sosyalist solun yok edilmesinden sonra sıra kendisine gelmiş, 5000 civarında üyesi tutuklanmış, çoğu idam edilmişti. Türkiye’de sosyalistlerin bugün islamcılık karşısındaki tavırlarını belirleyebilmek için en azından İran tarihini bilmeleri gerekmez mi?

Bu şekilde islamcı hegemonyanın "faydalı budalalığını“ yapanlar, Türkiye‘nin sosyalist tarihini de küçümseyip, en önemli akımlarına cepheden saldırıyorlar. Bu saldırılarda kullandıkları üslubu, çarpıtmaları, indirgemeleri, islamcılığı değerlendirirken kullanmıyorlar. İslamcılığın hegemonya mücadelesindeki "kurban“ mitolojisine iyice inandırmışlar kendilerini (hani islamcılık, kemalist iktidarın, batıcı-bürokrat cephenin ve nihayet tüm "batının“ düşmanı teranesi). Sanki bu ülke tarihinde şiddete tapan ve onu örgütleyen, islamcılık, sömürge tipi faşizm ve onun devlet ve sivil güçleri değil de sosyalistler:

Türkiye tarihinin tek gerçek doğrudan demokrasi deneyimini vefasızca küçümseyen Ömer Laçiner, "örneğin Fatsa'da amaç gerilla yetiştirmekti“ diyerek neredeyse Demirel’in ve 12 Eylül’cülerin dilini tekrarlıyor (Sol üzerine, marxist.org).

Roni Margulies: "En başta TKP, EMEP, ÖDP ve Halkevleri’nden oluşan dörtlü çete“ (Türk Solu Uzay Yolu’nda, Sosyalist İşçi) söyleminde olduğu gibi sosyalist solun ana gövdesine küfür edebiyatında diretiyor.

Eski Aydınlıkçı Halil Berktay: "… TKP, Dev-Yol, TÖDP ve BirGün’ü hatırlatıyor. İlkin, siyaset nedir, nasıl yapılır, onyıllardır bir türlü anlamadıkları için. İkincisi, kendilerini kutsal ve dokunulmaz sandıkları için. Üçüncüsü, şiddet ve tahakküm alışkanlığından bir türlü kurtulamadıkları için“ (Taraf, 28.10.2010). Bu da egemenlerin, sosyalist sola yönelik küflenmiş suçlama kalıplarının tekrarından başka bir şeyi ifade etmiyor, hani proleterler siyaset bilmez, kaos ve "anarşi“ yaratırlar (anarşist arkadaşlar affetsinler, anarşiyi burada kendi tarihsel-kavramsal anlamında kullanmıyorum).

Lenin, sol gözleri kör olan ve dolayısıyla kitabi bir "demokrasi“ ve "özgürlük“ adına burjuvazinin çıkarlarının propaganda malzemelerini sorumsuzca tekrarlayan entellektüelleri, "faydalı budalalar“ olarak tanımlamıştı. "Faydalı budalaların“ mantar gibi patlamasının geri planındaki toplumsal-sınıfsal-siyasi dönüşümleri irdelemeye başlamalı! Ama her şeyden önce islamcı-otoriter-tektip karanlık ağının aldattığı işçilere ulaşılmalı, işçilerin, emekçilerin, yoksulların olduğu her yerde olmalı, onları aydınlatmalı!

Ve devam ediyor: "Bastırılan sınıfın yeryüzündeki cennet için devrimci mücadelesinin birliği, proleterlerin yukarıdaki cennet hakkındaki düşüncelerinden daha önemlidir.“

Dosya 1274

Her ülkenin kutsalları vardır. Her halkın değerleri vardır. Bunlar, o ülke halkı tarafından vazgeçilmezdir. Bu değerler halklara sonraki süreçlerde yol gösteren işaret işlevi görürler. Bunların örnekleri bizim coğrafyamızda da çoktur. Bu yazımızda yakınımızdaki İran halklarının bir kahramanı olan Hisrov Ruzbeh’ ten söz etmek istiyorum.

“Komünist Savunma” adı altında dilimize çevrilen ve Sosyalist Yayınları tarafından Ekim 1994’ de yayınlanan kitaptaki anlatılanları sizlerle paylaşmak istiyorum.

İran’ da 1941’ den 1979 islam devrimine kadar, 38 yıl diktatörlük kuran Muhammed Rıza Pehlevi dönemi. Esasen İran halklarını hep gerici diktatörler yönetmiş. Şahtan sonra 1979’ da islam devrimiyle Humeyni iktidarı aldı. 30 küsur yıldır da islami diktatörlük hüküm sürmekte, iktidarı alırken TUDEH ve diğer devrimci guruplarında desteğini alan islamcılar ilk icraat olarak komünistleri katletmiştir. Komşuda olup bitenlerden bizimde öğrenmemiz gerekenler vardır. Burada TUDEH’ e de kısaca değinmekte yarar vardır. Tam adı İran Kitlelerinin Partisi demektir. 29 Eylül 1941 de resmen kuruluyor. 1944 yılında parti 14. Meclis seçimlerine katılıyor ve 8 adayı seçiliyor. Bu süreçten sonra muazzam bir örgütlenme yaşanıyor. İran’da ki toplumsal örgütlerin en önemlilerinden biri haline geliyor. TUDEH, İran’ da 1941-1949 ara döneminde 25 bin üyeye, kendine bağlı sendikalarda örgütlenmiş 400 bin işçinin desteğine sahip oluyor. Tabii ki bu gelişmelerde Sovyetler Birliğinin ve SBKP’ nin uluslararası prestijinin etkisi büyüktür. Çünkü TUDEH’ te SBKP’ ye yakın bir partidir. 1953 yılında CIA ve İngiliz istihbaratının desteğiyle Muhammed Musaddık’ a karşı darbe yapılıyor. Şah Rıza bütün yetkileri elinde topluyor. TUDEH yeraltına çekiliyor. 1955 yılında çok sayıda askeri personelin de TUDEH içinde örgütlendiği ortaya çıkarılıyor. İşte bizim kahramanımızda o askerlerden birisidir.


Hisrov Ruzbeh Azeri kökenli bir subay. İran’ da Şah Rıza diktatörlüğünün hüküm sürdüğü halkın diktatörlük altında inim inim inlediği dönemler. İran’ da yaşayan tüm halklar emekçi sınıflar diktatörlüğe karşı nasıl mücadele etmek gerektiğine karar verip TUDEH İran Komünist Partisi saflarında örgütleniyor. Azeriler, Kürtler, Acemler ortak akla ve ortak partiye güveniyorlar. Ruzbeh bir subay, okumuş bir insan olarak halkına karşı sorumluluk bilinciyle parti saflarına katılıyor hatta askeri kanatta önemli sorumluluklar üstleniyor.

“Hayatım boyunca hassas ve duygulu yanıma vurulan her darbe beni emekçi sınıfların durumları hakkında düşünmeye zorladı. Sınırlı düşünceleri bir yana bırakıp sorunu temelinden düzeltmek ve böylece milyonlarca vatandaşımın ezilmişliğine son vermek için savaşmak kararı aldım.” diyor Ruzbeh yoldaş. Biz yıllardır kendi ülkemizde okumuş insanlar halka karşı sorumludur diyoruz. Bunu söylerken hem tarihsel olarak hem de güncel olarak çok haklı olduğumuzu biliyoruz. Eğer okumuş, aydınlanmış insan kendini zengin sınıfların çanak yalayıcılığına yakıştırırsa söylenecek bir şey yok.
“Ben sosyalizmin diğer sistemlerden üstün olduğunu bütün akıl, bilinç ve mantığımla hissettiğim için ona tutkunum. Bütün yaptığım işlerde güç kaynağım olan sosyalizmi hayata geçirmek, halkımın mutluluğunu, refahını, alnı açıklığını, özgürlük ve şerefini sağlamak arzusu olmuştur.” İşte okumuş insanın emekçi sınıfların davasına kendini adamışlığını görüyoruz. Eşitlikçi ve onurlu bir yaşamı kurmak için hem iç sömürücülere hem de dışarıdan gelen emperyalist işgalcilere karşı olunmadan hiçbir şeyin yapılamayacağını ne kadar güzel anlatıyor. Bugün en çok bilince çıkarmamız gereken şey anti emperyalist olunmadan anti kapitalist olunamayacağı. Bunu tersinden düşünmekte mümkün. Anti kapitalizm aynı zamanda anti emperyalist olmayı da gerektiriyor

“İran halklarına hizmet etmek uğruna içimde alevlenen ateşin dürtüsüyle partimin yolunu seçtim. Partimizin toplumsal amaçları insan sevgisi, insanlığa saygı ve halka hizmet kaynağından beslenir. Biz bütün toplumsal kötülüklerin kaynağı olan insanın insan tarafından sömürülmesine ebediyen son vermek istiyoruz.” İşte devrimin hedefleri bu kadar sade ve yalın olarak böyle anlatılır. Daha fazla süslemeye gerek yoktur. Ruzbeh yoldaş her samimi komünistin yapması gerekeni yapıyor. Evet, ülkemizde ve dünyamızda eşitsizliğin kaynağı olan ve insanı onursuzlaştıran insanın insan tarafından sömürülmesine son vereceğiz. Tabii ki burada Ruzbeh yoldaşın olmazsa olmazlarından birisi de öncü partinin önemi. Evet, eğer toplumsal devrim gibi ciddi işlere soyunursanız bunu ancak çağın gerektirdiği araçlarla yapabilirsiniz. Günümüzde hala sınıf mücadelelerinin en gelişkin aracı partidir. Partisiz mücadele olmaz ya da partisiz mücadele suya yazılmış yazıya benzer, bir vadede su alır gider. Kalıcı olması, iz bırakması, gelecek kuşaklara bir şeyler bırakılmak isteniyorsa partili mücadele şart.

“İnsanlığın daha ileriye gitmesi dünyanın daha yaşanılır olması için mücadele eden bir sürü insan değişik coğrafyalarda yargılanmıştır. Bir sürü örnekleri vardır. İlahlar kurban istedikleri zaman suçlular yaratırlar. ABD’ de McCarthy dönemi, Almanya’ da Dimitrov’ un Reichstag yangınıyla suçlanması, Rosenbergler, Sacco ile Vanzetti gibi bir sürü örnek vardır. Bizde TKP’ ye yönelik Donanma davası v.s.. Bu günkü Ergenekon mahkemeleri, hakim sınıflar korku imparatorluğunu kurarken bu yöntemlere hep başvurulur. Toplumu sindirmenin bir yolu olarak zoru, korkuyu devreye sokmaktır yapılanlar.

zaman güneşin varlığını yok edemez. Bir gün gelecek güneşin parlak ışıkları herkesi ısıtacaktır. Böyle bir andan söz etmem, toplumsal gelişmenin tarihini anlatmak içindir. İnsanlık tarihinde birkaç yıl ancak bir an kadar hüküm ifade eder. Şüphesiz bu kargaşalıklar durulacak ve gerçekler açığa çıkacaktır. İran toplumu bu gibi konulardan özgürce söz edeceği ve kendi düşüncesini açıkça belirteceği günüde görecektir. O gün sanıldığı kadar uzak değildir.”

komünistleri yargılarken burjuvazi kendi yasalarına bile bağlı kalmaz. Ruzbeh yoldaş anayasanın çiğnendiğini vurgular. Bütün toplumsal kesimlere çağrı yapar. Şah diktatörlüğünün yalanlarını deşifre etmek için çaba sarf eder. Yaşamı ve mücadelesi bir destan olan bu yiğit komünistin savunması esasında İran’ da ki Şah diktatörlüğünün yargılanmasına dönüşür. 1946’ da tutuklanır. 12 yıl sürekli işkenceli sorgular gizli oturumlarla devam eder. Üç defa idamla yargılanır daha sonra 1959’ un 10 Mayısında kurşuna dizilerek katledilir

Bu kitaptan ve Hisrov Ruzbeh’ in yaşamından çok şey öğrenebiliriz. Hisrov Ruzbeh’ in savunması dünya komünist hareketi tarihinin en ünlü savunmalarından biri, komünistler için özgün bir politik savunma örneği, önemli bir tarihi belge ve ölümsüz bir onur anıtıdır.
(Not: Bu yazı, Nikbinlik Dergisi’nin 37. sayısında yeralmaktadır.)
Yararlanılan Kaynaklar
‘Komünist Savunma’, Sosyalist Yayınları, 1994
İran’ da Şafak Söküyor – TUDEH M. K. Üyesi Hisrov Ruzbeh’ in savunması diye de basılmış.
Hançer ve Lirik, , Metin Demirtaş, ‘Che Guevara şiirinden’ Onur Yayınları, 1998

İranı hiç sevmem adı islam cumhuriyeti yönetim şekli şeriat palavralarına da kanmam. İran hayatı boyunca Osmanlıyla savaşmıştır komşuları için hep tehdit olmuştur. Türkiyeye karşı PKK yı ve Hizbullahı desteklemiştir. Şiidirler ve batıl üzeredirler. Dosdoğru mezhep ehli sünnettir onlar da dünyada milyarlarca kafir varken dosdoğru yol üzere olan müslümana kafir derler canına kastederler. İran asla islami bir cumhuriyet için rol model olamaz olsa olsa ibret olur ancak. Hoş diğer arap ülkelerin de durumu çok farklı değil ama İran düşmanlık saikiyle hareket etmektedir.
Sosyalizme komunizme veya başka izmlere gelince hepsi yararlıdır gereklidir ancak yetersizdir. Genellikle siyasi ve ekonomik ilkelerden oluşurlar. En doğrusu İslamdır. İslam bir hayat düzenidir. Ana babaya hatta akrabaya hatta hatta hayvana cansız varlıklara davranış biçiminden ekonomiye sosyal dayanışmaya hayatın A'dan Z'sine her mevzuyu en doğru ve isabetli şekilde düzenler. Ben niye burdayım? sonra bana ne olacak? sorularına en tatmin edici ve hoşa gidici yanıtı da islam verir. Beni yok olup gidici sanan hiç bir izm'e kanmam inanmam.

Konu başlığını 2012 yılının 9 ayında açmış idim. O tarihten sonra Gezi Parkı olayları oldu.
Unutanlar için vikipedia dan alıntılayalım.

Taksim Gezi Parkı protestoları, 61. Türkiye Cumhuriyeti Hükûmeti'nin, İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde bulunan ve sadece umumi hizmette kullanılmak koşulu ile tapuda İstanbul Büyükşehir Belediyesi'ne tahsis edilmiş olan [40] Taksim Gezi Parkı'na İstanbul 6'ncı İdare Mahkemesi ve 2 Nolu Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu kararı [41] olduğu halde Topçu Kışlası'nı Taksim Yayalaştırma Projesi çerçevesinde imar izni olmadan yeniden inşa etmesini engelleme eylemi olarak başlamıştır.[42][43][44]

27 Mayıs 2013 tarihinde iş makinelerinin parka girmesinin ardından bu haberin sosyal medya aracılığıyla kısa sürede yayılması sonucunda bazı aktivistlerin parka gidip çalışmaları durdurmaya çalışmasına polis orantısız müdahalede bulunmuştur.[45][46] Bu müdahaleler ve Erdoğan'nın inşaatın yapımında ısrarcı açıklamaları ile protestolar hükûmet karşıtı gösterilere dönüşmüş ve başta Ankara, İzmir gibi büyükşehirler olmak üzere Türkiye'nin diğer illerine de yayılmıştır.[45][47][48][48] 1 Haziran tarihinde polis kuvvetleri Taksim meydanından çekilmiştir ve protestocular Gezi parkında bir kamp kurmuşlardır.[49] Kampta gönüllülerin çalıştığı kütüphane, revir, mutfak gibi tesisler kurulmuştur. 15 Haziran akşamındaki polis müdahalesi sonrasında ise Gezi kampı dağıtılmıştır.[50] Bu olaydan sonra Türkiye'nin çeşitli illerindeki parklarda forumlar düzenlemeye başlanmıştır.[51]

Projenin dayanağı olan planlar İstanbul 1. İdare Mahkemesi tarafından 6 Haziran 2013 tarihinde iptal edilmiştir.[52] Başbakan Erdoğan'ın göstericilere "çapulcu" demesi sonrasında, bu kelimenin kullanılmasından dolayı 2003 yılında 10 milyar TL (Şimdiki 10.000₺) tazminat ödendiğine dair emsal kararı ortaya çıkınca [53] protestocular kendilerini çapulcu kelimesi ile ifade etmeye başlamışlardır. Bazı medya kuruluşlarının gösteri ile ilgili haberleri yayınlamamasına tepki gösterilmiştir. Örneğin CNN Türk haber kanalının gösterilerin yoğun olduğu sırada penguenlerle ilgili belgesel yayınlaması karikatürler ve çeşitli şekillerde tepkilere neden olmuştur ve penguen de gösterilerde kullanılan sembollerden biri haline gelmiştir. İçişleri Bakanlığı'nın 23 Haziran'da yaptığı açıklamaya göre Bayburt ve Bingöl hariç 79 ilde düzenlenen eylemlere toplam 2.5 milyon kişi katılmış, bundan daha fazla kişi de sosyal ağlar aracılığıyla görüşlerini aktarmışlardır.[54] Olaylar sonucunda 8 sivil[6][35][55][56][57][58][59][60] ve 2 güvenlik görevlisi[37]; Mehmet Ayvalıtaş, Abdullah Cömert, Ethem Sarısülük, Ali İsmail Korkmaz, polis komiseri Mustafa Sarı, polis memuru Ahmet Küçüktağ, Ahmet Atakan, Berkin Elvan, Burak Can Karamanoğlu, Mehmet İstif, Elif Çermik hayatını kaybetmiş, 8163 kişi yaralanmıştır.

- - - Updated - - -

Güzel bir makale yayınlanmış bir gün gazetesinde
http://www.birgun.net/haber-detay/siyasi-islamci-nin-vefasi-91316.html