KARAR ÖZETİ Olayda, 21.51992 günü sanık vekilinin yüzünde verilen direnme kararına karşı temyiz davası açılmamış ve hüküm kesinleşmiştir.

 

Bıçakla yaralamak suçundan sanık Ali'nin, TCK.nın 456/2, 457/1. maddeleri gereğince 2 sene, 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin, (Tarsus 2. Aslîye Ceza Mahkemesi)nce verilen 31.1.1991 gün, 394/21 sayılı hükmün C. Savcısı ve sanık vekili tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesi, 25.12.1991 gün, 7141/8305 sayı ile; "sanık hakkında tahrik hükümlerinin uygulanmaması" nedeniyle kararı bozmuş, bozmaya uyan Yerel Mahkeme, 21 .5.1992~gün, 11/247 sayı ile; sanığın TCK.nın 456/2, 457/1, 51/1. maddeleri uyarınca cezalandırılmasına karar vermiştir.

 

Bu hükmün de Yargıtay'ca incelenmesi sanık vekili tarafından istenildiğinden, dosyayı inceleyen 4. Ceza Dairesi, 13.5.1993 gün, 3217/3930 sayı ile; hükmün onanmasına karar vermiştir.

 

Yargıtay C. Başsavcılığı, 28.6.1993 gün, 75447 sayı ile; "Hüküm sanık vekilinin yüzüne karşı verilmiş ve temyiz edilmemiştir. Gereksiz yere sanığa yapılan tebligat üzerine temyiz yoluna başvurulmuş ve dosya incelenmiştir. Vekilin yüzüne karşı verilen kararlar, tefhiminden itibaren başlayan yasal süre içinde temyiz edilemeyince kesinleşeceğinden sonradan vaki temyiz isteğinin reddine karar verilmesi gerekmektedir. Dosyanın esası incelenemez" gerekçesiyle itiraz ederek, Özel Daire onama kararının kaldırılıp, temyiz isteminin reddine karar verilmesini talep etmiştir.

 

Dosya, 1. Başkanlığa gönderilmekle; Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

 

Özel Daire ile Yerel 0. Başsavcılığı arasındaki uyuşmazlık, temyiz davasının süresinde açılıp açılmadığına ilişkindir.

 

CMUY.nın 310/2. maddesinde, temyiz davasının hükmün tefhiminden itibaren bir hafta içerisinde açılabileceği hükme bağlanmıştır. Maddeye göre, temyiz talebinde bulunma süresi hükmün tefhimiyle başlamaktadır. Aynı Yasanın 33/1 ve 261. maddelerinde, al~kadar tarafın yüzüne karşı ittihaz edilen kararların duruşma tutanağına geçirilerek okunması "tefhim" olarak kabul edilmiştir. 310. maddenin 2. fıkrasında; hükmün tefhiminin, sanığın yokluğunda yapılması halinde temyiz süresinin, kararın tebliğ tarihinden itibaren başlayacağı, 33. maddenin 2. fıkrasında ise tefhim olunmayan kararların ilgilisine tebliğ edileceği belirtilmiştir.

 

Öte yandan, 7201 sayılı Tebligat Yasasının 11. maddesinde; "vekil ile takip edilen işlerde tebligat vekile yapılır' hükmüne yer verilmiştir.

 

Yukarıda açıklanan yasal hükümler birlikte incelenip değerlendirildiğinde, sanık ve vekilinin yokluğunda tefhim olunan kararın, vekile tebliğ edilmesi gerekmektedir. Ayrıca, sanığa tebligat yapılmasına gerek yoktur. Kararın sanık müdafiinin yüzüne karşı verilmesi halinde ise, tefhimle birlikte temyiz süresi başlayacaktır. Kamu davasının tüm aşamalarında sanığın savunmasını üstlenen müdafiin, sanık aleyhine verilen bir hüküm için kanun yoluna başvurması, savunmanın gereği ve CYUY.nın 290. maddesi uyarınca yasal görevleri içinde bulunmaktadır. Hal böyle olunca, duruşmada hazır bulunan ve temyiz yetkisi olan sanık müdafiinin yüzüne karşı tefhim olunan hükmün ayrıca hazır bulunmayan sanığa tebliğine yasal olarak gerek bulunmamaktadır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun ve Özel Dairelerin duraksamasız uygulamaları bu doğrultudadır. Sürekli ve duraksamasız bu uygulamanın yasal bir değişiklik olmadıkça sürdürülmesinde de uygulama açısından zorunluluk bulunmaktadır. Yargıtay'ın bir görevi de hukuki istikrarı sağlamaktır. Aksi kabul, infaz ve zamanaşımına ilişkin bir çok karışıklıkları da beraberinde getirecek, karışıklığa ve haksızlığa neden olacaktır.

 

Olayda, 21.5.1992 günü sanık vekilinin yüzünde verilen direnme kararına karşı temyiz davası açılmamış ve hüküm kesinleşmiştir. Yasal bir zorunluluk yokken usulsüz olarak hükmün kesinleşmesinden sonra sanığa yapılan tebligat, temyiz hakkı vermeyeceğinden sanık vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmelidir.

 

Çoğunluk görüşüne katılmayan Kurul Üyeleri; "CYUY.nın 33 ve 370. maddeleri gereğince yokluğunda verilen hükmün bizzat sanığa tebliği zorunlu olduğundan, sanığa yapılan tebligat üzerine açılan temyiz davası süresindedir. İtirazın reddi gerekir" düşüncesiyle karşı oy kullanmışlardır.

 

S o n u ç Açıklanan nedenlerle, Yargıtay 0. Başsavcılığı itirazının kabulüne, 4. Ceza Dairesi'nin 13.5.1993 gün 3217/3930 sayılı onama kararının kaldırılmasına, sanık vekilinin süresinden sonra vaki temyiz isteminin CMUY.nın 317. maddesi gereğince (REDDİNE), 11.10.1993 günü oyçokluğuyla karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972