Birinin vermek istemediği bir şeyi ondan zorlamadan almanın çeşitli yolları var. Gasp etmeye lüzum yok. 'Etik mi değil mi’yi sonra tartışırız.

Mesela:

Onda olmayan meziyeti onda varcasına olgun bir sunumla ifade edersiniz. Suratsızın tekine 'çok manalı bakışlarınız var' demek ona bile başta inandırıcı gelmeyecek; ama ısrar ederseniz suratsız, pohpohunun devamı hatırına size bir ücret lütfedecektir. Böylesi tavırlara ve tavır sahiplerine özellikle siyasiler, güç sahipleri, varlıklılar ve güzellerin civarında çok rastlanır.

Cimriden para koparmak zordur, fakat kendini bulunmaz Hint kumaşı ilan edenden 'alarak' değil 'vererek' koparırsın istediğini.

Ahmak kendini akıllı sandığında bütün zırhlarını yere saçmış demektir. İnandırman lazım fikrini, fikri olduğuna. Sonra çorap söküğü gibi gelir devamı. Nasıl mı?

'Hani geçen sen bana demiştin ya: Şu iş ne kadar mantıklı görünüyor diye. Ben o zaman pek kıymet vermemiştim; ama hakikaten yani üzerinde düşününce (şu şu gerekçelerle) ne kadar da makul ve akıl dolu olduğunu gördüm' tarzı...

O dememiş miydi böyle bir şey? Merak etmeyin siz bunu ona nispet edip onu şişirdikçe o yelkenleri indirecektir. ‘Yıkama, yağmala, hile’ diyor bazısı ve iğrenç buluyor bunu. Ben de yapmam yaptırtmam; ama bununla burnundan kıl aldırmayandan kopardığınızda, 'ona bu reva mı değil mi'yi tartışmayı mantıksız buluyorum.

Aslında iğrenç olan onun, onda olmayana 'sende var' denmesine gösterdiği makuliyettir.

Daha derinine inersek; dünyanın 'ben çalıştım elde ettim'lik bir genel kazanç sistematiği yoktur. Tamamen sıra dışı bir kurgu gereği ne, kime ulaşacaksa ulaşıyor. Nice alıkların servet sahibi, nice çirkinlerin en güzelle olduğunu görüyorsunuz. Dediğimi algılamanız o kadar da zor değil. Bir umum denge var; lakin özellikle teknoloji ve yaşama standartları, duygu yoğunluğu kalabalıklaştıkça, bu da kendi rotasında ilerleyen farklı bir hal biçimi oluyor son zamanlarda.

Bir şeylere öyle ya da böyle sahip olduktan sonra kendini, kendinde olmayan ile vasıflayandan onun rızası ile tırtıklamak adalete aykırı mı değil mi emin değilim. Kul adaletinde buna nitelikli dolandırıcılık deniliyor bazen; ama mesela: Tanrı vergisi bir güzelliği olana, -aslında malın teki olmasına rağmen; 'çok zekisin, şöyle güzel sesin var, harika rol yeteneğin var' diyerek yanaşandan o güzel, şüphelenmediğinde, revadır belki ona. Çünkü özde onun, ona bunları söyleten duyguyu fark etmemiş olması imkansız. Almak istiyor alıcı. Rol yeteneği filan umurunda değil, yakına girmek için manevralarda. Bunu bile bile onu civarında tutması, bir tarz tatmin musluğunun ayarının elinde olduğu fikri ve 'idare edebilirimli' mantık ile söylenenin hazzına varma niyeti. Sonra bununla ondan istenen alınınca da, kendini zavallı ve basit hissetme süreci haliyle kaçınılmaz.

Bu bir ceza mı, ders mi, olması gereken mi; olduktan sonra pek bir önemi kalmıyor. Çünkü daha bir bileylenip 'bir daha asla' diyen o, ertesi gün bir benzeri hadisenin kucağındadır. Bir de işin kasma cephesi var ki; o sonra.

Not: Yukarıda yazılanları tekrar okuduğumda geliştirmek istedim:

Oğlan kızı ölesiye seviyormuş; öyle ki o olmasa yaşamında intihar bile edebilirmiş... Kız yüz vermeyince yılan gibi sokuveriyor oysa...

Ben öleyim sen yaşa…
Ben çalışayım sen ye…

Bu bile değilken aşk, sevdiğini söylediğini, emeline ulaşamadığı anda yerden yere vuranların ağızlarına pelesenk ettikleri 'aşkım' kelimesinin canı Uranüs'e, nefsi Satürn'e ruhu Dikilitaş'a...

Aslında gerçek aşkı sorgulamıyoruz. Ümitlenilen o... Bir ütopya, uzaktaki yıldız gibi. Var; ama ulaşmak yok!..

Kabul etmeyince 'nasıl olmaz'ı beyin algılayamıyor ve savunma mekanizmaları işlemeye başlıyor. Genelde de en çok 'inkar' ve ' yönlendirme' devreye giriyor.

Kişilik hakları, saygı kayboluveriyor en dillendirildiği zamanlarda üstelik...

Düşünsenize 'istemiyorum' diyen biri var karşınızda ve siz bunu kabullenmiyorsunuz, dayatıyorsunuz, ondan 'vermeyi istemediğini' zorla alma yollarına sapıyorsunuz.

'Tavlamak' Beklenti için ince işçilik... Şirin, tatlı görünmeler... İçte beslemediği duygularla hitap etmeler… Balon duygular üretmeler ya da...

Tavladın peki, sonra?

Pıs iniveriyor o büyük ihtiraslı tutkulu arzu ise; ya da değeri düşüyorsa sende aldığının bu bencillik ile… ‘Senden bir kazana kulp olmaz’ demek meselesi mesele...

Piyangocu mantığı.

Bu bakışta aşk yoktur, lakin faşisti, despotu çoktur. Maço’yu sevenle Maço aynı yolun yolcusudur. Romantikler de psikopattır, en azılı psikopatlar da en romantiklerdir aslında

Bütün şifre:

Elde edemedikçe istenen, kabul etmedikçe dayatılanın sonucu dopdolu bir şehvet ve hırs…